The 7th National Innovation Conference in Agriculture, Animal Sciences and Veterinary Medicine

 

cat breeds

 

 

ovarian cysts and tumors in bitches

دریافت
عنوان: ovarian cyst
حجم: 954 کیلوبایت
توضیحات: ovarian cysts in bitches 

پاستورلوزیز در دام بزرگ

دریافت
عنوان: پاستورلوزیز در دام بزرگ
حجم: 802 کیلوبایت
توضیحات: پاستورلوزیز در دام بزرگ

Topical ocular products/ داروهای موضعی چشمی

بیماری های پوستی شایع در نژادهای مختلف سگ / common skin diseases in dogs breed

Body condition score in dogs and cats/ نمره وضعیت بدنی در سگ ها و گربه ها

قارچ سطح پوست، کچلی یا درماتوفیتوز در سگ و گربه

قارچ سطح پوست، کچلی یا درماتوفیتوز در سگ و گربه

قارچ سطح پوست یا درماتوفیتوز که به آن اصطلاحا کچلی نیز می گویند یک بیماری شایع پوستی در سگ و گربه وانسان است که به وسیله قارچهایی به نام درماتوفیت (Dermatophyte) به وجود می ایند.این قارچهای درماتوفیتی علاقه زیادی به کراتین دارند.کراتین یک پروتئین است که به وسیله سلولهای پوست تولید شده و در لایه خارجی پوست قرار میگیرد. مو و ناخن نیز از کراتین تشکیل شده اند به همین دلیل قارچهای درماتوفیتی می توانند پوست ، مو و پنجه های حیوان را الوده کنند.گربه های پارسی و هیمالیایی نسبت به دیگران بیشتر درمعرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

سه نوع قارچ درماتوفیتی شایع در سگ و گربه به نامهای میکروسپوروم کنیس (Microsporum canis) ، میکروسپوروم ژیپسیوم (M.gypsium) و تریکوفیتون منتاگروفیس وجود دارند.نوع اول معمولا از یک حیوان به حیوان دیگر انتقال پیدا میکند ، نوع دوم از طریق خاک به حیوانات سرایت کرده و سومی از طریق جوندگان مثل موش به حیوان انتقال پیدا میکند.

علایم قارچ درماتوفیتی:

درماتوفیتها باعث سست شدن موها شده به طوری که به راحتی موها ریزش پیدا کرده واین ریزش مو باعث ایجاد حالت کچلی مهمولا گرد یا سکه مانند در ان ناحیه میشود.از علایم دیگر این قارچها میتوان به ایجاد جوشهای کوچک ، پوسته پوسته یا تیره شدن پوست ،اشاره کرد.اگر قارچهای درماتوفیتی پنجه ها یا ناخن ها را مبتلا کنند ، می توانند باعث بد شکل شدن ناخن و یا ترشح مایع لزج مانند از پنجه ها شود.

بعضی از گربه ها می توانند حامل بیماری باشند  بدون اینکه از خود علایمی را نشان دهند، به اینه گربه ها اصطلاحا گربه های ناقل می گویند که باعث انتقال بیماری به سگ و گربه سالم می شوند. همچنین قارچهای درماتوفیتی میتوانند باعث ایجاد ضایعات دانه دانه مانند ریز بر روی پوست گربه شوند که در اثر ناز و نوازش در زیر دست حس میگردند . به این حالت اصطلاحا التهاب پوست ارزنی می گویند.

تشخیص:

علایم ابتلا به قارچهای درماتوفیتی می تواند شبیه به چندیدن بیماری دیگر پوستی باشد، بنابراین هیچوقت تشخیص نمی بایست تنها بر اساس شکل و علایم ظاهری ریزش مو داده شود.در صورت شک به بیماری با منشا  قارچ درماتوفیتی ، دامپزشک ابتدا با قرار دادن منطقه کچلی در زیر نور ماورا بنفش که اصطلاحا به آن لامپ وود  (wood lamp)می گویند می تواند تا حدودی بیماری را تشخیص دهد.معمولا ضایعاتی که بعضی از این درماتوفیتها در اثر فعالیت خود ایجاد میکنند  زیر لامپ وود به رنگ سبز ملایم شبرنگ در     می ایند. به هر حال عدم وجود این دانه های شب رنگ سبز مساوی با مبتلا نبودن حیوان نیست و بعضی از درماتوفیتها از خود رنگی متسع نمی کنند.

بهترین راه تشخیص قارچهای درماتوفیتی ،برداشتن نمونه از پوست وموی محل درگیر و کشت دادن ان است. برای انجام این ازمایش ساده،مقادیری از موهای قسمت اسیب دیده پوست به وسیله یک مسواک یک بار مصرف یا به وسیله یک پنس برداشته و داخل ظروف مخصوص که حاوی مواد مغذی برای رشد این نوع قارچها است(محیط کشت)گذاشته می شود.

اگر پس از مدتی (معمولا 14-5 روز) درماتوفیت در محیط رشد کند، آنوقت مشخص میشود که حیوان مبتلا به این بیماری است . اگر درماتوفیت رشد نکرد بیماریهای دیگر باید مد نظر قرار گرفته شوند . با مشاهده میکروسکوپی قارچهای رشد کرده بر روی محیط کشت ،دامپزشک حتی می تواند به نوع درماتوفیت مسئول ایجاد بیماری نیز پی ببرد.

درماتیت بین انگشتی در گاو

درماتیت بین انگشتی

آماس حاد یا مزمن بین انگشتی است که با لنگش ملایم تا متوسط مشخص میگردد.آماس مربوط به محدوده اپیدرم میباشد.تخریش سطحی و منتشر اپیدرم در شکاف بین انگشتی ممکن است در مراحل اولیه بیماری مشاهده شود.موارد مزمن تر،هایپر کراتوز نشان میدهند که ظاهر پوست بین انگشتی زبر و خشن است.اکسودای سروزی متعفن و خاکستری رنگ ممکن است حضور داشته باشد.جراحات به فشار حساسیت ملایمی دارد.این وضعیت غالبا با شکاف پاشنه همراه است و احتمال امتداد شکاف به ناحیه زیر شاخی پاشنه نیز وجود دارد.

بیماری را میتوان با استفاده از آنتی بیوتیک های موضعی و حوضچه های ضدعفونی پا درمان و پیشگیری کرد.با این وجود بیماری میتواند در دامداری هایی که به طور مرتب ضدعفونی انجام میگیرد باقی بماند.ممکن است اجرام مولد بیماری در داخل شکاف های عمیق پاشنه که برای محلول های ضدعفونی پا قابل نفوذ نیست باقی بماند.،از این رو شکاف های پاشنه باید اصلاح شود تا امکان دسترسی ماده ضدعفونی کننده به اجرام وجود داشته باشد.

درماتیت بین انگشتی از نکروباسیلوز بین انگشتی(گندیدگی سم)متفاوت است،در درماتیت بین انگشتی عفونت به درم گسترش یافته است و منجر به تشکیل شکاف میگردد،عفونت ساختارهای عمیق تر و سلولیت نواحی مفصل بین انگشتی بالایی و بخلق میشود.با وجود این ممکن است در مراحل اولیه مشکل بتوان درماتیت بین انگشتی و گندیدگی سم را از نظر بالینی تفریق کرد.در چنین مواردی سابقه گله،آسیب شناسی سلولی و کشت بافت بیوپسی شده برای تشخیص تفریقی مورد نیاز است.

منبع:

Large animal internal medicine.p.smith

هایپو ترمی در گوساله ها

هیپو ترمی در گوساله ها

هیپوترمی در گوساله ها معمولا در فصول سرد سال اتفاق می افتد.زمانی هیپو ترمی مسئله ساز است که دمای محیطی نزدیک یا کمتر از حد اقل دمای حیاتی گوساله ها باشد.حد اقل دمای حیاتی گوساله ها 60 درجه فارنهایت یا 15.5 درجه سانتی گراد میباشد و در کمتر از این دما چنانچه شرایطی محیطی بد باشد ( سرمای زیاد- باد- یخ و برف- طوفان) می تواند منجر به هیپو ترمی در گوساله ها گردد. 

هیپو ترمی در گوساله ها به دو نوع تقسیم بندی میشود : 1- هیپو ترمی اکسپوژر که در آن دمای بدن گوساله ها به تدریج کاهش می یابد . این نوع هایپو ترمی در تمام رده های سنی ممکن است دیده شود اما در جوان تر ها ؛مسن تر ها و دامهای لاغر بیشتر مشاهده میشود. 2- هیپوترمی حاد یا ایمرژن که در آن افت دمای بدن سریعا به وقوع می پیوندد و پوشش بدن دام از آب اشباع می گردد مانند حالتی که گوساله داخل آب غوطه ور شده باشد یا اینکه داخل برف عمیقی فرو رفته باشد. در تقسیم بندی دیگری هایپوترمی را از نظر دامنه دمای بدن گوساله به دو قسم طبقه بندی می کنند : 1- هیپو ترمی ملایم که در آن دمای بدن گوساله ها به 86 تا 89 درجه فارنهایت (30تا 31.6 درجه سانتی گراد)تنزل می یابد. هیپو ترمی شدید که در آن دمای بدن گوساله ها به 71 تا 85 درجه فارنهایت (21.6 تا 29.4 درجه سانتی گراد)تنزل می یابد. از علایم هیپو ترمی می توان به یخ زدگی انتهای گوشها و سرپستانکها ؛ بی حالی و خمودگی و کاهش سرعت تنفس و ضربان قلب و همچنین کاهش فشار خون اشاره کرد . معمولا گوساله های هایپو ترم قادر به مکیدن نیستند و شیر را بطور معمول نمی خورند. چنین گوساله هایی مستعد پنومونی و دهیدراتاسیون هستند. اقدامات لازم برای گوساله های هیپو ترمی : خشک کردن گوساله ها بلا فاصله پس از تولد در هوای سرد – خوراندن آغوز گرم فورا پس از تولد توسط لوله مری یا شیلنگ مری – خوراندن شیر گرم به آنها – پوشاندن جلیقه های مخصوص- قراردادن آنها در بکس های گرم کننده به مدت محدود – اضافه کردن 40 سی سی اتانول 20% به آب آشامیدنی آنها که دمای آن 100 درجه فارنهایت یا 38 درجه سانتی گراد بوده حتما این محلول روزی دو بار درنچ گردد. ( داخل حلق ریخته شود ) در بحث تغذیه توجه ویژه به انرژی اضافی معطوف گردد و همچنین فراهم کردن پروتئین و ویتامین ها و مواد معدنی نیز نبایستی از نظر دور گردد. می توانید مقدار شیر مصرفی گوساله ها را به 12 تا 15% وزن بدن آنها برسانید یا اینکه وعده های شیر دادن را افزایش دهید. اگر از شیر خشک استفاده می کنید حتما شیر خشکی باشد که چربی آن بالا باشد و آنرا با غلظت بیشتر در نظر بگیرید ( آب کمتری به آن اضافه نمایید) بستری خشک با ضخامت بیشتر برای گوساله ها فراهم نمایید و آنها را از کوران هوا دور نگه دارید. مرتبا آنها را زیر نظر داشته باشید و به قرمز شدن پوزه هایشان توجه داشته باشید.