cat breeds

 

                                                                                       

 

review article: تاثیر مقادیر مختلف عنصر روی بر بیماری های تنفسی در طیور

دریافت
عنوان: تاثیر سطوح مختلف عنصر روی بر بیماری های  تنفسی در طیور
حجم: 405 کیلوبایت
توضیحات: تاثیر سطوح مختلف عنصر روی بر بیماری های  تنفسی در طیور

lobectomy in lung surgery

 

 

 

دریافت
حجم: 1023 کیلوبایت
توضیحات: lobectomy in lung(small animal surgery)

 

دریافت
مدت زمان: 5 دقیقه 56 ثانیه 

 

ovarian cysts and tumors in bitches

دریافت
عنوان: ovarian cyst
حجم: 954 کیلوبایت
توضیحات: ovarian cysts in bitches 

دان ومسائل مربوط به آن

 دان ومسائل مربوط به آن

اکثر مرغداران اطلاعات زیادی در مورد فرمول دانی که به طیور میدهند ندارند و مسئولیت اصلی شان تنها نظارت برتمیز بودن دان و مقدار کافی آن می باشد .این مسئله در نوع خود موضوعی مهم است و فاکتورهای متعددی بر آن موثرند 

حمل دان:

توصیه می شود که همیشه از دان تازه استفاده گردد .بهتر است دان هفته ای یکبار به مرغداران تحویل شود .سیلوهای دان باید ظرفیتی به اندازه مصرف یک هفته طیور به اضافه 2 روز ذخیره داشته باشند . سیلوهای ذخیره دان باید در بیرون سالن نصب شود تا رانندگان تانکر حمل دان وارد سالن نگردند .

 

تمیز بودن کامیون حمل دان:

 در طرح مرغداری برنامه های متعددی برای پاکیزگی کامل و عاری بودن طیور از بیماریها در نظر گرفته شده اند .هر شخص قبل از ورود به سالن باید دوش گرفته و لباس تمیز بپوشد ولی چگونه می توان کامیون حمل دان را تا هنگام تحویل دان بطور کامل ضدعفونی کرد ؟

یکی ازمهمترین مشکلات مدیریت مرغداری حل همین مسئله است .برای ضد عفونی نمودن چرخها، کامیون باید از حوضچه ضدعفونی که دارای آب به اضافه محلول ضدعفونی کننده بادوام است عبورنماید .اگر چه ضد عفونی نمودن کامل کامیون حمل دان غیر ممکن می باشد، ولی باید فوق العاده دقت شود که ضد عفونی کامیون در حدامکانات موجود به نحو احسن انجام گیرد و عوامل بیماری زا به مرغداری راه نیابد .

دان اولیه:

 در 6هفته اول دوران پرورش لازم است که دان در تمام اوقات در اختیار جوجه ها قرار گیرد . در خلال چند روز اول زندگی باید دان به آسانی در دسترس جوجه ها باشد و این موضوع از اهمیت ویژه ای برخوردار است .معمولاً در این دوره از درب کارتن حمل جوجه ها بطور وارونه و یا از سینی های مشابه به عنوان دانخوری استفاده می شود، چون دانخوریهای پهن و بزرگ مناسبترین دانخوری در این شرایط می باشند .هرکدام از این دانخوریها برای 100 قطعه جوجه کافی است .گاهی از شانه های حمل تخم مرغ نیز استفاده می شود .تعداد 2 عدد شانه تخم مرغ برای 100 قطعه جوجه کافی است .دان اولیه باید تقریباً 3 ساعت پس از ورود جوجه ها در تمام سطح دانخوری پاشیده شود .دان باید تمیز باشد، از اینرو بهتر است درروزهای اول مرتباً مقادیر کم دان در داخل سینی ها ریخته شود .

کل جوجه ها باید دان بخورند . بایدمراقب بود که در مرحله شروع پرورش، کل جوجه ها دان بخورند .به این منظور باید روی دانخوریها نور کافی وجود داشته باشد تا جوجه های جوان بتوانند به آسانی دان مصرف نمایند . دمای سالن باید به اندازه کافی بالا باشد تا جوجه ها برای گرم شدن به زیر مادر مصنوعی تجمع نکنند و بتوانند دان مصرف نمایند .دانخوریها را در خارج از لبه چتر مادر مصنوعی قرار می دهند تا نور کافی به آنان تابیده شود و دان نیز خشک نگردد .

 

کنترل جوجه های گرسنه:

 بعضی از جوجه ها در یادگیری طرز مصرف دان دچار اشکال هستند و این امر باعث پیدایش جوجه های گرسنه می شود .به این منظور باید جوجه هائی را که ترسو بنظر می رسند کنترل کرد که چینه دانشان پر از دان باشد .در روز اول چند ساعت پس از شروع مصرف دان باید چینه دان بزرگ و پر از دان باشد .اگر همه جوجه ها دان مصرف نمی کنند باید دقت نمود که اشکال در چیست و آنرا رفع نمود .

 

پیشگیری از چسبندگی مقعد:

در بعضی از مجتمع های پرورش طیور و در خلال بعضی از فصول سال مدفوع جوجه ها آبکی بوده و طی چندروز اول مصرف دان به عارضه چسبندگی مقعد دچار می شوند .اغلب اوقات این مشکل را می توان بامصرف ذرت خرد شده (گندم یا مایلو خرد شده) بعنوان بخشی از اولین جیره غذایی حل نمود .بهتر است که ذرت ابتدا بوسیله یک غلطک خرد شود، سپس الک گردد تا ذرات خرد شده بمانند و آرد این مجموعه حذف شود .ذرت خرد شده باید روی دان اولیه ریخته شود .هیچگاه از غذای ذرت خرد شده به تنهائی استفاده نکنید .تغذیه از ذرت خرد شده فقط برای دو روز است و برای هر 100 قطعه جوجه در مدت 2 روز میزان 5/4 کیلوگرم ذرت خرد شده لازم می شود.

منبع: راهنمای کامل پرورش طیور ، تالیف مک.او.تورث و دونالد دی بل ، ترجمه دکتر محسن فرخوی ، مهندس تقی خلیقی سیگارودی ، دکتر فریدون نیک نفس، انتشارات واحد آموزش و پژوهش معاونت کشاورزی سازمان اقتصادی کوثر، تهران، چاپ سوم

کمک های اولیه ای که صاحبان مجاز به انجام آن می باشند

‌ کمک های اولیه ای که صاحبان مجاز به انجام آن می باشند:

  

                        

داشتن یک حیوان اهلی و فرزنددار شدن شباهت‌های زیادی باهم دارند. هردو، نوعی تعهد تمام وقت و قدری مسئولیت‌های اولیه لازم دارند، هردو دارای لذت‌های کوتاه مدت وطولانی مدت هستند و گاهی اوقات، حوادثی در آن بوقوع می‌پیوندد.

حداقل یک تفاوت بین بچه انسان و حیوانات اهلی وجود دارد: بچه شما بالاخره رشد می‌کند، ولی حیوان شما در هر حال بازهم برای شما مانند بچه باقی می‌ماند. همین امر، دلیل اهمیت این مطالب به عنوان راهنمای کمک های اولیه برای افرادی است که حیوان نگهداری می‌کنند. ما هروقت مثلا معده درد داشته باشیم به دکتر می‌رویم ولی در مورد حیوان، اغلب تا وقتی که علائم واضحی از پریشانی وجود نداشته باشد، متوجه وجود بیماری نمی‌شویم. 

استفاده از دستورات سایت به معنی کنار گداشتن مراقبت‌های دامپزشکی نیست. بلکه دستورات فقط راهنمائی است برای اینکه بتوانید تصمیم بگیرید، خود قادر به رفع کدامیک از مشکلات احتمالی هستید، رفع کدام مشکل کار شما نیست و تا رسیدن به دامپزشک چه اقداماتی می‌توانید انجام بدهید. 

خوشبختانه موارد اورژانس به ندرت اتفاق می‌افتند ولی باید برای آنها آماده بود. در بخش اول، با پیشگیری شروع می‌کنیم چرا که این مراقبت‌های روزمره هستند که سلامت حیوان شما را حفظ می‌کنند. در این جا به شما یاد داده می‌شود که چگونه یک کیف کمک‌های اولیه تهیه کنید و وسائل ابتدائی لازم را برای مواردی چون گرفتن درجه حرارت، دادن قرص یا شیاف و جابجا کردن حیوان بیمارتان در اختیار داشته باشید. امروزه کلینیک های دامپزشکی در اغلب نقاط وجود دارند. بهتر است تلفن و آدرس چندتا از آنها را در اختیار داشته باشید.

این راهنمائی‌ها عمدتا به سگ و گربه اختصاص دارد گرچه درباره پرندگان و سایر حیوانات کوچک خانگی هم توضیحات مختصری داده می‌شود. بسیاری از توضیحات ارائه شده برای سگ و گربه خصوصا در موارد اورژانس برای بقیه حیوانات هم قابل استفاده هستند.

Topical ocular products/ داروهای موضعی چشمی

بیماری های پوستی شایع در نژادهای مختلف سگ / common skin diseases in dogs breed

Body condition score in dogs and cats/ نمره وضعیت بدنی در سگ ها و گربه ها

قارچ سطح پوست، کچلی یا درماتوفیتوز در سگ و گربه

قارچ سطح پوست، کچلی یا درماتوفیتوز در سگ و گربه

قارچ سطح پوست یا درماتوفیتوز که به آن اصطلاحا کچلی نیز می گویند یک بیماری شایع پوستی در سگ و گربه وانسان است که به وسیله قارچهایی به نام درماتوفیت (Dermatophyte) به وجود می ایند.این قارچهای درماتوفیتی علاقه زیادی به کراتین دارند.کراتین یک پروتئین است که به وسیله سلولهای پوست تولید شده و در لایه خارجی پوست قرار میگیرد. مو و ناخن نیز از کراتین تشکیل شده اند به همین دلیل قارچهای درماتوفیتی می توانند پوست ، مو و پنجه های حیوان را الوده کنند.گربه های پارسی و هیمالیایی نسبت به دیگران بیشتر درمعرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

سه نوع قارچ درماتوفیتی شایع در سگ و گربه به نامهای میکروسپوروم کنیس (Microsporum canis) ، میکروسپوروم ژیپسیوم (M.gypsium) و تریکوفیتون منتاگروفیس وجود دارند.نوع اول معمولا از یک حیوان به حیوان دیگر انتقال پیدا میکند ، نوع دوم از طریق خاک به حیوانات سرایت کرده و سومی از طریق جوندگان مثل موش به حیوان انتقال پیدا میکند.

علایم قارچ درماتوفیتی:

درماتوفیتها باعث سست شدن موها شده به طوری که به راحتی موها ریزش پیدا کرده واین ریزش مو باعث ایجاد حالت کچلی مهمولا گرد یا سکه مانند در ان ناحیه میشود.از علایم دیگر این قارچها میتوان به ایجاد جوشهای کوچک ، پوسته پوسته یا تیره شدن پوست ،اشاره کرد.اگر قارچهای درماتوفیتی پنجه ها یا ناخن ها را مبتلا کنند ، می توانند باعث بد شکل شدن ناخن و یا ترشح مایع لزج مانند از پنجه ها شود.

بعضی از گربه ها می توانند حامل بیماری باشند  بدون اینکه از خود علایمی را نشان دهند، به اینه گربه ها اصطلاحا گربه های ناقل می گویند که باعث انتقال بیماری به سگ و گربه سالم می شوند. همچنین قارچهای درماتوفیتی میتوانند باعث ایجاد ضایعات دانه دانه مانند ریز بر روی پوست گربه شوند که در اثر ناز و نوازش در زیر دست حس میگردند . به این حالت اصطلاحا التهاب پوست ارزنی می گویند.

تشخیص:

علایم ابتلا به قارچهای درماتوفیتی می تواند شبیه به چندیدن بیماری دیگر پوستی باشد، بنابراین هیچوقت تشخیص نمی بایست تنها بر اساس شکل و علایم ظاهری ریزش مو داده شود.در صورت شک به بیماری با منشا  قارچ درماتوفیتی ، دامپزشک ابتدا با قرار دادن منطقه کچلی در زیر نور ماورا بنفش که اصطلاحا به آن لامپ وود  (wood lamp)می گویند می تواند تا حدودی بیماری را تشخیص دهد.معمولا ضایعاتی که بعضی از این درماتوفیتها در اثر فعالیت خود ایجاد میکنند  زیر لامپ وود به رنگ سبز ملایم شبرنگ در     می ایند. به هر حال عدم وجود این دانه های شب رنگ سبز مساوی با مبتلا نبودن حیوان نیست و بعضی از درماتوفیتها از خود رنگی متسع نمی کنند.

بهترین راه تشخیص قارچهای درماتوفیتی ،برداشتن نمونه از پوست وموی محل درگیر و کشت دادن ان است. برای انجام این ازمایش ساده،مقادیری از موهای قسمت اسیب دیده پوست به وسیله یک مسواک یک بار مصرف یا به وسیله یک پنس برداشته و داخل ظروف مخصوص که حاوی مواد مغذی برای رشد این نوع قارچها است(محیط کشت)گذاشته می شود.

اگر پس از مدتی (معمولا 14-5 روز) درماتوفیت در محیط رشد کند، آنوقت مشخص میشود که حیوان مبتلا به این بیماری است . اگر درماتوفیت رشد نکرد بیماریهای دیگر باید مد نظر قرار گرفته شوند . با مشاهده میکروسکوپی قارچهای رشد کرده بر روی محیط کشت ،دامپزشک حتی می تواند به نوع درماتوفیت مسئول ایجاد بیماری نیز پی ببرد.