لوکمی گربه سانان

 لوکمی در گربه‌ها (Feline Leukemia Virus):

عامل بیماری لوکمی گربه‌ها یک ویروس RNA است. در مناطقی که حیوانات با ریسک بالا وجود دارند شانس ابتلا به این بیماری نیز بیشتر خواهد بود. معمولا در سنین زیر ۴ سال بیشتر این بیماری گریبان حیوانات را می‌گیرد اما ممکن است که حیوانات بالغ را نیز درگیر کند. 

یک بیماری ویروسی با عامل رتروویروس (Retrovirus) می‌باشد که دارای ژنوم RNA و انکوژن است. انتقال عمودی (جفت و شیر) و افقی (Cat to Cat) دارد. 

🔸ساختار ویروس: 

هسته ویروس RNA و دارای آنزیم Reversetranscriptase می‌باشد. یک پروتئین به نام P27 دارد که یک آنتی‌ژن بوده و Core Protein می‌باشد (تمام خانوادهٔ FELV این پروتئین هسته‌ای را دارند) و توسط ایمیونوکروماتوگرافی (IC) و Elisa قابل ردیابی می‌باشد. گلیکوپروتئین غشا با نام Gp70 دارد که زیرگروه‌های آنتی‌ژنی A، B، C را شناسایی می‌کند و A از همه بیماری‌زا‌تر می‌باشد. پروتئین غشا، آنتی‌ژن P15E می‌باشد که واسطهٔ ایمیونودفیشنسی این ویروس است. شیوع در نقاط مختلف دنیا متفاوت است ولی طبق بررسی‌ها در جاهایی که حیوانات High Risk وجود دارند شانس ابتلا بیشتر است. همچنین با افزایش سن، مقاومت نیز افزایش می‌یابد و در سنین زیر ۴ سال بیشتر رخ می‌دهد، اگرچه گربه سالم و بالغ هم ممکن است بیمار شود. 

🔸برنامه‌های بهداشتی

آن‌هایی که واکسینه نشوند و با نمونه‌های FELV+ ارتباط دارند High Risk می‌باشند. تغذیه نامناسب و عفونت انگلی نیز ریسک را افزایش می‌دهد. به طور کلی شیوع در مکان‌های پرورش نژادهای اصیل زیر ۰/۱%، در گربه‌های خانگی که به شکل منفرد نگهداری می‌شوند کمتر از ۱%، در گربه‌های ولگرد بین ۴-۱% و در مکان‌های اندمیک و در کلنی‌های افرادی که به نگهداری تعداد زیادی گربه علاقه دارند ۷۰-۳۰% آلودگی وجود دارد. 

🔸انتقال بیماری

متعاقب ارتباط مداوم و طولانی مدت گربه سالم با بزاق و با احتمال کمتر مدفوع، ادرار و سایر ترشحات، گربه مبتلا می‌شود. مثلا استفاده از یک ظرف آب و غذا، انتقال از طریق کک (Flea) هم ممکن است. همینطور زخم‌های ناشی از گاز گرفتگی (مبتلا، سالم را گاز بگیرد)، انتقال از طریق جفت و بویژه شیر وجود دارد. رفتار لیس زدن (Grooming) نیز در انتقال موثر است. به طور کلی، تماس مستقیم Oronasal با بزاق آلوده و یا ظرف آب و غذای مشترک، زخم‌های گازگرفتگی، از طریق جفت، شیر، عوامل ایاتروژنیک منتقل می‌شود. ویروس حساس می‌باشد و در دمای اتاق در مدت ۴۸ ساعت از بین می‌رود و به خشکی و مواد شوینده (دترجنت) بسیار حساس می‌باشد. پس از ورود آلودگی از طریق Oronasal و یا پوست، ویروس وارد گره‌های لنفاوی ناحیه شده و تکثیر را شروع می‌کند. در این مرحله در حیواناتی که ایمنی دارند و یا سن بالایی دارند و آنتی‌بادی می‌سازند و یا وراثتی مقاوم اند، بدن بیماری را محدود کرده و از پیشرفت آن جلوگیری می‌کند ولی اگر پاسخ سیستم ایمنی بدن مناسب نباشد بیماری پیشرفت می‌کند و طحال و تیموس را فرا می‌گیرد. به این مرحله که ویروس اولیه می‌باشد Antigenamia گویند و بهترین شیوهٔ تشخیص Elisa و IC می‌باشد. 

بعد از آنکه ویروس پیشرفت کرد، وارد لکوسیت‌ها و پلاکت‌ها می‌شود و بوسیله آن وارد جریان خون می‌گردد (Cell Associated Viremia) . در این مرحله بهترین روش تشخیص IFA است. با پیشرفت بیشتر، بافت‌های غده‌ای مثل اشک و بزاق درگیر می‌شوند و ویروس وارد اشک، شیر، غدد مخاطی و … می‌شود. 

🔸پاتوژنز

این بیماری ۴ نوع عفونت دارد: 

۱- مقاوم: علائم بالینی ندارد، بدن ویروس را مهار می‌کند و بهبود کامل حاصل می‌شود و ویروسی دفع نمی‌شود. 

۲- عفونت گذرا (Transient): ابتدا ویرمی اولیه اتفاق می‌افتد و متعاقب آن ۴ تا ۶ هفته بعد Antigenamia رخ می‌دهد و بیمارهای مقاوم و یا واکسن زده و … ممکن است کاملا بهبود یابند و یا وارد فاز بعد شوند.

۳. عفونت خفته (Latent): متعاقب عفونت گذرا رخ می‌دهد. ویروس در سلول‌های مغزاستخوان و بافت‌های لنفوئیدی باقی می‌ماند و حدود ۹ تا ۱۰ ماه این باقی ماندن ویروس ادامه خواهد داشت که ۲ سرنوشت دارد:

اول: بعد از ۱۰ ماه بدن ویروس را حذف می‌کند و بهبودی حاصل می‌شود. 

دوم: متعاقب عفونت ثانویه، کورتون تراپی نابجا و یا ضعف سیستم دفاعی، ویرمی رخ می‌دهد و ویروس توسط Elisa و Ifa قابل شناسایی نیست و تنها راه شناسایی Pcri می‌باشد. بیمار دفع ویروس ندارد ولی ممکن است عود داشته باشد. 

۴. پایدار یا پیشرونده (Persistent Infection): مغز استخوان، بافت لنفاوی و بافت غده‌ای گرفتار می‌شوند. ۳۰% بیماران در ۶ ماه اول از بین می‌روند، ۶۰% ظرف ۲سال و ۹۰% در ۴ سال آینده خواهند مرد! انجام واکسیناسیون جهت جلوگیری از بوجود آمدن شکل پایدار می‌باشد یعنی گربه‌ای که واکسن خورده باشد ممکن است علائم شکل گذرا را نشان دهد. 

🔸ویروسFELV سه خصوصیت دارد: 

۱- انکوژنیک است و ایجاد نئوپلازی می‌کند (لنفوئیدی و میلوئیدی) 

۲- سیتوتوکسیک است و ایجاد آنمی، ترومبوسیتوپنی، نوتروپنی، سقط و مرده زایی می‌کند.

۳- ایمونوساپرسیو است و برای عفونت‌های فرصت طلب شرایط را فراهم می‌آورد. 

🔸علائم بالینی لوکمی:

آنمی و کم‌رنگی مخاطات، مشاهده پتشی و اکیموز، تب، ضعف، کاهش وزن، لنف آدنوپاتی ملایم و هپاتواسپلنومگالی. FELV به تنهایی زئونوز نیست ولی اشخاصی که ضعف سیستم ایمنی دارند به دلیل عفونت ثانویه بهتر است از گربه‌هایFELV مثبت دوری کنند. 

🔸تشخیص:

بهترین راه تشخیص Elisa وIC می‌باشد. اهمیت Elisa در این است که False – ندارد ولی ممکن است False+ داشته باشد که باید روی IFA بررسی کنیم و اگر IFA+ شود حتما FELV+ است زیرا IFA ،False+ ندارد. 

🔸درمان:

هیچ درمان مؤثری که بیماری را پاک کند وجود ندارد. در این موارد تصمیم با صاحب بیمار است که درمان یا اتونازیا! و در صورت انتخاب درمان، حداکثر ۴ سال دوام می‌آورد. گربهٔ FELV+ باید از سایرین جدا شود تا سرایت کاهش یابد و حتما باید عقیم شود، نباید از خانه خارج شود، ظروف آب و غذا جدا باشد، اگر در کلنی استFELV-‌ها هر ماه تست شوند. بچه گربه‌ها حتما واکسینه شوند، بالانس تغذیه با جیره غذایی گربه، پرهیز از مصرف گوشت خام (به دلیل توکسوپلاسموز)، تخم مرغ خام (به دلیل سالمونلا) و شیر غیر پاستوریزه. 

واکسن به موقع، درمان اتگلی، مراقبت دندان ها، معاینه ۶ ماه یکبار، آزمایش CBC، U/A و FECAL سالیانه. 

-درمان ضد ویروسی

🔸واکسیناسیون:

ریسک ابتلا را کم می‌کند ولی ایمنی ۱۰۰% نمی‌دهد. بهترین راه پیشگیری برای بچه گربه‌ها این است که تا ۶ ماهگی از کلنی دور باشند. واکسیناسیون برای FELV- که داخل منزل نگهداری می‌شوند و عقیم شده‌اند لزومی ندارد و حتی عواقب نیز دارد. واکسن فقط برای گربه‌های High Risk است و جاهایی که حیوانات بی‌سرپرست را نگهداری می‌کنند. واکسن به شکل کشته (Inactive) به دو صورت اجوانت دار و بدون اجوانت می‌باشد. ۲ دوز واکسن در ۲ و ۳ ماهگی و بعد از یکسال تکرار شود. قبل از تزریق واکسن باید بررسی کرد که گربه Felv+ نباشد. واکسن حتما باید در منتهی الیه Distal پای چپ و به شکل SC تزریق شود زیرا احتمال بروز لنفوسارکوم در موضع تزریق وجود دارد.

منبع: http://vetpars.com

بیماری های انگلی در سگ

بیماری های انگلی در سگ

انگل های داخلی

کرمهای گرد :

کرمهای گرد به خصوص آسکاریس ها درتوله ها بسیارشایع هستند . اکثرتوله های آلوده نشانه بالینی را نشان نمی دهند . اما میلیونها تخم آلوده کننده به وسیله آنها در محیط پراکنده می شود که می تواند برای سایر سگها و اطفال خطرناک باشد .این کرمها شبیه به یک رشته ماکارونی سفید رنگ صاف یا فرخورده هستند و طولی درحدود 2 الی 8 سانتی متردارند . دامپزشک با تجویز داروهای ضد کرم گرد به دفع این انگل ها اقدام خواهد نمود .

کرمهای پهن :

قطعاتی از کرمهای پهن ممکن است که در موهای اطراف مخرج در آشیانه یا درمدفوع قابل مشاهده باشند . بندهای زنده این انگل سفید و یا سفید مایل به کرم بوده پهن هستند و انقباضاتی را نشان می دهند . بندهای مرده زرد رنگ بوده وکدرمی شوند و ازلحاظ ظاهری شبیه به دانه های برنج هستند .سگ های آلوده اغلب نشانه ای ندارند ولی ممکن است کاهش وزن داشته و یا به صورت اتفاقی به اسهال مبتلا شوند . یکی ازکرم های پهن به نام اکینوکوکوس گرانولوزورس انگل بسیار کوچکی است که تخم آن می تواند در پستانداران و از جمله انسان به بیماری خطرناکی منجرشود که به نام کیست هیداتید مشهوراست .انگل کوچکی است که تخم آن می تواند در پستانداران و ازجمله انسان به بیماری خطرناکی منجرشود که به نام کیست هیداتیک مشهوراست . انگل بالغ در روده سگها زندگی می کند . تخم این انگل به وسیله مدفوع به محیط خارج راه می یابد . خورده شدن تخم این انگل به طوراتفاقی و به وسیله سایرپستانداران باعث می گردد که در اعضاء مختلف بدن آنها از جمله کبد ، طحال و ریه ها این کیست به وجود آید .از آنجائی که سگها با خوردن این کیست ها به شکل بالغ کرم مبتلا می گردند (و این چرخه تکرار می گردد) توصیه می شود که از مصرف ضایعات کشتارگاهی آلوده به خصوص ریه ها (جگرسفید) و کبدهای مبتلا در تغذیه سگها به هیچ عنوان استفاده نشود . ایجاد بیماری کیست هیداتیک در انسان بسیارخطرناک بوده و درمان آن به دشواری و با عمل جراحی صورت می گیرد .با تجویز داروهای ضد انگل خاص که بر علیه این کرم موثرهستند می توان از بروز انگل در سگ و به دنبال آن وقوع کیست هیداتیک در انسان و سایرپستانداران پیشگیری نمود .

انگل های خارجی

کک :

ککها انگل های خونخوار هستند بنابراین گزش و تغذیه آنها از خون باعث خارش و عفونت پوست و کم خونی می گردد . به علاوه می توانند ناقل برخی ازکرمهای پهن باشند . سگهای مبتلا به کک ممکن است دچارموریزی شوند . بخصوص نواحی پشت و گردن و داخل رانها بیشترمبتلا می گردند .ککها می توانند به بدن انسان نیز حمله نموده و اقدام به خونخواری نمایند . به علاوه واکنش های ازدیاد حساسیتی که نسبت به کک ایجاد می گردد در سگها شایع می باشد . این بیماری باعث خارش شدید و عفونت پوست می گردد . اگرچه ککها فاقد بال هستند ولی می توانند که به خوبی جهش نمایند . ککها را می توان با جستجوی موها مشاهده کرد که به سرعت راه می روند .نشانه دیگری که حاکی از وجود ککها است مشاهده ذرات سفید و سیاه رنگ کوچکی است که در واقع تخم یا مدفوع ککها هستند . این تخم ها به پوست چسبندگی ندارند و به سادگی در آشیانه و هرجائی که سگ رفت وآمد می کند پخش می شوند و درمدت 8 الی 10 روز به لارو کک تبدیل می شوند .همین مسئله است که ریشه کنی کک را از منزل و محیط با دشواری روبرو می سازد . زیرا تخم ککها در همه جا پخش می گردند . کک هایی را که بر روی بدن حیوان باشند به راحتی می توان با مصرف داروهای حشره کش و سموم مخصوص شستشوی حیوانات نابود کرد . اما چنانچه محیط دام سمپاشی نگردد به زودی تخم های انگل بازشده و ککهای جدید باعث آلودگی مجدد دام خواهند شد .با استفاده از جاروبرقی می توان کف منزل و قالی ها را به خوبی پاکسازی کرد . شستن یا سوزاندن کف بستر نیز اثرات مثبتی دارد . برای مناطق بزرگ یا آلودگی های جدی تر نیز می توان با مواد حشره کش متعارف اقدام به سمپاشی نمود .

کنه :

کنه ها باعث کم خونی ، فلجی ناشی ازکنه و بیماریهای خطرناک دیگری می شوند . در صورتی که در شرایط جغرافیائی مرطوب زندگی می کنید یا سگ خود را در مسافرت به آنجا می برید ، می بایست که بدن دام به صورت روزانه بازبینی گشته و کنه های موجود را از سطح بدن جدا نمود .بهترین راه برای نابود کردن کنه ها این است که چنانچه تعداد آنها کم می باشد درابتدا سطح آنها را به وسیله الکل آغشته نمائید . سپس کنه را محکم به وسیله یک موچین یا پنس گرفته و به طور عمودی به سمت خارج بکشید . پس از خارج کردن کنه آن را به وسیله آتش یک کبریت بسوزانید . هیچگاه سعی نکنید که کنه متصل به بدن را بسوزانید !در صورتی که تعداد کنه ها زیاد باشد می توانید که از داروهای حشره کش و سموم مخصوص استفاده نمائید . دراستفاده از این داروها حتما به بروشور و دستورالعمل آن توجه نمائید .

شپش :

شپش باعث خارش شدید و پوسته پوسته شدن پوست می گردد . این موجودات با تماس مستقیم منتقل می شوند . تخم های شپش به موهای بدن می چسبد و لاروهای آن نیز در همان جا از تخم خارج می گردند . برخی از شپش ها خونخوار بوده و باعث کم خونی می شوند . شپش ها را نیز می توان با سموم حشره کش مناسب نابود کرد .

جرب :

جربها نوعی از انگل های بندپا می باشند که با چشم غیرمسلح دیده نمی شوند . انواع مختلفی از این بندپایان در سگ وجود دارند که در نواحی مختلف بدن ایجاد بیماری می نمایند . این بیماریها را درلفظ معمول گال می نامند .

جرب گوش :

در داخل مجرای شنوائی سگها زندگی می کند . چنین سگی مرتبا سر خود را تکان می دهد و گوش خود را مرتبا می خاراند و شما می توانید که ترشحات مومی سیاه رنگی را در داخل گوش مشاهده کنید .بیماری های ادراریسیستم ادراری شامل کلیه ها ، حالبها ، مثانه و مجرای ادرار است . عضو اصلی در این مجموعه کلیه ها هستند که میزان آب و مواد معدنی بدن را در حال تعادل نگه می دارند و با دفع مواد زائد در برقراری تعادل محیط داخلی بدن کمک می نماید .

نشانه هایی که دلالت برمشکلات ادراری دارند به شرح زیرمی باشد :

- عطش زیاد و افزایش ادرار وجود خون یا چرک در ادرار

- تلاش برای ادرارکردن استفراغ

- دفع ادرار به صورت مکرر و حجم کم وضعیت غیر طبیعی بدن

- ناتوانی در دفع ادرار کاهش اشتها

- عدم کنترل بر دفع ادرار کاهش وزن

Cat and fireworks

Cats and fireworks

Is your cat afraid of fireworks? Many cats are, and it's no surprise; the loud noise and flashes of light can send pets into a state of panic. The combination of loud noises and bright lights can scare animals, even those that don't normally have a history of noise phobias. Some animals hide, run away, or even have seizures during fireworks.

Fireworks are common on the 4th of July, so if your cat is one of those that is frightened by the noise, this information could help make the holiday safer and happier for them. Although many cats become frightened and often even terrified by loud noises such as those made by fireworks, they do not usually exhibit phobic behavior (where they become dysfunctional and can harm themselves) like many dogs do.

Still, most cats hate loud noises like fireworks and thunder and will turn into real "scaredy cats" when they hear the first booming crack of noise. They become extremely nervous and immediately run for cover. Hiding is a cat's way of seeking protection from danger. During fireworks or loud thunderstorms, a cat will often seek refuge under a bed or inside a closet. And while most cats emerge from their hiding places unharmed, they feel frightened and anxious throughout the experience.

Here is an article on Thunderstorm and Noise Phobia as the same principles apply to fireworks. Go to: Fear of Thunder, Sounds or Noises in Cats

Many pet lovers have asked me what they can do when their pets become anxious or nervous, and I think it is especially important to talk about this now with the 4th of July fast approaching. Here are some tips – go to: Is Your Cat Suffering from Anxiety?

So, what can you do to help keep your cat calm during fireworks?  

Here are some suggestions for a safer, happier experience this holiday: 

If your cat is very frightened by fireworks, consider staying at home that night so you will be there while the noise is happening. 

Some cats are very sensitive to people's moods and may be influenced by the way that you react to the noise. It is best to act happy and calm to help reassure your cat that all is well.  

If you must leave your cat at home alone during the fireworks, keep him indoors and try to keep him comfortable. Try turning on the radio, television, fan, or air conditioner as "white noise." Make sure you provide a comfortable hiding place or "safe place" for your cat to hide if he is scared during the fireworks. 

The best way to deal with this issue is to be prepared. Before the fireworks begin, anticipate your cat's reaction to these loud noises. Whenever possible, try to avoid exposing your cat to fireworks.  If this is not possible, do everything that you can to make your cat feel more comfortable and secure. 

Talk to your cat in a light, cheerful, reassuring tone that sends a comforting message that the noise is no big deal. Make your cat's environment as peaceful as possible

عارضه قره قوش یا splints در اسب

عارضه قره قوش یا splints در اسب

مهمترین علل ایجاد این عارضه که در اسبهای جوان که تازه شروع به کار کرده اند اتفاق می افتد عبارتست از ، کار و تمرین زیاد و ناگهانی ، حرکت سریع در زمینهای ناهموار ، ارث ، نعل بندی نادرست ، ضربه های ناگهانی ناشی از لیز خوردن ، وضعیت نامناسب اندام حرکتی و شکستگی طولی و عرضی استخوان قلم جانبی که می تواند باعث تحریک قسمت زایای استخوان گردد و تولید غده و یا زائده در استخوان کند. 

نشانه ها：

بیشتر در اسبهای جوان 4-2 سال اتفاق می افتد. التهاب و تورم شدید وسفت در ناحیه ، گرم شدن ناحیه ، عکس العمل شدید در برابر لمس یا فشار ، لنگش شدید هنگام کار ( در هنگام قدم زدن لنگش زیاد مشخص نیست ) از جمله نشانه های این بیماری می باشند.

مراحل تشخیص：

لنگش، درد شدید ، تورم و گرم شدن ناحیه ، استفاده از رادیوگرافی. 

درمان：

استفاده از کمپرس و بانداژ مرطوب آب سرد ، وجود بستر نرم ، استراحت تقریباً 30 روز ، استفاده از داروهای ضد التهاب (موضعی و تزریقی) استفاده از داروهای سوزاننده موجود در بازار و در موارد خیلی گسترده و شدید با جراحی و تراشیدن موضع و زائده به ترتیب با توجه به وخامت بیماری از جمله درمانهای توصیه شده برای این عارضه می باشند.

بیماری پر و منقار طوطی سانان

بیماری پر و منقار طوطی سانان

وحشتناک ترین بیماری که ممکن است طوطی به آن دچار شود ، بیماری « پر و منقار طوطی سانان » ،با نام اختصاری PBFD که معمولا از آن با عنوان ایدز پرنده یا BIRDS AIDS یاد میشود . این ویروس بشدت واگیر دار است و از آن دسته از ویروس هایی است که از طریق هوا براحتی جا به جا میشوند ( Airborne Virus ) . این ویروس از طریق ترشحات چشم و اشک طوطی ، محتویات چینه دان ،مدفوع ، گرد پر منتقل میشود . گرد بدن و پر طوطی آلوده حتی از طریق بدن و لباس انسان براحتی از مغازه های پرنده فروشی به منازل و یا سالن های تکثیر منتقل میشود . احتمال انتقال ویروس از طریق پرنده ماده به تخم نیز وجود دارد . 

دوره نهفتگی ویروس ممکن است از 3 هفته تا چندین سال بطول انجامد . مدت زمان نهفتگی ویروس بستگی به حجم ویروس منتقل شده ، سن پرنده ، قدرت و ضعف سیستم ایمنی پرنده و سلامت پرها دارد . در این مدت پرنده آلوده ناقل ویروس خواهد بود . 3 فرم مزمن ، حاد و فوق حاد از این بیماری وجود دارد

علائم بیماری در فرم فوق حاد 😕😐:

فرم فوق حاد ویروس PBFD معمولا در طوطی های جوجه و خیلی جوان مشاهده میشود و ممکن است

علائمی گمراه کننده و پیچیده و ظاهرا غیر مرتبط با بیماری داشته باشد ، از جمله :

1 ) افسردگی 

2 ) استفراغ بدلیل عدم تحرک غذا در چینه دان و بوجود آمدن حالت سکون در چینه دان 

3 ) اسهال

4 ) بیماری تنقسی و بوجود آمدن حالتی شبیه به ذات الریه

5 ) در نهایت مرگ طوطی بدون علائم ظاهری بیماری ( حالت غیر طبیعی در منقار و پرهای طوطی )

علائم بیماری در فرم حاد :

فرم حاد ویروس PBFD معمولا در طوطی های جوان ( نه جوجه ) مشاهده میشود و معمولا علائم بیماری در پرهای ریز و کرکی طوطی ظاهر میشود . دراین حالت پرهای ریز و کرکی و پرهای در حال رشد همگی خراب و ناقص میشوند . دور پرهای جدید خط های مدوری ایجاد خواهد شد که پر را از پایه و قبل از رشد

کامل فشرده و له میکنند . 

1 ) کم شدن اشتها و وزن پرنده

2 ) کنده شدن و ریختن پرها 

3 ) شکستن پرها 

4 ) خونریزی در محل شکستگی و کنده شدن پر

5 ) درد شدید در محل شکستگی و کنده شدن پر 

6 ) غیر طبیعی و دفرمه شدن پرها

7 ) نهایتا مرگ طوطی

علائم بیماری در فرم مزمن 😕😕:

فرم مزمن ویروس PBFD معمولا در طوطی های پیر مشاهده میشود . اولین علامت حلت مزمن ،کم شدن و درنهایت قطع تولید گرد در پرهای طوطی است . پرهای طوطی در فرم مزمن نرم و سست و نازک میشوند و به راحتی میشکنند . با آسیب دیدن ریشه ، پرهای بدن پرنده قادر به ساختن پرهای جدید نخواهند بود . پرهای دم وشانه یا تاج ( کاکاتو ها ) طوطی از این قائده مستثنی

نیست . در این زمان پوست لخت بدن پرنده بصورت زشتی نمایان میشود و روی پوست و منقار طوطی

اثری از گرد طبیعی بدن طوطی وجود نخواهد داشت . پرهای جدیدی که بعد از ریختن جایگزین میشوند 

پلاسیده هستند و تغییر رنگ در پرهای جدید کاملا مشهود است . 

1 ) متوقف شدن تولید گرد در پرهای طوطی 

2 ) سست و نازک شدن پرها

3 ) شکستن پرها 

4 ) خونریزی در محل شکستگی و کنده شدن پرها

5 ) تغییر رنگ پرها

6 ) تغییر حالت و فر خوردن پرها

7 ) پلاسیده شدن پرها 

8 ) بوجود آمدن نقاط فرو رفته و خالی در نوک پرنده

9 ) بوجود آمدن قسمتهای قهوه ای و مرده داخل قسمت بالایی منقار 

10 ) از حالت خارج شدن و دراز شدن منقار طوطی

11 ) شکستن نوک طوطی

12 ) عفونت منقار و دهان در طوطی 

13 ) دراز شدن ناخن طوطی

14 ) زخم شدن ناخن طوطی

15 ) ترشحات لزج و سبز رنگ در اشک طوطی

16 ) درگیر شدن و از کار افتادن جگر و کبد طوطی ( در نهایت مرگ ) 

17 ) کم شدن اشتها و وزن پرنده

18 ) عفونت های ثانویه ( قارچی ، باکتریایی و ویروسی ) و نهایتا مرگ طوطی

پرنده آلوده به فرم مزمن بین چند ماه تا چند سال زنده خواهد ماند و در این مدت هرروز ضفیفتر و افسرده تر میشود که شرایط بسیار سختی را برای صاحب پرنده ایجاد خواهد کرد . در نهایت طوطی در اثر ابتلا به یک بیماری یا عفونت ثانویه از بین خواهد رفت . 

تشخیص：

کیت های تست ویروس PBFD از طریق گرد بدن طوطی و آزمایش خون ، کمک زیادی به تشخیص بیماری قبل از نمایان شدن علائم ظاهری و جلوگیری از گسترش آن میکنند . متاسفانه هیچ درمان قطعی برای این ویروس وجود ندارد . در اغلب موارد طوطی آلوده بین چندماه تا دوسال زنده خواهد ماند . در موارد نادر و استثنایی سیستم ایمنی علیه ویروس پادتن میسازد و علائم بیماری بطورکامل ازبین میرود .بارها پیش آمده که علائم ویروس در فرم مزمن و حاد با علائم پرکنی اشتباه گرفته شده است .

علل قطع تخم گذاری در مرغ

علل قطع تخمگذاری درمرغ

تولید تخم یک پدیده جالب توجهی است. پولت مرغ تخمگذار در 20-18 هفتگی تخمگذاری را شروع می کند و در حدود 35 هفتگی به اوج تخمگذاری می رسد که در این هنگام میزان تخمگذاری بیش از 90 درصد می باشد(9 تخم در 10 روز به ازای هر مرغ یا 9 تخم در یک روز به ازای 10 مرغ). پیک تخمگذاری در حدود 10 هفته طول می کشد و پس از آن تولید تخم به تدریج کاهش می یابد. 

یک مرغ پر تولید در هر سال حدود 10 برابر وزن بدنش تخم می گذارد متوسط تعداد تخم در مرغ نژاد لگهورن سفید تجاری حدود 265 عدد در هر سال است ولی نژادهای دیگر در مقایسه با آن تخم کمتری می گذارند و در اکثر مواقع مرغهای بومی پرورشی از لحاظ تولید تخم پتانسیل پایین تری دارند. 

در یک مرغ تخمگذاری به دلایل متعددی قطع می گردد محرکهای خارجی و داخلی سطوح هورمونی بدن مرغ را تحت تاثیر قرار می دهند که باعث تغییر شرایط حاکم بر اندامهای تخمگذاری (تخمدان و اویدوکت ) می شود که این تغییرات باعث کاهش و یا توقف تولید تخم می گردند. کاهش طول روز ، بیماری، کرچی ، تغذیه نا مناسب و استرس از جمله عمده ترین عواملی هستند که بر تولید تخم اثر می گذارند. اما در شرایط ایده آل هم تولید تخم هر مرغ به تدریج کاهش یافته و نهایتاً متوقف میگردد. 

کاهش طول روز 

از اوایل تیرماه هر سال روزها شروع به کوتاه شدن می کنند و مجددا از اوایل دی ماه هر سال بلندتر می شوند. طول روز از حدود 16 ساعت در اوایل تابستان به حدود 8 ساعت در اوایل زمستان میرسد این تغییر در طول روز باعث تولک رفتن و قطع تخمگذاری می گردد که ممکن است چندین ماه طول بکشد. برای جلوگیری از کاهش تولید در اثر تغییر در طول روز به نوردهی مصنوعی نیاز است. برای حفظ تولید، طول روز باید افزایش یابد و یا اینکه بیش از 12 ساعت به ازای هر روز ثابت بماند(مثلا 14 تا 16 ساعت در روز). نور مورد نیاز باید طوری باشد که بتوان روزنامه خواند ولی نوع منبع نوردهی مهم نیست. باید توجه داشت که اگر یک برنامه نوردهی شروع گردد باید ادامه یابد و قطع نور حتی به مدت یک روز هم میتواند اثر منفی بر تولید داشته باشد و بهتر است که از یک تایمر ارزان قیمت برای کنترل برنامه نوری استفاده گردد. 

تولک 

تولک رفتن یک مرحله فیزیولوژیکی طبیعی است که به مرغ اجازه می دهد تا پرهای کهنه و قدیمی خود را جایگزین کند و اویدوکت را که اندام تولید تخم است بازسازی کرده و مجددا جوان کند. وقتی که تولک روی می دهد مرغ اکثر انرژی خود را صرف رشد پرها کرده و تنها مقدار اندکی از آن را برای تولید تخم مصرف می کند. 

تولک طبیعی یک پدیده فصلی است که با تغییر در طول روز ارتباط دارد. پرریزی در پرندگان اهلی در هر زمانی می تواند روی دهد(بخصوص اگر مرغ در معرض برخی استرسها قرار گیرد). پرریزی سریع در تمام گله معمولا نتیجه حوادث استرس زای جدی مثل فقدان آب و غذا و یا مشکلات ناشی از برنامه های نوردهی است. گاهی با یک برنامه نوری خاص تولک اتفاق می افتد در هنگامی که تولک در دوران روزهای بلند اتفاق می افتد پرریزی غالبا ناتمام می ماند در این حالت ممکن است که مرغ هرگز به تولید ایده آل خود بر نگردد برای رفع این مشکل بهتر است که اجازه دهیم تا مرغ در طول دومین زمستان به تولک برود. که با خاموش کردن نور به مدت 6 هفته در زمستان این عمل اتفاق می افتد. که مرغ کاملاً پرریزی می کند و سپس با قرار دادن در شرایطی با طول روز بلند مجدداً تولید را از سر می گیرد. 

تذکر: در تولک رفتن پرها بصورت ناحیه ای یا تکه تکه نمی ریزد و اگر چنین حالتی مشاهده شود به احتمال زیاد نتیجه نوک زدن طیور می باشد. 

کرچی 

کرچی یک استعداد طبیعی است که مرغ روی تخم ها نشسته و جوجه ها را تفریخ می کند. اکثر مرغ ها بالاخره کرچ می شوند برخی نژادها بیشتر از دیگر نژادها کرچ می شوند و در برخی نژادها این عمل به ندرت اتفاق می افتد (کوشین و سیلکی رکورددار کرچی هستند ولی لگهورن به ندرت کرچ می شود). وقتی که یک مرغ کرچ میشود تغییرات هورمنی موجب قطع تخمگذاری میگردد. کی از عوامل اصلی مؤثر بر کرچی معمولا جمع شدن تخم در لانه است، ولی برخی مرغ ها بدون وجود تخم در لانه هم کرچ میگردند. برای کاهش کرچی، باید تخم ها هر روزه از لانه جمع شده و محل آنها صاف شود. اگر یک مرغ مایل باشد که زمان طولانی در لانه بماند باید بمدت چند روز از لانه رانده شود در این صورت پس از یک دوره زمانی، رفتار کرچی پایان یافته و مرغ به حالت تولید تخم برمیگردد. 

..

سلامتی گله 

مشکلات بیماری هر از گاهی در تمام گله ها بروز می کند. در برخی مواقع، کاهش تولید تخم از اولین نشانه های بروز مشکل است. سایر علایم شامل کسلی ، عدم فعالیت ، لنگش ، سرفه ، بیحالی و در نهایت مرگ می باشد. برخی مرگ و میرها، طبیعی است ولی اگر چندین پرنده علایم مشابهی را نشان دهند باید جهت اطمینان از نوع بیماری از متخصصین طیور و یا آزمایشگاهای تشخیصی کمک گرفت . 

سن 

تمام مرغها سرانجام تولید تخم را قطع می کنند. معمولاً مرغها تا 3-2 سالگی به تولید ادامه میدهند تا اینکه شروع به کاهش تولید نموده و نهایتاً تولید تخم را قطع می کنند. تولک رفتن مکرر و طولانی می شود و برخی مشکلات فیزیکی در تخمدان و اویدوکت روی می دهد. گذشته از این مسائل وقتی یک مرغ پر تولید به مدت 3 سال تخمگذاری می کند ممکن است که بیش از 30 برابر وزن بدنش تخم بگذارد. در برخی شرایط اویدکت توانایی خود را در عبور تخم از دست میدهد و یک یا چند تخم در اویدوکت به تله می افتد که این حالت از تخم افتادن نامیده می شود. در موارد دیگر مرغ تولید زرده ای می کند که توسط اویدکت جمع آوری نمی شودو در محوطه بطنی بدن باقی می ماند. که بروز این حالت برای درصد پایینی از زرده ها، طبیعی است و مرغ می تواند به سادگی آنها را مجدداً جذب بدن کند ولی هنگامی که این عارضه هر روز اتفاق بیافتد مرغ به تخمگذار بطنی معروف میگردد.

گاهاً مرغ های مسن تر تخمهای بزرگتر و یا تخمهای دو زرده می گذارند در این مورد اویدوکت که فقط در هنگام گذاشتن تخم گشاد می شود ممکن است که به حالت طبیعی خود و به داخل بدن مرغ بر نگردد و اویدوکت گشاد شده در بیرون از بدن نمایان باشد که این حالت بنام پرولاپس مجاری تخم شناخته می شود و یک موضوع جالبی برای مرغهای گله جهت نوک زدن خواهد بود. چنین مرغی باید فوراً از گله حذف شود. در هر یک از موارد فوق الذکر تخمگذاری قطع شده و سلامت مرغ به خطر می افتد. بنابراین بهتر است این مرغها از گله حذف شوند. 

تغذیه نامناسب 

نوع و مقدار جیره غذایی جهت حفظ حداکثر تولید تخم اهمیت زیادی دارد. جیره غذایی جوجه ها باید بر حسب احتیاجاتشان بالانس گردد. هر گونه مکمل سازی با ضایعات غذایی یا پسمانده های باغات و... ممکن است موجب بهم خوردن تعادل جیره غذایی می گردد. برای کسب حداکثر تولید تخم، مرغهای تخمگذار باید تخمگذاری را بصورت مصرف اختیاری تغذیه کنند و علاوه بر آن باید به اندازه کافی پوسته صدف در ظروف جداگانه ای در اختیار آنها قرار داده شود.

تذکر: هرگز نباید از جیره های آغازین و یا رشدی برای مرغهای تخمگذار استفاده شود چون مواد مغذی این جیره ها متفاوت است که باعث کاهش تولید می گردد. استفاده از جیره های آغازین باعث بهم خوردن ترکیبات داخل تخم مرغ خواهد شد. 

استرس

تولید تخم در مرغها در حقیقت فعالیت تولیدمثلی آنهاست وقتی که یک مرغ در معرض استرس قرار می گیرد با قطع تخمگذاری به این حالت پاسخ می دهد. حمل و نقل، دستکاری، حرارت بیش از حد، ایجاد وحشت و قطع خوراک وآب استرسهایی هستند که در نهایت تولید تخم را تحت تاثیر قرار می دهند. حفاظت از عوامل خارجی و شکارچیان، تمیز و خوب نگهداری کردن سالنهای پرورشی، تهویه کافی در سالنهای بسته، دسترسی دایم به خوراک و آب و... موجب کاهش استرس شده و به حفظ تولید بالای تخم کمک می کند. نگهداری طیور در وضعیت مناسب بهداشتی و مدیریت خوب در گله موجب افزایش تولید تخم شده و تخمهایی با کیفیت بالا و بازارپسندی مناسب را برای افراد خانواده و مشتری به ارمغان خواهد آورد.

نشانه های بیماری ها و عفونت های گوش

نشانه های بیماری های گوش 

نشانه هایی که دربیماریهای گوش مشاهده می شوند به شرح زیر می باشد :ترشح غیرعادی یا تجمع واکس ، ورم کردگی و بوی متعفن و زننده ، پوسته پوسته شدن یا شوره بستن و خارش ، کاهش شنوایی یا التهاب گوش ، تکان دادن سر و کج نگاه داشتن سر ، دور خود چرخیدن. از لحاظ آناتومی گوش شامل گوش خارجی و گوش میانی و گوش داخلی است . بین گوش خارجی و گوش داخلی پرده صماخ قراردارد . هر کدام از این قسمتها می توانند دچار بیماری گردند.

بیماریهای مهم مرغ عشق

بیماریهای مهم مرغ عشق

رشد بیش‌ از حد ناخن‌ها و منقار:

 در صورت‌ بروز این‌ پدیده‌ باید از محلی‌ که‌ فاقد عروق‌ خونی‌ هستند کوتاه‌ شوند.

سرماخوردگی‌:

نشانه‌های‌ این‌ بیماری‌ تب‌، کاهش‌ اشتها و حرکات‌ مداوم‌ دم‌ است‌. بیماری‌ در صورت‌ پیشرفت‌ به‌ذات‌الریه‌ منتهی‌ می‌شود. علاوه‌ بر درمان‌ دارویی‌ باید دمای‌ اتاق‌ را تا 27 درجه‌ سانتیگراد بالا برده‌ و ثابت‌ نگه‌ داشت‌. به‌اشتها آمدن‌ پرنده‌ تأثیر زیادی‌ در بهبودی‌ دارد بنابراین‌ باید غذاهای‌ مورد علاقه‌ پرنده‌ به‌ همراه‌ ویتامین‌ B به‌ آن‌ داده‌ شود. 

بیماری‌ پسیتاکوز: 

اهمیت‌ این‌ بیماری‌ در قابلیت‌ انتقال‌ آن‌ از مرغ‌ عشق‌ (و سایر طوطی‌ها) به‌ انسان‌ می‌باشد. برای‌جلوگیری‌ از این‌ امر، مرغ‌ عشق‌ را از جاهای‌ کاملا مطمئن‌ خریداری‌ کرده‌ و در صورت‌ مشاهده‌ علائمی‌ چون‌ لاغری‌،کسالت‌، آب ریزش‌ از بینی‌ و اسهال‌ سبز ضمن‌ قطع‌ تماس‌ با پرنده‌ به‌ دامپزشک‌ مراجعه‌ کنید.

درمان بیماری سرماخوردگی مرغ عشق:

لازم نیست حتما هوای سرد باشد یکی از عواملی که باعث سرماخوردگی مرغ عشق میشود ، جریان تند هواست. پس باید سعی کنید چه در تابستان و چه در زمستان پرنده را در دمای متوسط و جایی قرار بدهید که جریان هوا شدید نباشد.

نکته :

 سعی کنید از همان اول که پرنده را خریداری میکنید ، قفسش را در یک محل ثابت بگذارید و جابجا نکنید. پس جایی را در نظر بگیرید که شرایط فوق را داشته باشد.درمان سرما خوردگی :وقتی پرنده سرما خورد در کمتر مواقعی بهبود میابد بنابراین پیش گیری بهتر ازدرمان است .ولی اگه سرما خورد :

1_ پرنده مریض را سریعا از قفس بیرون آورده و در یک قفس دیگر قرار دهید (تنها).

2_ قفس را به یک جای گرم ببرید. این مکان نباید شلوغ و پر سر و صدا باشد.

3_در این زمان به هیچ عنوان سبزی و میوه به پرنده ندهید.

4_در ظرف آب پرنده بیمار، روزی نصف قرص جوشان مولتی ویتامین ( یا 12 قطره ) و نصفی هم کلسیم جوشان بریزید.

5_ آنتی بیوتیک ضروریست؛ از داروخانه های دامپزشکی شربت آنتی بیوتیک تهیه کنید اگر امکانش نبود از شربتهای خوراکی آنتی بیوتیک انسانی ، 10-12 قطره در ظرف آب بریزید. ولی هر روز این کار را تجدید کنید. در صورت نبود شربت ، قرص اریترومایسین را کوبیده و با آب ولرم مخلوط کنید ( برای هر روز نصف قرص کافی می باشد ) ، وقتی خوب رقیق شد ، با قطره چکان ، 4-5 قطره در دهان پرنده مریض بچکانید.

زخم و عفونت آن :

1_اولا قفس پرنده زخمی را حتما عوض کنید.

2_از داروخانه یک شربت آموکسی سیلین یا یک شربت آنتی بیوتیک دیگر تهیه کنید و در ظرف آب بریزید و هر روز آب درون ظرف را عوض کنید.

3_ویتامین را فراموش نکنید؛ سبزی (جعفری و شوید و هویج) و میوه (سیب) حتما درون قفس بگذارید.

4_پماد تتراسیکلین چشمی را هر 6 ساعت به آرامی ( خیلی آرام و با احتیاط ) به محل زخم بمالید ، طوری که کاملا جذب شود.

5_نگذارید در این مدت ( تا بهبودی کامل ) به او استرس وارد شود.

علائم گیر کردن تخم و راه درمان آن :

محل اتصال دم به بدن پرنده از پشت برجسته میشود زیر شکمش هم باد می کند ، دم هم آویزان میشود و پرنده آنقدر بی حال میشود که نخواهد توانست روی میله بنشیند و در کف قفس مینشیند میاد کف قفس برای کمکهای اولیه ، کمی محل بیرون آمدن تخم را با روغن مایع چرب کنید؛ کمی روغن را با انگشت به موضع بزنید و خیلی آرام و با ملایمت ماساژ دهید.پرنده را گرم نگه داشته و سریعا به دامپزشک متخصص پرندگان مراجعه کنید.

نکته:

کمبود کلسیم و مواد معدنی دلیل گیر کردن تخم در بدن مرغ عشق و سایر پرندگان میباشد ، چون پوسته آهکی تخم نرم می ماند و به همین سبب پرنده نمی تواند با فشار معمول زایمان، تخمگذاری کند.

پیشگیری : 

رژیم سرشار از کلسیم (کف دریا) و ویتامین + سبزیجات و میوه جات تازه

اسهال :

نشانه بارز سرماخوردگی یا خوردن غذای فاسد است پس توصیه می شود که ( پرنده های سالم را از مریض جدا کنید)

یبوست:

به علت هضم نشدن غذا ( ناشی از یبوست) حالت تهوع در پرنده ایجاد شده و استفراغ می کند. یبوست می تواند به دلیل کمبود سبزی و میوه در غذای پرنده باشد. درمان یبوست اگر به این دلیل باشد اکثرا به این صورت انجام میگردد : 2-1 قطره روغن زیتون را با قطره چکان روی زبان پرنده بریزید. اگر بعد از یک تا دو ساعت، دفع مدفوع راحتتر نگردید، دوباره کار را تکرار کنید . اما بیش از دوبار در یک روز این کار را انجام ندهید.

عطسه مرغ عشق :

اگر علائمی مثل بی حالی ، لرزش و چشمهای بی حال و مدفوع آبکی نداشته باشد عطسه مشکل ساز نیست.

IBD or inflammatory bowel disease

(IBD (inflammatory bowel disease 

IBD یا بیمارى التهابى روده بیمارى است که در آن روده به طور مزمن توسط سلول هاى التهابى مورد حمله قرار میگیرد.

درتورم روده حاد  پوشش داخلى روده ها دچار آماس می گردد.

 دو نوع از آن وجود دارد: تورم روده حاد و تورم روده مزمن.

علت این بیماری تهاجم باکتریها به پردۀ مخاطی یا جراحت ناشی از یک سَم محرک می باشد.

علت این بیماری تهاجم باکتریها به پردۀ مخاطی یا جراحت ناشی از یک سَم محرک است 

که به وسیله سلول هاى خاصى که به دیواره روده یا معده حمله کرده است, مشخص شده است.

سلول هاى التهابى شامل لنفوسیت ها و مونوسیت ها هستند که به طور مستقیم مسىول پاسخ ایمنى بدن هستند اىوزینوفیل سلول دیگرى است که معمولا در التهاب وجود دارد.

سلول هاى التهابى دیگر شامل سلول هاى التهابى به نام نوتروفیل است که مسىول نابودى واقعى مهاجمان خارجى نظیر باکترى هاست.

در نهایت در التهاب مزمن ممکن است توسط بافت فیبروزه جایگزین شود.

اتیولوژى و پاتوژنز آن ها عمدتا مبهم و ناشناخته است,میتوان به ژنتیک,تغذیه,عوامل عفونى اشاره کرد معمولا کمپیلوباکتر ها میتونن یکى از عوامل موثر در عفونت باکتریایی باشند.  ولى تصور میشود در پاسخ به عوامل تحریک کننده ایمنى ایجاد شود که عمدتا این پاسخ هاى ایمنى غیر اختصاصى باشد و 6دسته بیمارى داریم

1-lymphocytic plasmocyte entritis 

2-canine easinophilic entritis 

3-Granolumatous entritis 

4-canine eosinophilic syndrome 

5-canine eosinophilic gastroenteritis 

6-protein loosing entropathy

نشانه های رایج  تورم روده، تهوع,  کاهش وزن, اسهال شدید و درد شکمی است. از آنجا که معده نیز تقریبا همواره درگیر است (تورم معده)، معمولا استفراغ نیز مشاهده می شود. هنگامی که خون در استفراغ و یا مدفوع دیده شود، عارضه را تحت عنوان ((تورم همراه با خونریزی)) می شناسند.

علاىم بسته به بخشى از لوله گوارش که درگیر است متفاوت است به عنوان مثال استفراغ شایع تر است هنگامى که معده و قسمت فوقانى روده کوچک درگیر است... اسهال هنگامى شایع است که روده بزرگ نقش دارد.

افزایش در دفعات خروج مدفوع وجود دارد اما مدفوع کمترى در هر دفعه تولید مى شود.

اغلب مخاط افزایش یافته یا در مدفوع خون وجود دارد... گاهى اوقات مدفوع شل میشود.

تجربه نشان داده است عامل اصلی آلودگی شدید حیوان به کرمهای گرد می باشد.

در زمان بیماری مدفوع همواره شُل و بی قوام است و حیوان تحلیل می رود.

برای درمان بیماری باید با فاصلِۀ 10 روز دو دوز داروی ضد کرمهای گرد به حیوان بخورانید و کائولین یا ذغال چرب را نیز با غذای سگ مخلوط سازید.

رادیولوژى و سونوگرافى خیلى به تشخیص کمک نمی کند. ولى اندوسکوپى میتواند کمک کننده باشد.

مى توان هیستوپاتولوژى مخاط هم انجام داد که به تشخیص کمک میکند.

معمولا تشخیص آن ها به بیوپسى احتیاج دارد.بیوپسى افزایش تعداد سلول هاى التهابى در دیواره روده را نشان می دهد.

درمان:

داروهاى تضعیف کننده سیستم ایمنى:

داروهای مختلفی برای کاهش تعداد سلول های التهابی در حال حرکت به دستگاه گوارش استفاده می شود. 

کورتیکو استرویىد ها: پردنیزولون, دگزامتازون میتواند سیستم ایمنى را سرکوب و به کاهش علایم کمک کند.

درمانش بیشتر با رژیم غذایی مناسب و پر فیبر هست +داروهاى ضد التهاب مثل کورتون ها 

اگرهم نتیجه نداد میشود از آنتى بیوتیک مترونیدازول استفاده کرد.

بیمارى التهابى روده مى تواند کنترل شود.با این حال تداوم علایم ضعیف یا عود علاىم شدید تر ممکن است رخ دهد.

منبع :ساندرز

Aggression between Cat

Aggression between Cats

Bringing a new cat into a home where there is already a cat, or cats, can cause some problems — both passive and active aggression. Females will usually live peaceably with each other. However, if aggression and conflict rear their ugly heads in a household of formerly nonviolent female cats, it’s probably because one has reached the status of social maturity, which occurs at around four years of age. In addition, non-neutered males will aggressively compete for mates.

 

When the cat is introduced to your other pets, the most typical behavior is active aggression — the resident cat goes after the intruder, biting, hissing, and scratching. Some cats are very confident and will not back down, regardless of the size of the other cat. Also, very confident cats will often use passive aggression. In this case, a stare and a lowering of the head are all that are required to bring the other cat into submission.

 

Symptoms and Types 

 

Overt Aggression  

Overt aggression is any hostile behavior that is obvious. The most clear sign of aggression is attacking and fighting, but before that there are other signs that can be observed; clear indications that there is going to be trouble. If you become aware of this behavior, you can be sure that without intervention, there is going to be a fight.

 

Behavior typical of the aggressor includes staring the other cat down, hissing and swiping at the other cat, raising its back and hackles (the erectile hairs on the back are raised), and thrashing its tail back and forth. Involuntary physical reactions to aggression will also show. The ears will be flattened back against the head, and the eyes will be dilated. The aggressor will mark areas of the home to establish its dominance, either by using the scent glands under its chin, or by urinating.

 

Covert Aggression  

Covert aggression is less apparent. The aggressor will use different methods to keep its rival away from resources like food and water, the litter box, and sleeping areas. Human attention will also be an opportunity for the aggressor cat to show its dominance, as it will block the other cat from receiving attention or even getting near to people. Favored areas of the victim cat may be marked by the aggressor, causing the victim to avoid those areas. The victim will urinate and defecate in other places in the house if it is kept away from the litter box.

 

Causes 

 

Inter-cat aggression can be caused by a decrease in individual space, usually due to overcrowding, or because a new cat has been brought into the household. It can also be due an illness or a disruption in the household, such as moving or hospitalization of one of the cats.

 

Diagnosis 

 

Your veterinarian will want to rule out a physical cause for your cat’s behavior before making recommendations for solving the problem. If it is determined to be a physical cause, appropriate treatment will be prescribed. For instance, blood tests may reveal hyperthyroidism. Other physical conditions that can cause your cat to behave unusually are brain lesions, and urinary tract disorders.

 

If there is no evidence showing that the behavior is rooted in a physical problem, your doctor will consider behavioral conditions. This can range from incomplete socialization with other cats; fear aggression, or not having the psychological resources to deal with situations it is not accustomed to; and territorial aggression, where the cat has decided that it is going to settle a piece of turf as its own and will defend it.

 

If the behavior is not due to any physical ailments, anti-anxiety medication or behavioral modification may be recommended.

Living and Management 

 

Now it is up to you. Begin by putting the aggressor in a less-desirable room behind a locked door with food, water, and a litter box. The victim cat, on the other hand, should be allowed to roam freely and have access to the more favorable areas. If there are more than two cats, group them by personality, but keep the "bullies" alone.

 

The aggressors should only be allowed out when they can be supervised. At the first sign of aggression, it needs to return to the less-desirable room. You may want to try leashes and harnesses to gain control of the animals. In addition, put a bell on the aggressor so the other cats always know where it is. Use rewards to condition cats to each other, such as treats, massage, and grooming. Do not use physical punishment...ever. It will only make things worse.

In most cases, behavior-modification methods work, however, it may some time to see a difference in the cat and there may be relapses. Establishing dominance over your pets is important. Your cats may never form close bonds, but they should be able to share a living space.