پارگی لیگامانت کروشیت کرنیال (CCL) معمولاً ناشی از ضربه شدید و احتمالاً ضعف ثانویه لیگامنت به دلیل دژنراسیون، بیماریهای با واسطه ایمنی یا ناهنجاریهای ساختاری (مثل سگهای با پاهای صاف) است. گاهی سینوویت پلاسماسلولار-لنفوسیتیهمزمان با آسیب لیگامان تشخیص داده می شود ااما رابطه علت و معلولی آن با ناپایداری مفصل هنوز مشخص نیست. در موارد خفیف یا اولیه، میتوان مفصل پایدار (غیرجراحی) را با استروئیدها یا NSAIDs درمان کرد. بیشتر آسیبها شامل پارگی در بدنه لیگامنت (در سگهای بالغ) است، اگرچه کنده شدن استخوانی یا آولژن (در سگهای نابالغ) در محل اتصال لیگامان نیز ممکن است رخ دهد. ناپایداری مفصل زانو پس از پارگی CCL میتواند منجر به آسیب مینیسک داخلی، افیوژن مفصل، استئوفیتوز و فیبروز کپسول مفصلی شود.
علائم بالینی:
-
لنگش
-
درد
-
تورم داخلی مفصل
-
افیوژن
-
کریپتاسیون (صدای سایش)
-
لقی قدامی استخوان درشتنی نسبت به ران (علامت کشویی یا تست فشاری مثبت)
-
افزایش چرخش داخلی درشت نی
در پارگیهای جزئی CCL، لقی قدامی کمتر است و معمولاً در حالت خم شدگی زانو مشهودتر است. آسیب مینیسک داخلی ممکن است با صدای کلیک در حین حرکت یا خم و راست کردن زانو شناسایی شود. تست فشاری درشت نی (خم کردن مفصل خرگوشی و جابجایی قدامی توبروزیتی درشت نی) نیز برای بررسی لقی لیگامنت استفاده میشود.
تشخیص:
-
رادیوگرافی: افیوژن مفصلی و نشانه های آرتروز در موارد مزمن.
-
آرتروسنتز: ممکن است افزایش خفیف سلولی و هموآرتروز دیده شود.
-
آرتروسکوپی: تشخیص قطعی را ممکن میسازد اما نیاز به تجهیزات تخصصی دارد.
درمان:
-
پزشکی: کاهش وزن، فیزیوتراپی کنترا شده،NSAIDs برای کاهش درد و التهاب.
-
جراحی: برای سگهای فعال توصیه میشود.
روشهای خارجکپسولی:
-
بخیه فاشیا
-
بخیه فابلا به توبروزیتس درشتنی
-
جابجایی قدامی سر فیبولا
-
تراز کردن سطح تیبیال پلاتو
-
پیشرفت توبروزیته درشتنی
-
گرافتهای مصنوعی
روشهای داخل کپسولی:
-
گرفت فاشیا لاتا یا تاندون پاتلا که روی کندیل خارجی ران بخیه میشود.
در صورت آسیب مینیسک داخلی، برداشتن بافت آسیب دیده بدون خونرسانی ضروری است. فیزیوتراپی پس از عمل برای بهبودی بالینی حیاتی است. پیش آگهی پس از جراحی معمولاً خوب است.
