لپتوسپیروز
لپتوسپیروز بیماری ناشی از باکتری‌های بیماری‌زای لپتوسپیرا درحیوانات و انسان بوده و درنواحی گرمسیری و مناطقی با بارندگی زیاد و سطح بالای آبهای زیرزمینی بسیار شایع است. عمدتاً بیماری در برنجکاری، کارگران مزارع نیشکر، کشاورزان، دامداران، کارکنان کشتارگاهها، کارگران فاضلاب‌ها و معادن، ماهیگیران وتمامی کسانی اتفاق می‌افتد که درتماس با حیوانات آلوده و فرآورده‌های آنها قرار دارند. همچنین افرادی که درحین تفریح با آبهای آلوده با ادرار حیوانات مبتلا تماس دارند درمعرض ابتلا به بیماری هستند.مخازن اصلی بیماری، حیواناتی چون گاو، اسب، سگ، گربه، موش و سایر جوندگان می‌باشند. این بیماری یکی‌از عوامل مهم سقط جنین در نشخوار‌کنندگان بوده و خسارات اقتصادی سنگینی را موجب می‌شود. بسیاری از حیوانات وحشی از قبیل گوزن، روباه، راسو، سنجاب، راکون، پستانداران دریایی و حتی خزندگان و دوزیستان نیز ممکن‌است به این عفونت آلوده شوند. بیماری درانسان به اشکال مختلف تظاهر یافته و دربسیاری موارد خطرناک است.
علائم:
شروع بیماری با یک دوره‌ی تب‌دار حاد بوده که ممکن‌است بسیار شدید و گاهی مرگبار همراه با یرقان (زردی)، نارسایی کلیه، مننژیت، میوکاردیت، خونروی، ذات‌الریه و مشکلات قلبی ـ عروقی همراه باشد. عامل عفونی ازطریق پوست، گوارش، چشم، بینی، تنفس و مخاط‌ها انتقال می‌یابد. بسیاری از موارد بیماری نیاز به بستری شدن دربیمارستان دارد.
پیشگیری :
پیشگیری بیماری در اجتناب ازتماس با حیوانات ومواد دفعی آلوده‌ی آنها و کنترل بیماری درحیوانات قراردارد.
درمان با آنتی بیوتیکها :
سرووارهای مختلف لپتوسپیرا در مقابل انواع آنتی بیوتیکها ( به استثنای کلرامفنیکل و ریفامپیسین ) حساس می باشند . انواع آنتی بیوتیکهای پیشنهاد شده برای درمان لپتوسپیروز ( و فواید و مضرات آنها ) به شرح زیر می باشد :
پنی سیلین :
ـ میزان دز نسبتاً بالایی در درمان مورد نیاز است .
ـ با مشکلات ازدیاد حساسیت همراه است .
ـ در شیر و گوشت حیوانات مورد درمان ، باقیمانده به جای می گذارد .
اریترومایسین :
ـ معمــولاً در افرادی که به پنی سیلین حساسیت دارند مورد استفاده قرار می گیرد .
تتراسیکلین و اکسی تتراسیکلین :
ـ در حیوانات آبستن و نیز حیوانات نــوزاد ( به دلیل تغییر رنگ بافت دندان ) نباید مورد استفاده قرار گیرد .
استرپتومایسین ( ودی هیدرواسترپتومایسین ) :
ـ در هنگام تزریق عضلانی ، سبب تحریک بافت عضله می شود .
ـ برای مدت طولانی در بافت کلیه باقی می ماند .
ـ دارای اثرات سودمندی در درمان گاوهای دارای دفع ادراری لپتوسپیرا می باشد .
در شرایط کنونی ، استرپتومایسین ، با وجود اینکه در برخی از کشورها استفاده از آن در درمان حیواناتی که منشاء غذایی دارند ، ممنوع گردیده است ، به عنوان داروی انتخابی مطرح بوده و اثر بخش بودن آن به عواملی نظیر ، میزان تخریب بافت کلیه ، و میزان داروی مورد استفاده وابسته می باشد .
منابع:
زوئونوزها (دکتراسماعیل ذوقی - دامپزشک ـ طب پیشگیری)
دریافت