ناشنوایی در سگها و گربه ها

ناشنوایی در حیوانات

ناشنوایی به معنای عدم توانایی شنیدن صداها، یک مشکل رایج در حیوانات خانگی مانند سگ‌ها و گربه‌ها است. این مشکل همچنین ممکن است در حیوانات دیگر نیز رخ دهد، اما کمتر شایع است. ناشنوایی انواع مختلفی دارد: ممکن است وراثتی (ژنتیکی)، باشد، در طول زندگی بعد از تولد یا در زمان تولد (مادرزادی) رخ دهد یا با گذشت زمان ایجاد شود. انواع ناشنوایی وراثتی در مقابل اکتسابی: ناشنوایی وراثتی معمولاً به رنگ موی سفید و برخی ویژگی‌های ژنتیکی مرتبط است. ناشنوایی اکتسابی به عواملی مانند اوتیت، عفونت‌ها، آسیب‌ها از صداهای بلند، عوارض برخی داروها (مانند داروهایی که به شنوایی آسیب می‌زنند) یا تغییرات مرتبط با سن وابسته است.

شایع ترین علت ناشنوایی در سگ ها و گربه ها مادرزادی و ارثی و در ارتباط با رنگدانه های سفید است.

ناشنوایی کوکلئوساکولار: این نوع معمولاً بر روی نژادهایی با رنگ‌های مشخص پوست تأثیر می‌گذارد، به ویژه نژادهای دالمیشن و برخی نژادهای گربه که با پوست سفید و چشمان آبی شناخته می‌شوند. هم چنین این نوع ناشنوایی در اسب، گاو و خوک و سایر گونه ها نیز رخ می دهد.

ناشنوایی نوروپیتلیال: برخلاف ناشنوایی کوکلئوساکولار که مستقیماً به ژن‌های رنگی مرتبط است، این نوع، هیچ الگوی قابل مشاهده‌ای مرتبط با رنگ مو ندارد، اما اساساً ناشی از آسیب داخلی در ساختارهای گوش داخلی است.

نقص شنوایی رسانشی: اغلب به دلیل مسدود شدن موانعی که جلوی انتقال امواج صوتی به گوش داخلی را می‌گیرند، ایجاد می شود. شرایطی مانند عفونت‌های مزمن گوش معمولاً به این شکل از ناشنوایی می انجامد.

نقص شنوایی حسی‌عصبی: در این نوع، سلول‌های عصبی مسئول پردازش صدا تخریب می‌شوند. این ناشنوایی معمولاً با پیری و در محیط‌های با صدای بلند، بودن، مرتبط است.

خبر خوب! در بسیاری از موارد، اگر موانع به درستی برطرف شوند، از طریق روش‌های درمانی مانند جراحی در مناطق آسیب‌دیده، قابلیت‌های شنوایی به طور موثر بازگردانده می‌شوند.

ناشنوایی حسی‌عصبی، که اغلب به دلیل مرگ سلول‌های عصبی مسئول پردازش صدا ایجاد می‌شود، یک شرایط دائمی است و معمولاً پس از پیری و در معرض خطرات تروما ناشی از فعالیت‌هایی با محیط‌های با صدای بلند دیده می‌شود.

علل ناشنوایی برای دوستان پشمالوی ما: مشکلات مادرزادی به طور کلی بلافاصله پس از تولد به دلیل عیوب زیرساختی که به طور ژنتیکی حیوان را مستعد ناشنوایی می کنند، ایجاد می‌شوند. این مشکلات به ویژه در نژادهای سگ‌ها با پوست سفید و بافت‌های رنگی پوستی مشخص، از جمله بول تریرها ظاهر می‌شوند

همچنین، پیری به طور طبیعی منجر به کاهش تدریجی شنوایی می‌شود که به طور اصولی با فرکانس‌های بالا مرتبط است.

نشانه‌هایی که باید به آن‌ها توجه کنید در حیواناتی که دچار ناشنوایی دوجانبه هستند: معمولاً حتی در مقابل محرک‌هایی که عمدتاً به منظور تحریک خارج از دامنه دید تنظیم شده‌اند، پاسخ نمی‌دهند. در مقابل، ناشنوایی یک طرفه ممکن است نشانه‌هایی از مشکلات در تشخیص منبع صدا داشته باشند. این ممکن است باعث اشتباه در تشخیص ناشنوایی از سوی صاحبان حیوانات شود.

شرایط مادرزادی 1-3 هفته بعد از تولد به دنبال دژنریشن stria vascularis به شکل ثانویه و از ساپرس کردن ملانوسیت ها توسط ژن پیگمنتیشن ایجاد می شود و به دژنریشن کوکلئوساکولار نورونال می انجامد. 

ناشنوایی Neuroepithelial : با الگوهای پیگمنتیشن مرتبط نیست و در نتیجه از دست رفتن سلول موی ابتدایی در همان زمانی که ناشنواییcochleosaccular رخ می دهد ایجاد می شود، اما ایتریا وسکولاریس را تحت تاثیر قرار نمی دهد. نشانه های وستیبولار نیز ممکن است دیده شوند به عنوان مثال در دوبرمن پینچر ها

ناشنوایی میان سالی وراثتی نیز در نژادهای متنوع سگ مثل بوردرکولی و رودزین ریجبک دیده شده است، اما پاتولوژی و مکانیسم وراثت مشخص نیست.

ناشنوایی مادرزادی در سگ های دالمیشن، دوگوآرژنتینو، کاتاهولا، سگ لئوپارد، بول تریر و انگلیش ستر و کوکر اشپانیل انگلیسی و بوستون تریر و پارسون راسل تریر دیده می شود.

در میان نژاد گربه های سفید با چشم آبی به نظر نمی رسد که گربه های صیامی درگیر باشند.

دو موتاسیون ژنتیکی عامل بیماری در دوبرمن پینچرها گزارش شده است.

در مورد آسیب اوتایتیس، برداشت عامل انسداد یا آسیب بافتی بازگشت شنوایی را معمولا به همراه دارد.

اوتایتیس میانی ترشحی اولیه که به آن گوش چسبی می گویند در کاوالیر کینگ چارلز اشپنیل ها با میرینگوتومی، بولا استئوتومی یا تیمپانوستومی لوله ها درمان می شود.

رایج ترین نوع ناشنوایی در اثر مسمومیت با دارو آمینوگلیکوزید ها است.

روش های تشخیص: اتوسکوپی گوش خارجی و تیمپانوم، رادیوگرافی تیمپانیک بولا و معاینه عصبی