Analsac diseases in dogs

دریافت
مدت زمان: 2 دقیقه 43 ثانیه 

آموزش ادرار و جلوگیری از علامت گذاری سگ در خانه

آموزش ادرار و جلوگیری از علامت گذاری سگ در خانه

علامت گذاری معمولا در خانه است مانند راهرو و پای میز یا تکه ای از مبلمان و همیشه به طور درست در همان منطقه. اغلب اجسام جدید و متفاوت با بوی نا آشنا که به خانه می آیند را نیز شامل میشود.سگ به احتمال زیاد به علامت گذاری مواردی میپردازد که نسبت به آنها احساس مالکیت میکند.

ما به عنوان انسانها از ادرار سگ به عنوان چیز ناخوشایندی یاد میکنیم اما این برای سگها منافع بزرگی دارد.سگها با ادرار خود به سگهای دیگر پیام میفرستد. این پیام میتواند در مورد قلمرو/نظم اجتماعی و یا تبلیغاتی برای جفتگیری باشد.سگها با این کار اعتماد به نفس پیدا میکنند.

🔹آیا همه سگها علامتگذاری میکنند؟

سگهای نر عقیم نشده بیشتر از سگهای عقیم شده علامت گذاری میکنند.

اگرچه سگ نر علاقه بیشتری برای علامت گذاری دارد اما سگهای ماده در زمان آمادگی جفتگیری نیز این کار را میکنند. نژادهای کوچک علاقه بیشتری به علامت گذاری در خانه نسبت به سگهای بزرگتر دارند.

🔹چرا سگ من به طور ناگهانی شروع به علامت گذاری کرد؟

معمولا به دلیل احساس عدم امنیت یا تهدید میباشد.به عنوان مثال میتواند مقدمه ای از تولد نوزاد جدید/ حیوان جدید/بازدید کننده و یا حتی یک قطعه جدید از مبلمان باشد.

🔹چگونه از علامت گذاری سگ جلوگیری کنیم؟

تحقیقات نشان داده است که جلوگیری از علامت گذاری  بر روی سگهایی با سن پایین زود پاسخگو خواهد بود اما برای سگهای مسن تر که علامت گذاری در خانه برای آنها عادت شده است این کار خیلی دشواریست و بهترین راه حل که به احتمال زیاد جوابگو خواهد بود عقیم کردن است این شانس شما را برای شکستن عادت زیاد میکند.

🔹نظارت و فرار از عادت

اگر شما در هنگام عمل او را  به سرعت بگیرید سگ به سرعت می آموزد. نظارت شدید در چند روز میتواند برای همیشه سگ را تعلیم دهد و ازین کار منع نماید. حدودا 2 روز وقت لازم است در این مدت سگ را در قسمتی از خانه که میتوانید او را ببینید محدود کنید .

🔹ترساندن با سر و صدای شدید

یک بطری خالی نوشابه را با مقداری سکه پر کنید و لحظه ای که سگ خواست ادرار کند آنرا محکم تکان دهید این کار باعث وحشت زده شدن و قطع آنچه که میکند میشود. گاهی میتوانید بطری را به طرف او پرتاب کنید اما مطمین شوید که به او نمیرسد زیرا میخواهید اورا بترسانید نه اینکه به او صدمه بزنید. این کار احتیاج به پیگیری مداوم در این حدودا 2 روز دارد.

🔹محدود کردن

سگها حدود 20 دقیقه بعد از غذا ادرار میکنند.میتوانید در این مدت سگ خودرا در باکس یا جعبه کوچک یا مکانی که جایی برای راه رفتن نداشته باشد محدود کنید سپس اورا به جایی که میخواهید در آنجا ادرار کند منتقل کنید.سگ شما تحت فشار است و سریع کار خودرا انجام میدهد. بهتر است اورا عادت دهید روی چیزی مثل روزنامه این کار را انجام دهد.

🔹تمیز کردن مهم است!

شما باید مکانهایی را که سگ قبلا اقدام به علامت گذاری کرده است را حتما کاملا بشویید تا بوی ادرار از بین برود. برای این کار از سرکه یا هر چیزی که بویی غالب داشته باشد میتوانید استفاده کنید.

🔹تشکر کردن!!

فراموش نکنید که بعد از ادرار سگ در محل مناسب از او با خوراکی های تشویقی تشکر کنید و با صدای شاد رفتار اورا ستایش کنید مثلا بگویید آفرین پسر خوب. این کار سریع پاسخ میدهد. با این کار شما به او این پیام را میرسانید که علامت گذاری کار بدی نیست اما علامت گذاری در خانه ایده خوبی نیست.

.

Laboratory Refractometer and hematocrit

دریافت
عنوان: Refractometer and hematocrit
حجم: 28.6 مگابایت
توضیحات: Refractometer and hematocrit 

Pica یا هرزه خواری در گربه ها

 

پیکا (هرزه‌خواری) در گربه‌ها

در اصطلاح به معنی خوردن مواد غیرخوراکی و در لغت به معنی زاغ ( دلیل نامگذاری این عارضه هم میل زاغ به هرزه‌خواری است.) می‌باشد. در همه‌ی گربه‌ها خصوصا نژاد های شرقی مثل Siamese, Burmese, Tonkiaese دیده می‌شود.

  چه خوراکی هایی مصرف می‌شود؟

عمدتا به شکل خوردن پشم، پارچه‌های طبیعی و مصنوعی، اشیای لاستیکی، چوب، چرم، سلفون، کاغذ و مقوا وجود دارد.

در چه سنی اتفاق می‌افتد؟

توله گربه‌ها عادت به جویدن بستر زیر حود دارند. بسیاری از آن‌ها این رفتار را با افزایش سن ترک می‌کنند. ولی در برخی هم این عادت باقی مانده و به سختی تغییر می‌یابد.

چگونه بفهمیم گربه‌ای پیکا دارد؟

در نمایش رفتار‌های تهاجمی در طول بازی گربه اقدام به جویدن اشیای پیرامون می‌کند؛ اما آن‌ها را نمی‌خورد. گربه‌ی مبتلا به پیکا تکه‌ی جویده شده را در مدت چند ثانیه با دندان های molar خود آسیاب کرده و قورت می‌دهد. دلیل آن هم به طور کامل هنوز مشخص نشده است. اما نظریه‌ای بیان می‌کند که مواد شیمیایی جویده شده ایجاد نوعی لذت در گربه می‌کند که به دنبال آن اعتیادی شدید پیش می‌آید. گربه های بالغ هم به دنبال کم‌خونی اقدام به لیسیدن بستر رسی می‌کنند.

 آیا پیکا برای گربه خطرناک است؟

بسیاری از مواد خورده شده باعث ایجاد انسداد روده می‌شوند. و ممکن است نیاز به برداشتن قسمتی از لوله‌ی گوارش به وسیله‌ی لاپاراتومی باشد. اختلالات دیگری از قبیل پرکاری غده‌ی تیروئید، سرطان، مسمومیت با سرب و یا پریتونیت عفونی هم محتمل است.

 در صورت هرزه‌خواری در گربه چه اعمالی انجام دهیم؟

از آن‌جایی که بیشتر گربه های محصور در خانه دچار این عارضه می‌شوند، ایجاد دسترسی کنترل‌شده و امن به فضای آزاد راه مناسبی برای درمان در این موارد است. تغییر رژیم غدایی به رژیمی با مقادیر فیبر زیاد به علاوه‌ی مقدار ناچیزی روغن ماهی برای ارضای میل جویدن، مالیدن موادی مثل روغن اکالیپتوس یا سیب تلخ ( مورد استفاده برای جلوگیری از جویدن بخیه‌های زخم‌های جراحی) بر روی موادی که میل به جویدنشان وجود دارد، مخفی کردن این اجسام از دسترس گربه، و در صورت صلاح دید تجویز داروی ضد‌افسردگی هم راه‌های موثری برای درمان می‌باشند.

منبع: http://icatcare.org

DCM یا کاردیومیوپاتی اتساعی سگ ها

کاردیومیوپاتی اتساعی سگ ها یاDCM

یکی از متداول ترین بیماری های اکتسابی قلبی عروقی سگ هاست.

در سگ های مسن،جنس نر و سگ های نژاد بزرگ بیشتر دیده میشود.

درسگ های کمتر از12کیلو به ندرت قابل مشاهده است.

 پاتولوژی： به شکل اتساع تمام حفره های قلب است که باعث کاهش برون ده قلب و افزایش بار وارد به قلب میشود.

سگ های مبتلا اغلب دچار فیبریلاسیون دهلیزی خواهند شد.

علائم بالینی این بیماری: نارسایی قلبی طرف راست که باعث آسیت،بزرگ شدگی کبد،کاهش وزن،اتساع شکم میشود.

نارسایی قلب چپ که میتواند سرفه،ادم ریوی،سنکوپ ایجاد کند

تشخیص: از طریق رادیوگرافی،اولتراسونوگرافی و ECG

درمان:درمان قطعی ندارد. فقط میتوان برای راحتی بیشتر سگ از فوروزماید،دیگوکسین،انالاپریل استفاده کرد.

Cherry eye یا چشم گیلاسی یا Third eyelid Nictitant membrane

هیپرتروفی غده اشکی پلک سوم(چشم گیلاسی)

Third eyelid Nictitant membrane

cherry eye

پلک سوم به عنوان یک ساختمان محافظت کننده در چشم بخش بسیار با اهمیتی را تشکیل می دهد.این پرده موجب انتشار لایه اشک بر روی قرنیه شده و با پوشاندن چشم موجب محافظت آن در برابر وارد شدن جراحت خواهد شد.همچنین در حدود 50 درصد از مایع اشک توسط این بخش تولید می گردد.

هیپرتروفی غده پلک سوم (عارضه چشم گیلاسی ) در سگ ها و گربه ها ایجاد شده  و علت این بیماری شناخته نشده است  اما نژادهای باست هوند،بیگل،بوستون تریر،کوکر اسپانیل بیشتر مبتلا می شوند.در صورت بروز این عارضه زاویه داخلی چشم توسط توده متورم و قرمزی پر خواهد شد که شبیه یک گیلاس کوچک در این بخش به نظر می رسد.این عارضه معمولا در سگ های جوان(کم تر از 2 سال)مشاهده می شود.اما این بیماری در سگ های مسن و گربه ها نیز دیده شده است.

علائم بالینی:

حضور توده قرمز و متورمی در زاویه داخلی چشم

تحریک خفیف چشم که معمولا با درد همراه نیست

ریزش اشک

وجود یا عدم حضور التهاب ملتحمه

تشخیص:

علائم بالینی

استعداد نژادی

وقوع تومور در سگ های مسن و گربه ها باید در تشخیص تفریقی در نظر گرفته شود.

درمان:

جا انداختن غده پلک سوم از طریق جراحی با استفاده از روش تثبیت

از خارج کردن غده باید اجتناب شود چرا که انجام این امر در آینده حیوان را نسبت به ابتلا به کراتوکنژکتیویت(    kcs ) مستعد می نماید.برداشت پلک سوم تنها باید در موارد نئوپلازی آن صورت گیرد.

منبع:کتاب بیماری های متداول حیوانات خانگی

آلیس سامرز

ترجمه:دکتر شهرام جمشیدی ودکتر بهارک اختر دانش

گال در سگ و گربه

بیماری گال در گربه و سگ

بیماری "گال" یا جرب گربه در اثر یک نوع مایت به نام نوتوادرس کتی (Notoedres cati) که هم خانواده سارکوپتس در سگها است، ایجاد می شود. عموما این نوع مایت فقط گربه ها را در گیر می کنند و ندرتا می تواند به انسان یا سگها انتقال پیدا کنند. این بیماری بیشتر در گربه هایی که دسترسی به بیرون از خانه دارند، مخصوصا انهایی که در مناطقی با آب و هوای گرم و مرطوب زندگی میکنند، دیده می شود. تشخیص گال در سگ و گربه اغلب با گرفتن نمونه و تراشیدن پوست به صورت سطحی صورت می پذیرد.

دامپزشک با برسی موارد تراشیده شده از روی پوست در زیر میکروسکوپ و با دیدن انگل نابالغ ،بالغ یا تخم انگل تشخیص خود را قطعی می کند. معمولا این نمونه برداری بدون درد است و جواب آن همان روز مشخص می شود.

با این حال در نمونه برداری از پوست ،تنها در 50درصد موارد میتوان جرب را در زیر میکروسکوپ دید. به همین خاطر بهتر است برای هرچه دقیق تر شدن آزمایش چندین نمونه از مناطق مختلف بدن گرفته شود تا شانس پیدا کردن مایت نیز یبشتر شود. بعضی وقتها دامپزشک موفق به پیدا کردن انگل نمی شود اما به خاطر اینکه علایم بیماری به شدت به وجود جرب اشاره میکند (مثل خارش شدید در مناطق تیپیک بدن) وی شروع به درمان بیماری می کند. روشی با دقت 80 درصد در سگها وجود دارد که با مالیدن لاله گوش، حیوان مبتلا به گال سریعا سعی به خاراندن گوش با پاهایش میکند. این رفلکس به نام رفلکس پدال نام گذاری شده و می تواند در صورت مثبت بودن تا حدود زیادی دلالت بر وجود این بیماری باشد.

گهگاه به علت اینکه سگ محلهای خارش دار را لیسیده و گاز گاز می کند، میتواند انگل را ببلعد و انگل در آزمایش مدفوع نیز دیده شود. در آمریکا و اروپا آزمایش خون مخصوص برای تشخیص این مایت وجود دارد. این بیماری در ایران بسیار شایع است و در سال موارد زیادی از این بیماری به کلینیک های دامپزشکی ارجاع می شوند.

گال در سگ معمولا مناطقی از بدن را درگیر میکند که موی کمتری داشته باشند مثل لبه لاله های گوش، سر آرنج، قوزک پا و زیر سینه و شکم. با گذشت زمان و عدم درمان، بیماری می تواند تمام بدن سگ را نیز در گیر کند. جوشهای ریز قرمز رنگ که با گذشت زمان تبدیل به کبره زرد رنگ می شود از اولین علایم بیماری است. خاراندن حیوان باعث ریزش مو، ضخیم شدن و تیره تر شدن رنگ پوست می شود. هر چه خارش بیشتر ادامه پیدا کند پوست خراش های بیشتری پیدا کرده و زخم می شود. این زخمهای حاصل از خاراندن راه ورود میکروبها را راحت کرده وزخم در  اثر ورود میکروب می توانند عفونت پیدا کرده و باعث تورم غدد لنفاوی آن منطقه شوند. این عفونت باعث تشدید خارش و بدتر شدن اوضاع می شود.

در گربه ها، خارش شدید علامت اصلی ابتلا به گال است. گوشها، سر و گردن بیشترین جاهایی هستند که می توانند به گال دچار شوند. این انگل می تواند دست ها، قوزک پا و دم گربه را نیز درگیر کند. در صورت ادامه بیماری وعدم درمان جرب می تواند تمام بدن را مبتلا سازد. جوش ، کبره بستن زرد رنگ، پوسته پوسته شدن، ریزش مو، ضخیم شدن پوست از دیگر علایم است.

Subcutaneous injection in dog

 

 

دریافت
مدت زمان: 1 دقیقه 19 ثانیه 

Subcutaneous injection in dog

رسیدگی به مو و پوست سگ

 

رسیدگی به مو و پوست سگ

اقدامات بهداشتی و آرایشی روزانه در سگ حائز اهمیت خاصی است . این کار نه تنها باعث درخشندگی و براقی موها می گردد بلکه به کشف و شناسائی جراحتهای پوستی ، انگلها و پوسته پوسته شدن کمک می نماید . برای نگهداری سگ در یک وضعیت خوب ضرورت دارد که پوشش خارجی و موهای حیوان تمیز و براق بماند .

وسائل مورد نیاز برای آرایش روزانه فقط شامل یک برس یا شانه ای است که دارای دندانه های نوک تیز نباشد. سگهایی که دارای موهای نرم هستند را بهتر می توان آرایش نمود . زیرا کثافات و مواد زائد جذب آنها نمی شود و از سوی دیگر موهای آنها حالت کرکی پیدا نمی کند ولی سگهایی که دارای موهای سیم مانند هستند می بایست موهایشان 2 الی 4 بار در طول سال کوتاه شود . و در این فواصل برس زدن منظم می تواند مو را در وضعیت مناسبی قرار دهد . سگهای مو بلند نیز نیاز دارند که مرتبا ً شانه و حمام داده شوند . این امر از ژولیدگی موها جلوگیری می کند .

آرایش منظم حیوان چندان کارسخت و طاقت فرسائی نیست . این عمل نه تنها باعث تمیزی مو می گردد بلکه باعث عکس العمل نشان دادن پوست وعضلات می شود . قبل از برس یا شانه زدن بهتر است که پوست را به خوبی و توسط هر دو دست ماساژ داد . این امر باعث بهبود گردش خون در پوست گشته و از سوی دیگر به جدا شدن موهای مرده از سطح بدن نیز کمک می کند . بعد از این کار باید موهای حیوان را به خوبی برس زد یا شانه کشید تا موهای مرده از بدن زدوده شود . سگهایی که دچار ریزش مو هستند به آرایش بیشتری نیاز دارند . بخصوص اگر در داخل خانه نگهداری می شوند . این کار رشد موهای جدید را تشویق می کند و زمان موریزی را کاهش می دهد . در مورد نژادهای کوچک خانگی چنانچه این عمل برروی یک ورق کاغذی بزرگ نظیر روزنامه انجام گیرد می توان پس از اتمام برس زدن به راحتی این کاغذ که حاوی موهای ریخته شده است را جمع کرد و دور انداخت . به این ترتیب می توان از آلوده شدن لباسها و وسائل منزل با موهای سگ پیشگیری نمود .

 

در واقع یکی از معضلات صاحبان سگهای خانگی ریزش موی حیوان آنها است و به گمان وقوع یک بیماری پوستی به دامپزشک مراجعه می کنند . در توضیح این مطلب باید گفت که موها نیز مانند سایر سلولهای بدن دارای زندگی محدودی هستند و پس از طی این دوره می میرند و از بدن جدا می شوند . درک صحیح این مطلب وقتی کسب می گردد که شما به برس موی خود نظری بیاندازید . قطعا ً در برس تارهایی از موهای خود را خواهید یافت . این موها چیست و از کجا آمده است ؟ این موها در واقع همان موهای مرده هستند که چون اتصال ریشه آنها سست شده است هنگام برس زدن کنده شده و در لابلای دانه های برس قرارگرفته اند .

 

مثال دیگر زمانی است که صبح از رختخواب بر می خیزید ؛ اگر به دقت بر روی بالش خود بنگرید چند عدد از تارهای موی خود را خواهید دید که در اثر اصطکاک سر با آن جدا شده است . ولی نکته مهمتر این است که در شرایط طبیعی با مرگ هر مو ، یک رشته دیگر بوجود می آید و رشد می کند ؛ و این همان عاملی است که سر افراد را همیشه پر از مو نگه می دارد . ولی اگر سرعت مردن و ریزش موها از سرعت خلق و رشد آنها بیشتر گردد ، موها کم پشت شده و به تدریج پوست آن ناحیه قابل رویت می گردد . پدیده ای که آن را تحت عنوان بی مویی نامگذاری کرده اند . درایجاد بی مویی عوامل بسیار زیادی دخالت دارند که می توانند منجر به بیماری پوست و مو شده و باعث ریزش موها شوند . در اینجاست که لفظ بیماری را به کارمی برند .

 

باید دانست که سگها دارای ریزش موی فصلی نیز هستند که در این ایام ریختن موها شدت می گیرد . به طوری که با دست کشیدن به بدن حیوان تعداد بی شماری مو جدا شده و به سطوح مختلف از جمله دست ، لباس و اشیاء داخل منزل می چسبند و این همان شکایت قدیمی مراجعه کنندگان و دارندگان سگ است . ولی بدن این حیوانات هیچگاه بی مویی را نشان نمی دهد . پس این پدیده یک بیماری نیست ؛ بلکه یک حالت فیزیولوژیک است که البته تحت شرایطی از قبیل سوء تغذیه ، استرس ، کمبود ویتامینها و ... تشدید می شود و تنها راه علاج آن ، برس و شانه زدنهای مکرر و روزانه می باشد .

 

غیر از ایام موریزی ، سگهای خارج از خانه اغلب نیازی به آرایش موها و تیمار (رسیدگی به موها) ندارند . زیرا در مقابله با شرایط جوی لازم است که روغنهای طبیعی را در موهای خود داشته باشند . حتی به سگهایی که پوست خیلی خشک و پوسته پوسته دارند می توان روغن کبد ماهی داد و ازمکملهای مشابه استفاده کرد . آرایش سگها به منظور نمایش و مسابقه می تواند جنبه جدی تری پیدا کند و درکشورهایی که این مسائل مطرح می باشد ، بسیاری از افراد ترجیح می دهند که حیوان خود را برای آرایش و شستشو به سالنهای مخصوص این کار ارجاع دهند . دراین سالنها حیوان به نحو حرفه ای مورد آرایش قرار می گیرد . حتی آرایش نمودن برخی از سگها نظیر Old English Sheepdog به وسائل اختصاصی احتیاج دارد .

 

چنانچه برس زدن موهای سگ بطور منظم صورت پذیرد ، معمولا ً نیازچندانی به شستن حیوان نمی باشد . اما در مواردی که آلودگی پوست و موها با شانه زدن رفع نمی شود و یا حیوان دارای موهای سفیدی است که به شستن احتیاج دارد ، می توان اقدام به شستشو و حمام دادن حیوان کرد . با این وجود شستشوهای مکرر و زود به زود ، به دلیل نرم شدن موها و ازبین رفتن چربیهای طبیعی پوست به هیچوجه توصیه نمی شود .

برای شستن بدن سگها باید از شامپو استفاده گردد و در این رابطه می توان از انواع شامپوهای سگ و یا شامپو بچه بهره گرفت . مشروط بر آنکه نهایتا ً بدن حیوان را به خوبی آب کشیده و در ضمن طی چند روز بعد موها و پوست را ازلحاظ وجود شوره مورد بررسی قرارداد .

چنانچه بعد از شستشو ، بدن حیوان شوره بزند باید به دو موضوع مشکوک شد :

 

اول آنکه بدن حیوان به آن شامپو حساسیت و دارد .

دوم آنکه عمل آب کشیدن بطور مناسب صورت نگرفته است .

 

در هر دو صورت ، بدن حیوان دچار خارش می شود و این مسئله می تواند صاحب دام را سریعا ً متوجه موضوع نماید . در هر صورت بهتر است که در مواجه شدن با چنین مواردی ، با یک دامپزشک آگاه مشورت شود و یا در شستشوی بعدی از شامپوی دیگری استفاده گردد .

 

برای شستن حیوان بهتراست که از آب ولرم مایل به سرد بهره گرفته شود . زیرا در احساس سگها حرارت گرم ، 27 درجه و حرارت داغ ، معادل 38 درجه می باشد .

 

در زمان حمام دادن یا شامپو زدن باید دقت کرد که شامپو و آب وارد چشمها و گوشهای حیوان نشود . استفاده از وانهای کوچک و یا تشت برای شستشوی حیوانات مناسب است . بدین ترتیب می توان سگ را بطور کامل در آب شناور ساخت و بخوبی شست . بسیاری از حیوانات چنانچه از ابتدای زندگی به حمام کردن عادت داده شوند ، از این عمل لذت می برند . اما شستن سگهای بزرگی که از حمام خوششان نمی آید کار مشکلی است و اغلب به کمک فرد دیگری نیز نیاز خواهد بود .

 

پس از اتمام شستشو و بخصوص در ایام سرد ، باید بدن حیوان را خشک کرد . بهتراست تا چند ساعت از برخورد هوای سرد با سگ جلوگیری کرد . این نکته بخصوص در سگهای نژاد کوچک از اهمیت بیشتری برخورداراست .

 

نحوه خشک کردن حیوان نیز به حوصله و زمان و امکانات صاحب آن بستگی دارد . می توان سگ را به وسیله یک پارچه جاذب رطوبت مانند حوله خشک کرد . برخی از افراد ترجیح می دهند که سگ خود را به وسیله سشوار خشک کنند.

گاهی اوقات و بسته به شرایط جغرافیایی ، ممکن است موها به وسیله موادی از قبیل نمک ، قیر ، لجن ، رنگ ، صمغ درختان و امثال آن آغشته و آلوده گردد . در این موارد برای پاک کردن مو و پوست به هیچ وجه از موادی نظیر بنزین ، نفت ، تورپنتین و مواد شیمیائی مشابه استفاده نکنید . زیرا این مواد باعث خشکی پوست و تخریب آن می گردند . چنانچه این آلودگیها مختصر و سطحی باشند ، می توان با قیچی موهای آلوده را قیچی کرد . در غیر اینصورت بهتراست که منطقه آلوده را به وسیله روغنهای گیاهی یا معدنی به مدت 24 ساعت چرب نگه داشت و بعد از آن به وسیله صابون و آب بدن را شستشو داد .

در مناطقی که گیاهان تیغ دار رویش زیادی دارند ، صاحبان سگها می بایست بطور مکرر نواحی مختلف بدن حیوان نظیر بین پنجه ها ، زیرپاها ، اطراف گوشها و دستگاه تناسلی را بازرسی نموده و این خارهای خطرناک را از بدن جدا سازند .

گل و لای و لجن و توده های سفت ، اغلب در اطراف گوش و زیر پاها یافت می شوند و باعث آلودگی محیط و گرفتاریهای زیادی می گردند . در بعضی موارد حیوان با توسل به دندانهایش سعی به کندن و دفع آنها می کند . این توده ها را به راحتی می توانید از سطح مو قیچی کرده و جدا سازید . در انجام این کار باید به دو نکته توجه کرد :

اول این که مو را نباید آنچنان قیچی کرد که کم پشتی آن بارز گردد .

دیگر اینکه به پوست نیز آسیبی وارد نگردد .

البته توده های کوچک را بهتراست که با شانه کردن از سطح و موازی با پوست از روی موها جدا نمود . اقدامات آرایشی و بهداشتی تنها محدود به موها نمی شود ؛ بلکه چشم ها ، دندانها ، ناخنها و گوش ها نیز باید مورد مراقبتهای خاص قرارگیرند .

 

ریزش مو در سگ ها

                  روشهای کنترل ریزش مو سگها

ریزش موی سگها یک حالت عادی است ولی اغلب برای صاحبان مشکلاتی مانند آلرژی به وجود می آورد . همه سگها ریزش مو دارند و بعضی از نژاد ها نسبت به بقیه ریزش موی بیشتری دارند . ریزش مو را می توان با رعایت چند نکته کنترل کرد .

 

1 - برس زدن

با برس زدن سگ به صورت منظم می توانید ریزش موی سگ خود را کنترل کنید . در هنگام برس زدن موهای مرده بیرون می آیند و دیگر در نقاط مختلف خانه یا روی لباس شما جمع نمی شوند .

برسی را انتخاب کنید که با اندازه و نوع موهای سگ شما هماهنگ باشد زیرا انتخاب برس های نامناسب می تواند به سگ شما آسیب بزند .

نژاد های مو کوتاه به اندازه نژاد های مو بلند نیاز به برس زدن ندارند .

 

2 - حمام کردن

حمام کردن یکی از راه های دیگر کنترل ریزش موی سگها است ، زیرا پوست و موی تمیز به معنای کاهش ریزش مو است . در هنگام حمام کردن مو های مرده سگ بیرون می آیند .

بعضی نژاد ها نیاز به حمام کردن به صورت منظم ندارند ( مانند 2 بار در ماه ) ولی نژاد های دیگر نیاز به حمام رفتن منظم دارند .

سگها در تابستان نیاز بیشتری به حمام رفتن دارند . شما باید در تابستان سگ خود را یکبار در هفته حمام ببرید زیرا حمام رفتن موجب مرطوب شدن پوست و جلوگیری از خشکی می شود . خشکی پوست به معنای ریزش موی بیشتر است .

بهتر است از شامپو های با کیفیت بالا استفاده کنید که موجب نیرومند شدن پوست حیوان می شوند .

 

3 - رژیم غذایی

ریزش موی سگها به رژیم غذایی آنها نیز بستگی دارد و سگهایی که رژیم غذایی نامناسبی دارند دارای ریزش موی بیشتری هستند .

برای سگتان یک رژیم غذایی بالانس شده که دارای پروتئین ، فیبر و چربی بالا باشد تعیین کنید . برای دریافت یک رژیم غذایی مناسب با دامپزشکتان مشورت کنید .

4 - مکمل های غذایی

در صورتی که رژیم غذایی سگ شما مواد مورد نیاز بدنش را به او نمی رساند ، با دادن مکمل های غذایی مناسب به سگ می توان ریزش مویش را کنترل کرد . چربی ها برای سلامت پوست و موی سگ لازمند و اسید چرب ها مواد مورد نیاز پوست سگ را تامین می کنند و از ریزش مو جلوگیری می کنند .

 

5 - کک و کنه

کک ها ، کنه ها و دیگر انگل ها می توانند مشکلات زیادی را به وجود آورند . هنگامی که سگ دارای انگل های بیرونی باشد بیش از مواقع عادی خود را می خاراند و همین موجب افزایش ریزش مو می شود .

کک ها و کنه ها را می توان با دارو و شامپو های مخصوص از بین برد .

 

6 - کنترل استرس

یک سگ مضطرب نسبت به مواقع عادی ریزش موی بیشتری دارد . اضطراب در سگها بر اثر عوامل محیطی مانند تغییر محل زندگی ، از دست دادن یکی از اعضای خانواده یا پت و یا تولد یک کودک به وجود می آید . کنترل استرس معمولا مشکل را حل کرده و ریزش مو را کاهش می دهد .

علت استرس سگ خود را شناسایی کرده و آن را با محبت و توجه ، درمان و یا حتی دارو از بین ببرید .

 

در صورتی که متوجه شدید ریزش موی سگتان غیر عادیست حتما او را برای معاینه به نزد دامپزشک ببرید تا احتمال وجود بیماری های مختلف از بین برود . بیماری هایی که موجب ریزش مو می شوند شامل مشکلات پوستی ، کرم های حلقه دار ، کچلی و سرطان می شوند .

علل ریزش مو در سگها و گربه های خانگی و راههای ممانعت از آن

 

ریزش مو روند طبیعی است که موهای قدیمی ریخته و موهای تازه و جدیدجایگزین می شوند. عوامل بسیاری باعث ریزش مو در سگها و  گربه ها میشوند.اگر ریزش مو همراه با خارش شدید بدن یا همراه با طاسی نقطه ای باشد ناشی از بیماری محسوب می شود و در غیر این صورت معمولا ریزش موی فصلی (بیشتر در نژادهای مو بلند) است و یا در اثر عواملی دیگر مثل شستشوی بیش از حد با شامپو ، رژیم غذایی نا مناسب و یا ترس و اضطراب است.

بیماریهایی که سبب ریزش مومی شوند عمدتا بیماریهای انگلی و قارچی بوده و البته پرکاری تیروئید هم ریزش مو را به همراه دارد. جربها از مهمترین انگلهای پوستی هستند که سبب ریزش موها می شوند. جرب دمودکس که شایع ترین عامل آلودگی در سگها محسوب می شود  با عث ریزش مو (آلوپسیا) بدون خارش در نواحی پیشانی، اطراف چشم ها، پوزه و مخصوصا پنجه و لای انگشتان می شود. جرب سارکوپتس هم که عامل بیماری گال می باشد در نواحی کم موی بدن مثل گوش، اطرلف چشم، سر و گردن، شکم، آرنج و پاها سبب خارش شدید، قرمزی و ریزش مو می شود. برخی ککها وشپش ها نیز باعث ریزش مومی شوند.

رژیم غذایی نامناسب که حاوی مقادیر مورد نیاز ویتامین ها و مواد معدنی نباشد و همچنین غذاهایی که حاوی مواد آلرژن(حساسیت زا) باشند و ادویه های فراوان ، مواد نگهدارنده و افزودنی داشته باشند (مانند فست فود ها) هم باعث ریزش مو می شوند. در این موارد استفاده از غذهای طبیعی و ساده و همچنین غذاهای مخصوص حیوانات توصیه می شود.

عواملی مانند جدایی از صاحب، تغییر روال زندگی، تنهایی و یا ورود  حیوان دیگر که باعث ایجاد استرس و ترس در حیوان می شود هم ریزش مورا به دنبال خواهد داشت.

شستشوی بیش از حد با شامپو (حتی شامپوهای مخصوص حیوانات) هم سبب ریزش مو می شود. با به حداقل رساندن تعداد دفعات شستشو (حداقل 3 هفته یکبار) و استفاده از شامپوهای خشک و برنامه منظم برس زدن به میزان قابل توجهی از ریزش مو ها کاسته می شود. برس زدن باید طوری انجام شود که دندانه های برس با پوست تماس پیدا کنند. این کار سبب بهبود جریان خون در سطح پوست شده و به تغذیه مو ها کمک کرده و ریزش مو ها کمتر می شود. همچنین با اینکار موهای مرده بین شانهای برس جمع شده و دیگر در محیط اطراف پخش نمی شوند. در نژاد های مو بلند کوتاه کردن مو ها هم تا حدودی ریزش موها را کاهش می دهد.

منابع:

1-بیماریهای متداول حیوانات خانگی- ترجمه دکتر شهرام جمشیدی و دکتر بهارک اختر دانش-1388

2-راهنمای جامع حیوانات اهلی- ترجمه دکتر علی نصیریان و دکتر هستی آذرآباد-1390

گرداوری : دکتر افرا تیموری