بیماری های قارچی در خزندگان

​

​

​

رطوبت بیش از حد، دمای محیطی پایین، بیماری های همزمان، سوءتغذیه، درمان آنتی بیوتیکی نامناسب و سایر استرس‌ها ممکن است باعث شوند که خزندگان به انواع مایکوزها مستعد شوند.

پاتوژنز

درباره مایکوزهای سیستمیک که طی دوره طولانی ای تشکیل می شوند، اطلاعات کمی وجود دارد، اما مدیریت مناسب نگهداری و مراقبت از خزنده و تغذیه، احتمال عفونت قارچی را کاهش می‌دهد. 

اعضای مایکروسپوریدیا، زوئاپاگومایکوتا، موکورمایکوتا، باسیدیومایکوتا و آسکومایکوتا (از جمله اوفیدیومایسس، نانیزیوپسیس) با بیماری در خزندگان مرتبط بوده است. 

تشخیص 

تشخیص مستلزم نشان دادن پاسخ پاتولوژیک میزبان و شناسایی عامل مایکوتیک است. 

درمان

گزارش‌های موفقیت آمیز از درمان مایکوزهای سیستمیک در خزندگان اندک است. درمان‌های پیشنهادی برای عفونت‌های تنفسی قارچی شامل: آمفوتریسین B، ایتراکونازول، فلوکونازول و ووریکونازول می‌شود. 

برای عفونت‌های مایکوتیک سطحی یا موضعی، برداشتن گرنولوما با درمان موضعی زخم توصیه می‌شود. 

گونه های باسیدیوبولوس، که پاتوژنی برای پستانداران، محسوب می شود در مدفوع خزندگان سالم یافت می‌شود. 

Nannizziopsis، در اردر Onygenales، خانواده Nannizziopsiaceae، به عنوان یک عامل نگرانی اصلی در پولک‌داران شناخته شده است. این بیماری معمولا توسط علاقه‌مندان به خزندگان به عنوان "بیماری قارچی زرد" شناخته می‌شود، هر چند ممکن است nannizziomycosis اصطلاح بهتری باشد. بیماران ابتدا با درماتیت پوسته‌ دار یا کراستیک ظاهر می‌شوند، اما تهاجم به بافت‌های عمیق شایع است و نرخ مرگ بالاست. 

در ابتدا در گزارش‌ها به عنوان آنامورف کریسوسپوریوم از Nannizziopsis vriesii (CANV) ، به نادرستی معرفی شده بود. این موضوع در بسیاری از مقالات در مورد گونه قارچی که واقعا یافت می‌شود، نادرست است و می‌تواند باعث سردرگمی شود. نباید از اصطلاح آنامورف کریسوسپوریوم استفاده کرد. 

اوفیدیومایسس اوفیدیوکولا به تازگی به عنوان یک نگرانی اصلی در مارهای آمریکای شمالی شناخته شده است. تظاهر بالینی این ارگانیسم معمولا به اسم "بیماری قارچی مار" عنوان می‌شود، هر چند ممکن است اوفیدیومایسس اصطلاح بهتری باشد. 

اوفیدیومایسس اوفیدیوکولا در سال ۲۰۰۹ برای اولین بار، در مارهایی که با درماتیت پوسته‌ای یا کراستینگ ظاهر می‌شدند، که معمولا در دور سر توزیع نشان می داد تشخیص داده شدند. تهاجم به بافت‌های عمیق نیز ممکن است. این بیماری می‌تواند باعث تاثیرات در سطح جمعیت در برخی جمعیت‌های آزاد شود. فلور طبیعی پوست مانع از رشد اوفیدیومایسس اوفیدیوکولا می‌شود، بنابراین استفاده از آنتی بیوتیک ممکن است باعث مستعد شدن حیوانات به اوفیدیومایسس شود. 

درماتوفیتوزیس در اوردر خزندگان،توصیف و شرح داده شده است. Geotrichum, Fusarium, Trichosporon بیشترین گونه های ایزوله و جداسازی شده‌اند. در اغلب موارد، آسیب پوستی قبل از عفونت قارچی ثانویه رخ می‌دهد. خزندگان لاکدار با عفونت‌های قارچی پوسته ای یا کراست دار می‌توانند با دبرایدمنت موضعی و کاربرد تاپیکال لوگول یا پوویدون-یوداین درمان شوند. همچنین قرار گرفتن در معرض نور ماوراء بنفش می‌تواند مفید باشد. زخم شدگی بافت‌های GI با عفونت‌های گونه های موکور و فوزاریوم همراه بوده است. بیماری ویسرال یا احشایی گرنولوماتوز مزمن در کبد، کلیه و طحال با گونه های متارهیزیوم و سیلیومایسس ایجاد شده است. قبل از مرگ تنها علائم کاهش وزن مشاهده می‌شود. حیوانات ممکن است تا چند روز قبل از مرگ به تغذیه ادامه دهند. 

بیشترین مناطق عفونت مایکوتیک پوست و مجاری تنفسی هستند. گونه های متارهیزیوم، موکور و سیلومایسس ایزوله‌های متداول هستند. گونه های آسپرژیلوس و کاندیدا از ضایعات ریوی لیزارد یا مارمولک و لاکداران جداشده‌است. 

بیشتر عفونت‌ها شامل تشکیل گرنولوما یا پلاک با عوارض تنفسی قبل از مرگ می‌شود. کاندیدیاز در مارهای بزرگ با نیستاتین (۱۰۰۰۰۰ واحد، به صورت خوراکی، برای ۱۰ روز) درمان شده است. 

منبع:

https://www.msdvetmanual.com/exotic-and-laboratory-animals/reptiles/mycotic-diseases-of-reptiles