Analsac diseases in dogs

دریافت
مدت زمان: 2 دقیقه 43 ثانیه 

آموزش ادرار و جلوگیری از علامت گذاری سگ در خانه

آموزش ادرار و جلوگیری از علامت گذاری سگ در خانه

علامت گذاری معمولا در خانه است مانند راهرو و پای میز یا تکه ای از مبلمان و همیشه به طور درست در همان منطقه. اغلب اجسام جدید و متفاوت با بوی نا آشنا که به خانه می آیند را نیز شامل میشود.سگ به احتمال زیاد به علامت گذاری مواردی میپردازد که نسبت به آنها احساس مالکیت میکند.

ما به عنوان انسانها از ادرار سگ به عنوان چیز ناخوشایندی یاد میکنیم اما این برای سگها منافع بزرگی دارد.سگها با ادرار خود به سگهای دیگر پیام میفرستد. این پیام میتواند در مورد قلمرو/نظم اجتماعی و یا تبلیغاتی برای جفتگیری باشد.سگها با این کار اعتماد به نفس پیدا میکنند.

🔹آیا همه سگها علامتگذاری میکنند؟

سگهای نر عقیم نشده بیشتر از سگهای عقیم شده علامت گذاری میکنند.

اگرچه سگ نر علاقه بیشتری برای علامت گذاری دارد اما سگهای ماده در زمان آمادگی جفتگیری نیز این کار را میکنند. نژادهای کوچک علاقه بیشتری به علامت گذاری در خانه نسبت به سگهای بزرگتر دارند.

🔹چرا سگ من به طور ناگهانی شروع به علامت گذاری کرد؟

معمولا به دلیل احساس عدم امنیت یا تهدید میباشد.به عنوان مثال میتواند مقدمه ای از تولد نوزاد جدید/ حیوان جدید/بازدید کننده و یا حتی یک قطعه جدید از مبلمان باشد.

🔹چگونه از علامت گذاری سگ جلوگیری کنیم؟

تحقیقات نشان داده است که جلوگیری از علامت گذاری  بر روی سگهایی با سن پایین زود پاسخگو خواهد بود اما برای سگهای مسن تر که علامت گذاری در خانه برای آنها عادت شده است این کار خیلی دشواریست و بهترین راه حل که به احتمال زیاد جوابگو خواهد بود عقیم کردن است این شانس شما را برای شکستن عادت زیاد میکند.

🔹نظارت و فرار از عادت

اگر شما در هنگام عمل او را  به سرعت بگیرید سگ به سرعت می آموزد. نظارت شدید در چند روز میتواند برای همیشه سگ را تعلیم دهد و ازین کار منع نماید. حدودا 2 روز وقت لازم است در این مدت سگ را در قسمتی از خانه که میتوانید او را ببینید محدود کنید .

🔹ترساندن با سر و صدای شدید

یک بطری خالی نوشابه را با مقداری سکه پر کنید و لحظه ای که سگ خواست ادرار کند آنرا محکم تکان دهید این کار باعث وحشت زده شدن و قطع آنچه که میکند میشود. گاهی میتوانید بطری را به طرف او پرتاب کنید اما مطمین شوید که به او نمیرسد زیرا میخواهید اورا بترسانید نه اینکه به او صدمه بزنید. این کار احتیاج به پیگیری مداوم در این حدودا 2 روز دارد.

🔹محدود کردن

سگها حدود 20 دقیقه بعد از غذا ادرار میکنند.میتوانید در این مدت سگ خودرا در باکس یا جعبه کوچک یا مکانی که جایی برای راه رفتن نداشته باشد محدود کنید سپس اورا به جایی که میخواهید در آنجا ادرار کند منتقل کنید.سگ شما تحت فشار است و سریع کار خودرا انجام میدهد. بهتر است اورا عادت دهید روی چیزی مثل روزنامه این کار را انجام دهد.

🔹تمیز کردن مهم است!

شما باید مکانهایی را که سگ قبلا اقدام به علامت گذاری کرده است را حتما کاملا بشویید تا بوی ادرار از بین برود. برای این کار از سرکه یا هر چیزی که بویی غالب داشته باشد میتوانید استفاده کنید.

🔹تشکر کردن!!

فراموش نکنید که بعد از ادرار سگ در محل مناسب از او با خوراکی های تشویقی تشکر کنید و با صدای شاد رفتار اورا ستایش کنید مثلا بگویید آفرین پسر خوب. این کار سریع پاسخ میدهد. با این کار شما به او این پیام را میرسانید که علامت گذاری کار بدی نیست اما علامت گذاری در خانه ایده خوبی نیست.

.

DCM یا کاردیومیوپاتی اتساعی سگ ها

کاردیومیوپاتی اتساعی سگ ها یاDCM

یکی از متداول ترین بیماری های اکتسابی قلبی عروقی سگ هاست.

در سگ های مسن،جنس نر و سگ های نژاد بزرگ بیشتر دیده میشود.

درسگ های کمتر از12کیلو به ندرت قابل مشاهده است.

 پاتولوژی： به شکل اتساع تمام حفره های قلب است که باعث کاهش برون ده قلب و افزایش بار وارد به قلب میشود.

سگ های مبتلا اغلب دچار فیبریلاسیون دهلیزی خواهند شد.

علائم بالینی این بیماری: نارسایی قلبی طرف راست که باعث آسیت،بزرگ شدگی کبد،کاهش وزن،اتساع شکم میشود.

نارسایی قلب چپ که میتواند سرفه،ادم ریوی،سنکوپ ایجاد کند

تشخیص: از طریق رادیوگرافی،اولتراسونوگرافی و ECG

درمان:درمان قطعی ندارد. فقط میتوان برای راحتی بیشتر سگ از فوروزماید،دیگوکسین،انالاپریل استفاده کرد.

Cherry eye یا چشم گیلاسی یا Third eyelid Nictitant membrane

هیپرتروفی غده اشکی پلک سوم(چشم گیلاسی)

Third eyelid Nictitant membrane

cherry eye

پلک سوم به عنوان یک ساختمان محافظت کننده در چشم بخش بسیار با اهمیتی را تشکیل می دهد.این پرده موجب انتشار لایه اشک بر روی قرنیه شده و با پوشاندن چشم موجب محافظت آن در برابر وارد شدن جراحت خواهد شد.همچنین در حدود 50 درصد از مایع اشک توسط این بخش تولید می گردد.

هیپرتروفی غده پلک سوم (عارضه چشم گیلاسی ) در سگ ها و گربه ها ایجاد شده  و علت این بیماری شناخته نشده است  اما نژادهای باست هوند،بیگل،بوستون تریر،کوکر اسپانیل بیشتر مبتلا می شوند.در صورت بروز این عارضه زاویه داخلی چشم توسط توده متورم و قرمزی پر خواهد شد که شبیه یک گیلاس کوچک در این بخش به نظر می رسد.این عارضه معمولا در سگ های جوان(کم تر از 2 سال)مشاهده می شود.اما این بیماری در سگ های مسن و گربه ها نیز دیده شده است.

علائم بالینی:

حضور توده قرمز و متورمی در زاویه داخلی چشم

تحریک خفیف چشم که معمولا با درد همراه نیست

ریزش اشک

وجود یا عدم حضور التهاب ملتحمه

تشخیص:

علائم بالینی

استعداد نژادی

وقوع تومور در سگ های مسن و گربه ها باید در تشخیص تفریقی در نظر گرفته شود.

درمان:

جا انداختن غده پلک سوم از طریق جراحی با استفاده از روش تثبیت

از خارج کردن غده باید اجتناب شود چرا که انجام این امر در آینده حیوان را نسبت به ابتلا به کراتوکنژکتیویت(    kcs ) مستعد می نماید.برداشت پلک سوم تنها باید در موارد نئوپلازی آن صورت گیرد.

منبع:کتاب بیماری های متداول حیوانات خانگی

آلیس سامرز

ترجمه:دکتر شهرام جمشیدی ودکتر بهارک اختر دانش

رسیدگی به مو و پوست سگ

                                                                           رسیدگی به مو و پوست سگ

اقدامات بهداشتی و آرایشی روزانه در سگ حائز اهمیت خاصی است . این کار نه تنها باعث درخشندگی و براقی موها می گردد بلکه به کشف و شناسائی جراحتهای پوستی ، انگلها و پوسته پوسته شدن کمک می نماید . برای نگهداری سگ در یک وضعیت خوب ضرورت دارد که پوشش خارجی و موهای حیوان تمیز و براق بماند .

وسائل مورد نیاز برای آرایش روزانه فقط شامل یک برس یا شانه ای است که دارای دندانه های نوک تیز نباشد. سگهایی که دارای موهای نرم هستند را بهتر می توان آرایش نمود . زیرا کثافات و مواد زائد جذب آنها نمی شود و از سوی دیگر موهای آنها حالت کرکی پیدا نمی کند ولی سگهایی که دارای موهای سیم مانند هستند می بایست موهایشان 2 الی 4 بار در طول سال کوتاه شود . و در این فواصل برس زدن منظم می تواند مو را در وضعیت مناسبی قرار دهد . سگهای مو بلند نیز نیاز دارند که مرتبا ً شانه و حمام داده شوند . این امر از ژولیدگی موها جلوگیری می کند .

آرایش منظم حیوان چندان کارسخت و طاقت فرسائی نیست . این عمل نه تنها باعث تمیزی مو می گردد بلکه باعث عکس العمل نشان دادن پوست وعضلات می شود . قبل از برس یا شانه زدن بهتر است که پوست را به خوبی و توسط هر دو دست ماساژ داد . این امر باعث بهبود گردش خون در پوست گشته و از سوی دیگر به جدا شدن موهای مرده از سطح بدن نیز کمک می کند . بعد از این کار باید موهای حیوان را به خوبی برس زد یا شانه کشید تا موهای مرده از بدن زدوده شود . سگهایی که دچار ریزش مو هستند به آرایش بیشتری نیاز دارند . بخصوص اگر در داخل خانه نگهداری می شوند . این کار رشد موهای جدید را تشویق می کند و زمان موریزی را کاهش می دهد . در مورد نژادهای کوچک خانگی چنانچه این عمل برروی یک ورق کاغذی بزرگ نظیر روزنامه انجام گیرد می توان پس از اتمام برس زدن به راحتی این کاغذ که حاوی موهای ریخته شده است را جمع کرد و دور انداخت . به این ترتیب می توان از آلوده شدن لباسها و وسائل منزل با موهای سگ پیشگیری نمود .

 

در واقع یکی از معضلات صاحبان سگهای خانگی ریزش موی حیوان آنها است و به گمان وقوع یک بیماری پوستی به دامپزشک مراجعه می کنند . در توضیح این مطلب باید گفت که موها نیز مانند سایر سلولهای بدن دارای زندگی محدودی هستند و پس از طی این دوره می میرند و از بدن جدا می شوند . درک صحیح این مطلب وقتی کسب می گردد که شما به برس موی خود نظری بیاندازید . قطعا ً در برس تارهایی از موهای خود را خواهید یافت . این موها چیست و از کجا آمده است ؟ این موها در واقع همان موهای مرده هستند که چون اتصال ریشه آنها سست شده است هنگام برس زدن کنده شده و در لابلای دانه های برس قرارگرفته اند .

 

مثال دیگر زمانی است که صبح از رختخواب بر می خیزید ؛ اگر به دقت بر روی بالش خود بنگرید چند عدد از تارهای موی خود را خواهید دید که در اثر اصطکاک سر با آن جدا شده است . ولی نکته مهمتر این است که در شرایط طبیعی با مرگ هر مو ، یک رشته دیگر بوجود می آید و رشد می کند ؛ و این همان عاملی است که سر افراد را همیشه پر از مو نگه می دارد . ولی اگر سرعت مردن و ریزش موها از سرعت خلق و رشد آنها بیشتر گردد ، موها کم پشت شده و به تدریج پوست آن ناحیه قابل رویت می گردد . پدیده ای که آن را تحت عنوان بی مویی نامگذاری کرده اند . درایجاد بی مویی عوامل بسیار زیادی دخالت دارند که می توانند منجر به بیماری پوست و مو شده و باعث ریزش موها شوند . در اینجاست که لفظ بیماری را به کارمی برند .

 

باید دانست که سگها دارای ریزش موی فصلی نیز هستند که در این ایام ریختن موها شدت می گیرد . به طوری که با دست کشیدن به بدن حیوان تعداد بی شماری مو جدا شده و به سطوح مختلف از جمله دست ، لباس و اشیاء داخل منزل می چسبند و این همان شکایت قدیمی مراجعه کنندگان و دارندگان سگ است . ولی بدن این حیوانات هیچگاه بی مویی را نشان نمی دهد . پس این پدیده یک بیماری نیست ؛ بلکه یک حالت فیزیولوژیک است که البته تحت شرایطی از قبیل سوء تغذیه ، استرس ، کمبود ویتامینها و ... تشدید می شود و تنها راه علاج آن ، برس و شانه زدنهای مکرر و روزانه می باشد .

 

غیر از ایام موریزی ، سگهای خارج از خانه اغلب نیازی به آرایش موها و تیمار (رسیدگی به موها) ندارند . زیرا در مقابله با شرایط جوی لازم است که روغنهای طبیعی را در موهای خود داشته باشند . حتی به سگهایی که پوست خیلی خشک و پوسته پوسته دارند می توان روغن کبد ماهی داد و ازمکملهای مشابه استفاده کرد . آرایش سگها به منظور نمایش و مسابقه می تواند جنبه جدی تری پیدا کند و درکشورهایی که این مسائل مطرح می باشد ، بسیاری از افراد ترجیح می دهند که حیوان خود را برای آرایش و شستشو به سالنهای مخصوص این کار ارجاع دهند . دراین سالنها حیوان به نحو حرفه ای مورد آرایش قرار می گیرد . حتی آرایش نمودن برخی از سگها نظیر Old English Sheepdog به وسائل اختصاصی احتیاج دارد .

 

چنانچه برس زدن موهای سگ بطور منظم صورت پذیرد ، معمولا ً نیازچندانی به شستن حیوان نمی باشد . اما در مواردی که آلودگی پوست و موها با شانه زدن رفع نمی شود و یا حیوان دارای موهای سفیدی است که به شستن احتیاج دارد ، می توان اقدام به شستشو و حمام دادن حیوان کرد . با این وجود شستشوهای مکرر و زود به زود ، به دلیل نرم شدن موها و ازبین رفتن چربیهای طبیعی پوست به هیچوجه توصیه نمی شود .

برای شستن بدن سگها باید از شامپو استفاده گردد و در این رابطه می توان از انواع شامپوهای سگ و یا شامپو بچه بهره گرفت . مشروط بر آنکه نهایتا ً بدن حیوان را به خوبی آب کشیده و در ضمن طی چند روز بعد موها و پوست را ازلحاظ وجود شوره مورد بررسی قرارداد .

چنانچه بعد از شستشو ، بدن حیوان شوره بزند باید به دو موضوع مشکوک شد :

 

اول آنکه بدن حیوان به آن شامپو حساسیت و دارد .

دوم آنکه عمل آب کشیدن بطور مناسب صورت نگرفته است .

 

در هر دو صورت ، بدن حیوان دچار خارش می شود و این مسئله می تواند صاحب دام را سریعا ً متوجه موضوع نماید . در هر صورت بهتر است که در مواجه شدن با چنین مواردی ، با یک دامپزشک آگاه مشورت شود و یا در شستشوی بعدی از شامپوی دیگری استفاده گردد .

 

برای شستن حیوان بهتراست که از آب ولرم مایل به سرد بهره گرفته شود . زیرا در احساس سگها حرارت گرم ، 27 درجه و حرارت داغ ، معادل 38 درجه می باشد .

 

در زمان حمام دادن یا شامپو زدن باید دقت کرد که شامپو و آب وارد چشمها و گوشهای حیوان نشود . استفاده از وانهای کوچک و یا تشت برای شستشوی حیوانات مناسب است . بدین ترتیب می توان سگ را بطور کامل در آب شناور ساخت و بخوبی شست . بسیاری از حیوانات چنانچه از ابتدای زندگی به حمام کردن عادت داده شوند ، از این عمل لذت می برند . اما شستن سگهای بزرگی که از حمام خوششان نمی آید کار مشکلی است و اغلب به کمک فرد دیگری نیز نیاز خواهد بود .

 

پس از اتمام شستشو و بخصوص در ایام سرد ، باید بدن حیوان را خشک کرد . بهتراست تا چند ساعت از برخورد هوای سرد با سگ جلوگیری کرد . این نکته بخصوص در سگهای نژاد کوچک از اهمیت بیشتری برخورداراست .

 

نحوه خشک کردن حیوان نیز به حوصله و زمان و امکانات صاحب آن بستگی دارد . می توان سگ را به وسیله یک پارچه جاذب رطوبت مانند حوله خشک کرد . برخی از افراد ترجیح می دهند که سگ خود را به وسیله سشوار خشک کنند.

گاهی اوقات و بسته به شرایط جغرافیایی ، ممکن است موها به وسیله موادی از قبیل نمک ، قیر ، لجن ، رنگ ، صمغ درختان و امثال آن آغشته و آلوده گردد . در این موارد برای پاک کردن مو و پوست به هیچ وجه از موادی نظیر بنزین ، نفت ، تورپنتین و مواد شیمیائی مشابه استفاده نکنید . زیرا این مواد باعث خشکی پوست و تخریب آن می گردند . چنانچه این آلودگیها مختصر و سطحی باشند ، می توان با قیچی موهای آلوده را قیچی کرد . در غیر اینصورت بهتراست که منطقه آلوده را به وسیله روغنهای گیاهی یا معدنی به مدت 24 ساعت چرب نگه داشت و بعد از آن به وسیله صابون و آب بدن را شستشو داد .

در مناطقی که گیاهان تیغ دار رویش زیادی دارند ، صاحبان سگها می بایست بطور مکرر نواحی مختلف بدن حیوان نظیر بین پنجه ها ، زیرپاها ، اطراف گوشها و دستگاه تناسلی را بازرسی نموده و این خارهای خطرناک را از بدن جدا سازند .

گل و لای و لجن و توده های سفت ، اغلب در اطراف گوش و زیر پاها یافت می شوند و باعث آلودگی محیط و گرفتاریهای زیادی می گردند . در بعضی موارد حیوان با توسل به دندانهایش سعی به کندن و دفع آنها می کند . این توده ها را به راحتی می توانید از سطح مو قیچی کرده و جدا سازید . در انجام این کار باید به دو نکته توجه کرد :

اول این که مو را نباید آنچنان قیچی کرد که کم پشتی آن بارز گردد .

دیگر اینکه به پوست نیز آسیبی وارد نگردد .

البته توده های کوچک را بهتراست که با شانه کردن از سطح و موازی با پوست از روی موها جدا نمود . اقدامات آرایشی و بهداشتی تنها محدود به موها نمی شود ؛ بلکه چشم ها ، دندانها ، ناخنها و گوش ها نیز باید مورد مراقبتهای خاص قرارگیرند .

 

get to know afghan hound-آشنایی با نژاد افغان هوند یا تازی افغان

دریافت
مدت زمان: 3 دقیقه 

 

 

 

تازی افغان 

 

اَفغان هاند یک سگ شکاری اشرافی می باشد دارای جثه ای بلند و سر باریک و کشیده است. بینی سیاه ، چشمها تیره و بادامی شکل و گوشها بر روی سر افتاده است. گردن بلند و قدرتمند ، پاها بلند وصاف و در انتها بزرگ و پوشیده از مو می باشد. دم دارای یک فر در انتها است اما بصورت حلقه در پشت بدن حیوان قرار نمی گیرد. موهای بلند وابریشمی آن تقریباً در هر رنگی خصوصاً شنی یافت می شود. 

 

 

 

سگی است با ابهت و گاهی اوقات گوشه گیر و نجوش اما بسیار شیرین. باوفا ، پر محبت و حساس. باید با مهربانی آموزشها را به او آموخت. به او لقب "شاه سگها" را داده اند. برای کودکان پیشنهاد نمی شود. با غریبه ها خو نمی گیرد و نسبت به تازه واردان مهاجم می باشد.

 

 

 

وزن و ارتفاع:

وزن در نرها: (26-34) کیلوگرم ، وزن در ماده ها: (26-34) کیلوگرم

 

 

ارتفاع در نرها: (68-73) سانتیمتر ، در ماده ها مقداری کمتر.

شرایط نگهداری:

برای نگهداری در آپارتمان مناسب نمی باشد ، در داخل خانه آرام است و به فضای آزاد برای زندگی نیاز دارد (مانند مزرعه). این نژاد می تواند داخل یا خارج خانه زندگی کند اما خوابیدن را در داخل خانه ترجیح می دهد.

 

 

 

 

 

فعالیت بدنی :

این نژاد همانقدر که به دویدن در فضای باز علاقه دارد ، پیاده روی های طولانی را نیز دوست دارد. حداقل به 30 دقیقه ورزش و فعالیت بدنی در روز نیازمند است.

 

 

 

تاریخچه:
این نژاد دارای قدمت باستانی می باشد نام او بارها در پاپیروس های مصر باستان و نقاشی او بر روی قبرهای شمال افغانستان مربوط به 4هزار سال پیش به کثرت یافت شده است در طول قرون متوالی اصالت خود را حفظ کرده است. در اوایل قرن حاضر به اروپا راه یافت. از او بعنوان چوپان و شکارچی بز ، آهو و حتی گرگ استفاده می شده است. بخاطر ظاهر زیبا و فریبنده اش در اروپا و انگلستان بعنوان یک حیوان اشرافی نگهداری می شود.  

طول عمر:

حدود 14سال.

 

 

آراستن:

موهای بلند و سخت آن به آراستن زیادی نیاز دارد. اگر برای نمایش برده می شود باید هفته ای یکبار استحمام شود. در بین حمام ها هنگامی که موها خشک است از شانه زدن خودداری کنید چراکه باعث آسیب رساندن و گره خوردن بیشتر موها می شود. ریزش مو در این نژاد متوسط است.

 

 

 

get to know pug better -clip آشنایی با نژاد پاگ فیلم

 

دریافت
مدت زمان: 2 دقیقه 50 ثانیه

 

سگ است که خاستگاه آن چین است. پاگ دارای جثه کوچک و عضلانی می‌باشد. به رنگهای سیاه، نقره‌ای، قهوه‌ای و طلایی یافت می‌شود. گوشها مخملی و به شکل گلبرگ رُز می‌باشند. اکثراً دارای خال بر روی گونه‌ها می‌باشند. چشمهای تیره، براق و برآمده و دم کوتاه فر خورده دارد (دم اگر دوبار فر بخورد ترجیح دارد).

 

سگی است باوفا، جنجالی، بی انضباط، سرکش، با محبت و خوشحال. جذاب، باهوش و بازیگوش. آموزشها را به خوبی فرا می‌گیرد. پاگ نسبت به تن صدا حساس است بنابراین نیازی به بلند کردن صدا در هنگام تنبیه حیوان نمی‌باشد. دیدبان خوبی است سگ صلح طلبی می‌باشد و رابطه خوبی با کودکان، سایر حیوانات خانگی و حتی غریبه‌ها دارد. پاگ به توجه زیادی از سوی صاحبش نیاز دارد و بی توجهی او را به یک موجود حسود تبدیل می‌کند.

وزن در نرها: (۶-۹) ک. گ، در ماده‌ها: (۶-۸) ک. گ

ارتفاع در نرها: (۳۰-۳۶) س. م، در ماده‌ها: (۲۵-۳۰) س. م

طول:۲۵-۲۸

پاگ نسبت به سرما و گرما حساسیتدارد و به‌سادگی دچار سرماخوردگی می‌شود.آلرژی، مشکلات پوستی و تنفسی، ریزش آب از چشمها وبینی نیز قابل ذکر می‌باشد. اکثراً توله‌ها توسط عمل سزارین به دنیا می‌آیند. خس خس کردن و خر و پف در پاگ‌ها شایع است. از دادن غذای اضافی به آن خودداری کنید چراکه استعداد زیادی در فربه شدن دارد چاقی باعث کاهش طول عمر سگ می‌شود.

رای نگهداری در آپارتمان مناسب می‌باشد. اصولاً در داخل خانه آرام است و نیازی به حیاط ندراد. به علت داشتن حساسیت نسبت به گرما و سرما بهتر است تا همیشه در داخل خانه نگهداری شود.

پاگ سگی کوچک و قدرتمند با پاهای کوتاه وصاف می‌باشد. از بازی کردن لذت می‌برد و انجامن فعالیتهای بدنی به او کمک می‌کند تا در شرایط بهتری از لحاظ فیزیکی قرار گیرد. ورزش دادن کوتاه و منظم پیشنهاد می‌شود اما باید توجه داشت تا اگر در هنگام بازی حیوان شروع به خرخر کرد، فعالیت بدنی را قطع نمود.حدود ۱۲-۱۵ سال عمر می کند. موهای کوتاه و صاف پاگ برای آراستن ساده می‌باشد. برس کشیدن و استحمام در مواقع ضروری پیشنهاد می‌شود. بعد از شست‌وشو سریعاً او را خشک کنید تا از سرما خوردن حیوان جلوگیری شود. صورت و اطراف چشمها را باید به طور منظم با یک دستمال نمدار تمیز نمود. ریزش موی فصلی زیاد دارد.پاگ یکی از قدیمی‌ترین نژادها می‌باشد. اینطور به نظرمی رسد که وجود آن به ۴۰۰سال قبل از میلاد در آسیا باز می‌گردد. بعضی اعتقاد دارند که پاگ نشئت گرفته از پکینز مو کوتاه می‌باشد و برخی دیگر معتقدند که جد او را نژاد small bulldog تشکیل می‌دهد. در قرن ۱۶ میلادی مورد توجه اشراف زاده‌های اروپایی قرار گرفت. موطن او تبت می‌باشد که بعدها از آنجا به ژاپن برده شد. هنگامی که در سال ۱۸۶۰انگلیسی‌ها قصر امپراطوری چین را تصاحب کردند چندین قلاده پاگ را به انگلستان بردند. این نژاد در سال ۱۸۸۵ به ثبت رسید. 

آشنایی با seizure یا تشنج و صرع در دام کوچک

دریافت
عنوان: seizure in small animal
حجم: 807 کیلوبایت
توضیحات: seizure in small animal

دریافتدریافت

حجم: 1.77 مگابایت
توضیحات: کلیپ صرع

صرع در دام کوچک

صرع شامل گروهی از سندرم های مزمن میشود که در آنها تشنج های مکرر رخ میدهند. تشنج به معنای زمان محدودی ازتخلیه ی غیر عادی نورون های مغزی میباشد.

بسته به محل درگیری مخ، انواع صرع وجود دارد:

1) صرع جنرالیزه : کل مخ درگیر است.

2) صرع فوکال: قسمت یا قسمت هایی از مخ به طور جدا گانه در گیر است.

*نکته:

 1) انواعی از صرع فوکال در طی مدت زمان به صرع جنرالیزه پیشرفت خواهند کرد.

2) صرع Fucal complex به صرع سایکوموتور معروف است.

در دام کوچک صرع ها  اغلب از نوع جنرالیزه هستند.

تشنج تونیک کلونیک جنرالیزه شامل دو فاز میابشد:

1) فاز تونیک(کمتر از 1 دقیقه) : از دست رفتن ناگهانی هوشیاری، سختی عضلات و ایست تنفسی.

2 ) فاز کلونیک( بین 2-3 دقیقه) : لرزش های عضلات بدن، گاز گرفتن زبان یا لب ها  و بی اختیاری ادرار و مدفوع . نام دیگر این نوع تشنج (grand mal) است.

*نکته:

Proximal disorder نوعی از حملات عصبی است که شباهت بسیاری به صرع دارد با این تفاوت که در صرع یا تشنج از دست رفتن هوشیاری رخ میدهد ولی در proximal disorder عدم هوشیاری رخ نمیدهد و فاقد فاز پوستیکال است.

انواع صرع بر اساس علل ایجاد آن:

1) اینتراکرانیال: مثل ضایعات و تومور های مغزی: اغلب در گربه ها

2) اکستراکرانیال مثل مسمومیت ها: استریکنین سرب که سبب صرع دائم میگردد( در بصل النخاع گیرنده گلیسین را مهار میکند)

3) ایدیوپاتیک: 35 درصد در سگ و کمتر در گربه.

نکته: در صرع های ایدویوپاتیک اینتروال بین تشنج ها منظم است. و در فاصله 3 ماهگی تا 6 سالگی اولین تشنج ها ایجاد میشود.

سایر دلایل ایجاد صرع:

1) در توله سگ ها صرع میتواند به دلیل آلودگی شدید با انگل های نماتود و سستود باشد. که ایجاد آن به دلیل آزاد سازی برخی متابویت ها میباشد. در سگی که دچار صرع به دلیل آلودگی های انگلی شده هنگام معاینه شکم دام به شدت متورم خواهد بود. این نوع صرع بیشتر در توله های 2 تا 6 سال زمانی که توله ها دندان در می آورند، اتفاق می افتد.

2)  کمبود کلسیم  به خصوص در سگ های ماده ای که شیر دهی دارند سبب ایجاد  صرع میگردد.

3) القای صرع در حیوانات میتواند توسط استریکنین( مهارگیرنده گلیسین) ، پنیتیلن تترازول( با مهار گیرنده گابا) و پیکروتتوکسین رخ دهد.

4) افزایش هورمون استروژن در هنگام فحلی نیز یکی از عوامل دیگر در ایجاد حملات میباشد. به همین دلیل OHE  و castration را برای پیشگیری از صرع استفاده میکنند.

5) صرع میتواند به علت شوک، ترس، هیجان جنسی، درد و استرس جراحی باشد.

6) تغریه زیاد با جگر و تغییرات ناگهانی دما از عوامل مستعد کننده در حیوانات برای ابتلا به صرع است.

خوراکی های ایجاد کننده صرع در سگ ها:

شکلات، دانه های سیب، میوه های هسته دار( گیلاس، هلو، زردآلو وآلو)، غذاهاس حاوی شیرین کننده xylitol ، گوجه فرنگی(بونه و میوه) جوز، ماهی خام، قارچ، رازک،کافئین، فندق، گردو، ریواس، انگور

که برخی به دلیل مهار کردن گیرنده گابا(گوجه فرنگی) و برخی با مهار نمودن گیرنده گلایسین( شبه استریکنین) 

پروتکل های درمانی: 

در درمان صرع در دامپزشکی میتوان از فنوباربیتال ها استفاده نمود اما باید توجه داشت که در سگ این داروها بعد از 2 هفته تحمل دارویی ایجاد میکنند. اما در گربه به دلیل فقدان آنزیم گلوکورونیداز میتوان به راحتی و به مدت طولانی از این دارو استفاده نمود.

برای درمان صرع درسگ بهتر است از گروه بنزودیازپین ها یا فنی تویین کامپاند استفاده گردد. اما در صورت استفاده از فنوباربیتال ها در سگ میبایست پس از 10 روز از آغاز درمان غلظت دارو در سرم قبل از دارو دادن اندازه گیری شود و اگر از 25 میلی گرم بر لیتر کمتر بود دوز دارو را افزایش میدهیم. واگر بیماری همچنان کنترل نشد از پتاسیم برماید به عنوان داروی کمکی استفاده میشود. برای شروع درمان بهتراست با مونوتراپی فنوباربیتال شروع کنیم به دلیل اثرات جانبی داروها. ( به طور کلی درمان تشنج های صرع با منوتراپی آغاز میگردد)

*نکته: بنزودیازپین ها به دلیل ایجاد هیجان، در سگ و اسب جهت درمان صرع مصرف نمیگردد.

در صرع هایی که به دلیل افزایش هورمون های جنسی ایجاد میگردد میتوان از دیازپام به صورت داخل رگی استفاده نمود.

( مکانیسم درمانی بنزودیازپین ها: با فعال کردن گیرنده گابا و با انتقال Cl- به داخل نورون باعث هایپرپلاریزاسیون و مهار انتقال ایمپالس میشوند. باربیتوراات ها هم به همین صورت عمل میکنند اما به دلیل محل اثر متفاوت بر روی گیرنده گابا، آنتی دوت اختصاصی بنزودیازپین ها روی آنها اثر ندارد)

 در درمان تشنج ها اصولا:

تشنج های کمتر از 5 دقیقه بدون دارو وبه کمک درمان های حمایتی برطرف میکنند.

تشنج های بیشتر از 5 دقیقه دیازپام از طریق رکتال و فنوباربیتال تزریقی. در صورت عدم پاسخ از فنی تویین و در صورت عدم پاسخ مجدد تجویز میدوزولام و در نهایت اگر به هیچ یک از درمان ها پاسخی نداد، دام را بیهوش میکنند.

دیازپام داخل وریدی یا لورازپام  به طور معمول به عنوان درمان پایان دهنده ی حملات صرع و ایجاد کنترل کوتاه مدت کاملا موثر اند. برای درمان طولانی مدت اغلب از فنی تویین داخل وریدی استفاده میشود زیرا این دارو تا حد قابل قبولی موثر است و اثر سداتیو آن کمتر از بنزودیازپین ها یا باریتورات ها میباشد. البته فنی تویین میتواند منجر به سمیت قلبی شود( احتمالا به خاطر حلال آن پروپیلن گلیکول) و فوس فنی تویین ( محلول در آب) برای تزریق ایمن تر است. فنوباربیتال نیز در تشنج پایدار مورد استفاده قرار میگیرد.

برای درمان تشنج پایدار بسیار شدید که به درمان های روتین پاسخی نمیدهد از بیهوشی کامل میتوان استفاده نمود.

فیلم آشنایی با نژاد دال میشن

دریافت
مدت زمان: 2 دقیقه 29 ثانیه 

دالمِیشِن به طرز ویژه ای خالدار ، باوقار ، قوی ، عضلانی ، فعال و از لحاظ رفتاری بدون خجالت و هوشیار است. تحمل بدنی او زیاد است و دارای سرعت قابل توجهی می باشد. دارای طول مناسب و فاقد پوست شل است. بالای جمجمه پهن است و دارای یک شیار کم عمق می باشد. دم در امتداد خط پشت قرار دارد و نباید خیلی پایین قرار گیرد و حات فر خورده ندارد. موها کوتاه ، متراکم و نرم است. رنگ آن سفید است و لکه های بدن سیاه یا جگری رنگ هستند. معمولاً لکه های موجود بر سر ، پاها و دم کوچکتر از لکه های بدن می باشند. هیچ نژادی همچون دالمِیشِن سابقه قابل توجه ندارد. زمان ایجاد این نژاد آنچنان قدیمی است که محققین بر سر منشأ آن به توافق نرسیده اند. احتمالاً تعداد این سگها در کشور رومانی زیاد بوده است. عده ای از مؤلفین نیز اعتقاد دارند که این سگ مربوط به ناحیه دالماشیا واقع در غرب یوگسلاوی است. منابعی وجود دارد که نژاد دالمِیشِن از اواسط قرن 18 وجود داشته و هیچ شکی وجود ندارد که دودمان آن کاملاً باستانی است.

خلق و خو

دالمِیشِن برای شکار و دویدن در کنار اسب سواران پرورش یافته است. بازیگوش ، شاد و بسیار باوقارمی باشد و به همراهی و دوستی با انسانها نیاز دارد. عدم فعالیت بدنی کافی در روز او را به یک حیوان عصبی ، کلافه و ناراحت تبدیل میکند. علاقه دارد تا تمامی اوقات را در کنار صاحبش بگذراند و به همین سبب برای نگهداری در حیاط و بصورت تنها مناسب نمی باشد. حافظه بسیار قوی دارد و خاطراتش را تا سالهای زیادی به یاد می آورد. به دویدن و بازی کردن علاقه زیادی دارد. معمولاً باسایر حیوانات به خوبی کنار می آید اما گاهی اوقات نسبت به سایر سگها و همچنین نرها نسبت به یکدیگر حالت تهاجمی دارند. می توان آنها را بعنوان سگ نگهبان تربیت کرد. دیدبان خوبی می باشد. تعداد توله ها در این نژاد زیاد است و گاهی به پانزده عدد نیز می رسد.

وزن و ارتفاع

ارتفاع در نرها: (50-60) س.م ، در ماده ها: (50-55) س.م

مشکلات سلامتی

ناشنوایی در 10-12 درصد از توله ها وجود دارد و باید قبل از خرید به این نکته توجه کرد که بهترین سن برای آزمایش آن شش هفتگی می باشد. توله های ناشنوا معمولاً برای آموزش مشکل دارند و رفتاری عصبی و ترسو پیدا می کنند. بیماری سنگ کلیه و حساسیت پوستی نیز قابل ذکر می باشد. میران اسید اوره (Uric Acid) در این نژاد بیش از سایر نژادها دیده می شود بنابراین بهتر است در تغذیه آنها از میزان پروتئین کمتری بهره گرفت

شرایط نگهداری

برای نگهداری در آپاتمان پیشنهاد نمی شود مگر آنکه در روز به او اجازه دویدن و فعالیت بدنی کافی داده شود. در داخل خانه جنب و جوش زیادی دارد و یک حیاط متوسط محل مناسبی برایش می باشد. این نژاد نباید در فصل سرما خارج از خانه نگهداری شود.

فعالیت بدنی

این نژاد بسیار پر انرژی است و به فعالت بدنی زیاد نیاز دارد. دالمِیشِن عاشق دویدن است.

طول عمر

حدود 10-12 سال.

آراستن

دالمِیشِن دوبار در سال ریزش موی فصلی دارد. این نژاد بسیار تمیز است و برس کشیدن منظم و استحمام در مواقع ضروری پیشنهاد می شود.