ovarian cysts and tumors in bitches

دریافت
عنوان: ovarian cyst
حجم: 954 کیلوبایت
توضیحات: ovarian cysts in bitches 

دان ومسائل مربوط به آن

 دان ومسائل مربوط به آن

اکثر مرغداران اطلاعات زیادی در مورد فرمول دانی که به طیور میدهند ندارند و مسئولیت اصلی شان تنها نظارت برتمیز بودن دان و مقدار کافی آن می باشد .این مسئله در نوع خود موضوعی مهم است و فاکتورهای متعددی بر آن موثرند 

حمل دان:

توصیه می شود که همیشه از دان تازه استفاده گردد .بهتر است دان هفته ای یکبار به مرغداران تحویل شود .سیلوهای دان باید ظرفیتی به اندازه مصرف یک هفته طیور به اضافه 2 روز ذخیره داشته باشند . سیلوهای ذخیره دان باید در بیرون سالن نصب شود تا رانندگان تانکر حمل دان وارد سالن نگردند .

 

تمیز بودن کامیون حمل دان:

 در طرح مرغداری برنامه های متعددی برای پاکیزگی کامل و عاری بودن طیور از بیماریها در نظر گرفته شده اند .هر شخص قبل از ورود به سالن باید دوش گرفته و لباس تمیز بپوشد ولی چگونه می توان کامیون حمل دان را تا هنگام تحویل دان بطور کامل ضدعفونی کرد ؟

یکی ازمهمترین مشکلات مدیریت مرغداری حل همین مسئله است .برای ضد عفونی نمودن چرخها، کامیون باید از حوضچه ضدعفونی که دارای آب به اضافه محلول ضدعفونی کننده بادوام است عبورنماید .اگر چه ضد عفونی نمودن کامل کامیون حمل دان غیر ممکن می باشد، ولی باید فوق العاده دقت شود که ضد عفونی کامیون در حدامکانات موجود به نحو احسن انجام گیرد و عوامل بیماری زا به مرغداری راه نیابد .

دان اولیه:

 در 6هفته اول دوران پرورش لازم است که دان در تمام اوقات در اختیار جوجه ها قرار گیرد . در خلال چند روز اول زندگی باید دان به آسانی در دسترس جوجه ها باشد و این موضوع از اهمیت ویژه ای برخوردار است .معمولاً در این دوره از درب کارتن حمل جوجه ها بطور وارونه و یا از سینی های مشابه به عنوان دانخوری استفاده می شود، چون دانخوریهای پهن و بزرگ مناسبترین دانخوری در این شرایط می باشند .هرکدام از این دانخوریها برای 100 قطعه جوجه کافی است .گاهی از شانه های حمل تخم مرغ نیز استفاده می شود .تعداد 2 عدد شانه تخم مرغ برای 100 قطعه جوجه کافی است .دان اولیه باید تقریباً 3 ساعت پس از ورود جوجه ها در تمام سطح دانخوری پاشیده شود .دان باید تمیز باشد، از اینرو بهتر است درروزهای اول مرتباً مقادیر کم دان در داخل سینی ها ریخته شود .

کل جوجه ها باید دان بخورند . بایدمراقب بود که در مرحله شروع پرورش، کل جوجه ها دان بخورند .به این منظور باید روی دانخوریها نور کافی وجود داشته باشد تا جوجه های جوان بتوانند به آسانی دان مصرف نمایند . دمای سالن باید به اندازه کافی بالا باشد تا جوجه ها برای گرم شدن به زیر مادر مصنوعی تجمع نکنند و بتوانند دان مصرف نمایند .دانخوریها را در خارج از لبه چتر مادر مصنوعی قرار می دهند تا نور کافی به آنان تابیده شود و دان نیز خشک نگردد .

 

کنترل جوجه های گرسنه:

 بعضی از جوجه ها در یادگیری طرز مصرف دان دچار اشکال هستند و این امر باعث پیدایش جوجه های گرسنه می شود .به این منظور باید جوجه هائی را که ترسو بنظر می رسند کنترل کرد که چینه دانشان پر از دان باشد .در روز اول چند ساعت پس از شروع مصرف دان باید چینه دان بزرگ و پر از دان باشد .اگر همه جوجه ها دان مصرف نمی کنند باید دقت نمود که اشکال در چیست و آنرا رفع نمود .

 

پیشگیری از چسبندگی مقعد:

در بعضی از مجتمع های پرورش طیور و در خلال بعضی از فصول سال مدفوع جوجه ها آبکی بوده و طی چندروز اول مصرف دان به عارضه چسبندگی مقعد دچار می شوند .اغلب اوقات این مشکل را می توان بامصرف ذرت خرد شده (گندم یا مایلو خرد شده) بعنوان بخشی از اولین جیره غذایی حل نمود .بهتر است که ذرت ابتدا بوسیله یک غلطک خرد شود، سپس الک گردد تا ذرات خرد شده بمانند و آرد این مجموعه حذف شود .ذرت خرد شده باید روی دان اولیه ریخته شود .هیچگاه از غذای ذرت خرد شده به تنهائی استفاده نکنید .تغذیه از ذرت خرد شده فقط برای دو روز است و برای هر 100 قطعه جوجه در مدت 2 روز میزان 5/4 کیلوگرم ذرت خرد شده لازم می شود.

منبع: راهنمای کامل پرورش طیور ، تالیف مک.او.تورث و دونالد دی بل ، ترجمه دکتر محسن فرخوی ، مهندس تقی خلیقی سیگارودی ، دکتر فریدون نیک نفس، انتشارات واحد آموزش و پژوهش معاونت کشاورزی سازمان اقتصادی کوثر، تهران، چاپ سوم

کمک های اولیه ای که صاحبان مجاز به انجام آن می باشند

‌ کمک های اولیه ای که صاحبان مجاز به انجام آن می باشند:

  

                        

داشتن یک حیوان اهلی و فرزنددار شدن شباهت‌های زیادی باهم دارند. هردو، نوعی تعهد تمام وقت و قدری مسئولیت‌های اولیه لازم دارند، هردو دارای لذت‌های کوتاه مدت وطولانی مدت هستند و گاهی اوقات، حوادثی در آن بوقوع می‌پیوندد.

حداقل یک تفاوت بین بچه انسان و حیوانات اهلی وجود دارد: بچه شما بالاخره رشد می‌کند، ولی حیوان شما در هر حال بازهم برای شما مانند بچه باقی می‌ماند. همین امر، دلیل اهمیت این مطالب به عنوان راهنمای کمک های اولیه برای افرادی است که حیوان نگهداری می‌کنند. ما هروقت مثلا معده درد داشته باشیم به دکتر می‌رویم ولی در مورد حیوان، اغلب تا وقتی که علائم واضحی از پریشانی وجود نداشته باشد، متوجه وجود بیماری نمی‌شویم. 

استفاده از دستورات سایت به معنی کنار گداشتن مراقبت‌های دامپزشکی نیست. بلکه دستورات فقط راهنمائی است برای اینکه بتوانید تصمیم بگیرید، خود قادر به رفع کدامیک از مشکلات احتمالی هستید، رفع کدام مشکل کار شما نیست و تا رسیدن به دامپزشک چه اقداماتی می‌توانید انجام بدهید. 

خوشبختانه موارد اورژانس به ندرت اتفاق می‌افتند ولی باید برای آنها آماده بود. در بخش اول، با پیشگیری شروع می‌کنیم چرا که این مراقبت‌های روزمره هستند که سلامت حیوان شما را حفظ می‌کنند. در این جا به شما یاد داده می‌شود که چگونه یک کیف کمک‌های اولیه تهیه کنید و وسائل ابتدائی لازم را برای مواردی چون گرفتن درجه حرارت، دادن قرص یا شیاف و جابجا کردن حیوان بیمارتان در اختیار داشته باشید. امروزه کلینیک های دامپزشکی در اغلب نقاط وجود دارند. بهتر است تلفن و آدرس چندتا از آنها را در اختیار داشته باشید.

این راهنمائی‌ها عمدتا به سگ و گربه اختصاص دارد گرچه درباره پرندگان و سایر حیوانات کوچک خانگی هم توضیحات مختصری داده می‌شود. بسیاری از توضیحات ارائه شده برای سگ و گربه خصوصا در موارد اورژانس برای بقیه حیوانات هم قابل استفاده هستند.

Topical ocular products/ داروهای موضعی چشمی

بیماری های پوستی شایع در نژادهای مختلف سگ / common skin diseases in dogs breed

Body condition score in dogs and cats/ نمره وضعیت بدنی در سگ ها و گربه ها

قارچ سطح پوست، کچلی یا درماتوفیتوز در سگ و گربه

قارچ سطح پوست، کچلی یا درماتوفیتوز در سگ و گربه

قارچ سطح پوست یا درماتوفیتوز که به آن اصطلاحا کچلی نیز می گویند یک بیماری شایع پوستی در سگ و گربه وانسان است که به وسیله قارچهایی به نام درماتوفیت (Dermatophyte) به وجود می ایند.این قارچهای درماتوفیتی علاقه زیادی به کراتین دارند.کراتین یک پروتئین است که به وسیله سلولهای پوست تولید شده و در لایه خارجی پوست قرار میگیرد. مو و ناخن نیز از کراتین تشکیل شده اند به همین دلیل قارچهای درماتوفیتی می توانند پوست ، مو و پنجه های حیوان را الوده کنند.گربه های پارسی و هیمالیایی نسبت به دیگران بیشتر درمعرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

سه نوع قارچ درماتوفیتی شایع در سگ و گربه به نامهای میکروسپوروم کنیس (Microsporum canis) ، میکروسپوروم ژیپسیوم (M.gypsium) و تریکوفیتون منتاگروفیس وجود دارند.نوع اول معمولا از یک حیوان به حیوان دیگر انتقال پیدا میکند ، نوع دوم از طریق خاک به حیوانات سرایت کرده و سومی از طریق جوندگان مثل موش به حیوان انتقال پیدا میکند.

علایم قارچ درماتوفیتی:

درماتوفیتها باعث سست شدن موها شده به طوری که به راحتی موها ریزش پیدا کرده واین ریزش مو باعث ایجاد حالت کچلی مهمولا گرد یا سکه مانند در ان ناحیه میشود.از علایم دیگر این قارچها میتوان به ایجاد جوشهای کوچک ، پوسته پوسته یا تیره شدن پوست ،اشاره کرد.اگر قارچهای درماتوفیتی پنجه ها یا ناخن ها را مبتلا کنند ، می توانند باعث بد شکل شدن ناخن و یا ترشح مایع لزج مانند از پنجه ها شود.

بعضی از گربه ها می توانند حامل بیماری باشند  بدون اینکه از خود علایمی را نشان دهند، به اینه گربه ها اصطلاحا گربه های ناقل می گویند که باعث انتقال بیماری به سگ و گربه سالم می شوند. همچنین قارچهای درماتوفیتی میتوانند باعث ایجاد ضایعات دانه دانه مانند ریز بر روی پوست گربه شوند که در اثر ناز و نوازش در زیر دست حس میگردند . به این حالت اصطلاحا التهاب پوست ارزنی می گویند.

تشخیص:

علایم ابتلا به قارچهای درماتوفیتی می تواند شبیه به چندیدن بیماری دیگر پوستی باشد، بنابراین هیچوقت تشخیص نمی بایست تنها بر اساس شکل و علایم ظاهری ریزش مو داده شود.در صورت شک به بیماری با منشا  قارچ درماتوفیتی ، دامپزشک ابتدا با قرار دادن منطقه کچلی در زیر نور ماورا بنفش که اصطلاحا به آن لامپ وود  (wood lamp)می گویند می تواند تا حدودی بیماری را تشخیص دهد.معمولا ضایعاتی که بعضی از این درماتوفیتها در اثر فعالیت خود ایجاد میکنند  زیر لامپ وود به رنگ سبز ملایم شبرنگ در     می ایند. به هر حال عدم وجود این دانه های شب رنگ سبز مساوی با مبتلا نبودن حیوان نیست و بعضی از درماتوفیتها از خود رنگی متسع نمی کنند.

بهترین راه تشخیص قارچهای درماتوفیتی ،برداشتن نمونه از پوست وموی محل درگیر و کشت دادن ان است. برای انجام این ازمایش ساده،مقادیری از موهای قسمت اسیب دیده پوست به وسیله یک مسواک یک بار مصرف یا به وسیله یک پنس برداشته و داخل ظروف مخصوص که حاوی مواد مغذی برای رشد این نوع قارچها است(محیط کشت)گذاشته می شود.

اگر پس از مدتی (معمولا 14-5 روز) درماتوفیت در محیط رشد کند، آنوقت مشخص میشود که حیوان مبتلا به این بیماری است . اگر درماتوفیت رشد نکرد بیماریهای دیگر باید مد نظر قرار گرفته شوند . با مشاهده میکروسکوپی قارچهای رشد کرده بر روی محیط کشت ،دامپزشک حتی می تواند به نوع درماتوفیت مسئول ایجاد بیماری نیز پی ببرد.

درماتیت بین انگشتی در گاو

درماتیت بین انگشتی

آماس حاد یا مزمن بین انگشتی است که با لنگش ملایم تا متوسط مشخص میگردد.آماس مربوط به محدوده اپیدرم میباشد.تخریش سطحی و منتشر اپیدرم در شکاف بین انگشتی ممکن است در مراحل اولیه بیماری مشاهده شود.موارد مزمن تر،هایپر کراتوز نشان میدهند که ظاهر پوست بین انگشتی زبر و خشن است.اکسودای سروزی متعفن و خاکستری رنگ ممکن است حضور داشته باشد.جراحات به فشار حساسیت ملایمی دارد.این وضعیت غالبا با شکاف پاشنه همراه است و احتمال امتداد شکاف به ناحیه زیر شاخی پاشنه نیز وجود دارد.

بیماری را میتوان با استفاده از آنتی بیوتیک های موضعی و حوضچه های ضدعفونی پا درمان و پیشگیری کرد.با این وجود بیماری میتواند در دامداری هایی که به طور مرتب ضدعفونی انجام میگیرد باقی بماند.ممکن است اجرام مولد بیماری در داخل شکاف های عمیق پاشنه که برای محلول های ضدعفونی پا قابل نفوذ نیست باقی بماند.،از این رو شکاف های پاشنه باید اصلاح شود تا امکان دسترسی ماده ضدعفونی کننده به اجرام وجود داشته باشد.

درماتیت بین انگشتی از نکروباسیلوز بین انگشتی(گندیدگی سم)متفاوت است،در درماتیت بین انگشتی عفونت به درم گسترش یافته است و منجر به تشکیل شکاف میگردد،عفونت ساختارهای عمیق تر و سلولیت نواحی مفصل بین انگشتی بالایی و بخلق میشود.با وجود این ممکن است در مراحل اولیه مشکل بتوان درماتیت بین انگشتی و گندیدگی سم را از نظر بالینی تفریق کرد.در چنین مواردی سابقه گله،آسیب شناسی سلولی و کشت بافت بیوپسی شده برای تشخیص تفریقی مورد نیاز است.

منبع:

Large animal internal medicine.p.smith

هایپو ترمی در گوساله ها

هیپو ترمی در گوساله ها

هیپوترمی در گوساله ها معمولا در فصول سرد سال اتفاق می افتد.زمانی هیپو ترمی مسئله ساز است که دمای محیطی نزدیک یا کمتر از حد اقل دمای حیاتی گوساله ها باشد.حد اقل دمای حیاتی گوساله ها 60 درجه فارنهایت یا 15.5 درجه سانتی گراد میباشد و در کمتر از این دما چنانچه شرایطی محیطی بد باشد ( سرمای زیاد- باد- یخ و برف- طوفان) می تواند منجر به هیپو ترمی در گوساله ها گردد. 

هیپو ترمی در گوساله ها به دو نوع تقسیم بندی میشود : 1- هیپو ترمی اکسپوژر که در آن دمای بدن گوساله ها به تدریج کاهش می یابد . این نوع هایپو ترمی در تمام رده های سنی ممکن است دیده شود اما در جوان تر ها ؛مسن تر ها و دامهای لاغر بیشتر مشاهده میشود. 2- هیپوترمی حاد یا ایمرژن که در آن افت دمای بدن سریعا به وقوع می پیوندد و پوشش بدن دام از آب اشباع می گردد مانند حالتی که گوساله داخل آب غوطه ور شده باشد یا اینکه داخل برف عمیقی فرو رفته باشد. در تقسیم بندی دیگری هایپوترمی را از نظر دامنه دمای بدن گوساله به دو قسم طبقه بندی می کنند : 1- هیپو ترمی ملایم که در آن دمای بدن گوساله ها به 86 تا 89 درجه فارنهایت (30تا 31.6 درجه سانتی گراد)تنزل می یابد. هیپو ترمی شدید که در آن دمای بدن گوساله ها به 71 تا 85 درجه فارنهایت (21.6 تا 29.4 درجه سانتی گراد)تنزل می یابد. از علایم هیپو ترمی می توان به یخ زدگی انتهای گوشها و سرپستانکها ؛ بی حالی و خمودگی و کاهش سرعت تنفس و ضربان قلب و همچنین کاهش فشار خون اشاره کرد . معمولا گوساله های هایپو ترم قادر به مکیدن نیستند و شیر را بطور معمول نمی خورند. چنین گوساله هایی مستعد پنومونی و دهیدراتاسیون هستند. اقدامات لازم برای گوساله های هیپو ترمی : خشک کردن گوساله ها بلا فاصله پس از تولد در هوای سرد – خوراندن آغوز گرم فورا پس از تولد توسط لوله مری یا شیلنگ مری – خوراندن شیر گرم به آنها – پوشاندن جلیقه های مخصوص- قراردادن آنها در بکس های گرم کننده به مدت محدود – اضافه کردن 40 سی سی اتانول 20% به آب آشامیدنی آنها که دمای آن 100 درجه فارنهایت یا 38 درجه سانتی گراد بوده حتما این محلول روزی دو بار درنچ گردد. ( داخل حلق ریخته شود ) در بحث تغذیه توجه ویژه به انرژی اضافی معطوف گردد و همچنین فراهم کردن پروتئین و ویتامین ها و مواد معدنی نیز نبایستی از نظر دور گردد. می توانید مقدار شیر مصرفی گوساله ها را به 12 تا 15% وزن بدن آنها برسانید یا اینکه وعده های شیر دادن را افزایش دهید. اگر از شیر خشک استفاده می کنید حتما شیر خشکی باشد که چربی آن بالا باشد و آنرا با غلظت بیشتر در نظر بگیرید ( آب کمتری به آن اضافه نمایید) بستری خشک با ضخامت بیشتر برای گوساله ها فراهم نمایید و آنها را از کوران هوا دور نگه دارید. مرتبا آنها را زیر نظر داشته باشید و به قرمز شدن پوزه هایشان توجه داشته باشید.

جدول راهنمای واکسیناسیون در طیور و مایه کوبی در گاو

دریافت
حجم: 48.7 کیلوبایت
توضیحات: جدول راهنمای واکسیناسیون طیور و گاو