سندرم پرنده چرب ( obesity bird syndrome یا Oily Bird Syndrom )

سندرم پرنده چرب چیست ؟

سندرم پرنده چرب ( obesity bird syndrome یا Oily Bird Syndrom ) در لاشه جوجه های گوشتی که در حین ملامسه چرب و روغنی هستند، مشاهده می شود و اغلب حاوی کیسه های آب متراکم شده در ناحیه زیر پوستی می باشند.OBS در آب و هوای گرم در وضعیت نا مطلوب به خصوص دمای بالا و زمان طولانی اهمیت بیشتری دارد،ضمن اینکه در جوجه های گوستی ماده بیشتر قابل توجه است.افزودن روغن های غیر اشباع به جیره منجر به OBS نشده و فقط شیوع آن با تغذیه پیه افزایش می یابد. خصوصیات OBS ناشی از تغییراتی است که در ساختار کلاژن پوست ایجاد می شود. لایه های مختلف پوست آسان تر ازهم جدا و پاره شده،روغن و یا آب در کیسه ها به خصوص در ناحیه پشتی متراکم می شوند. اتصال عرضی کلاژن در پوست پرندگان مبتلا نقص داشته و به این ترتیب این ساختار اتصالی مهم به طور ناقص در بدن توزیع شده و توسعه یافتند. کلاژن ناقص می تواند همراه با کمبود مس یا افزایش ویتامینA جیره درOBS ، تاثیرگذار باشد به هر حال از آنجایی که عملکرد در جوجه های گوشتی هنگامی که OBS اتفاق می افتد اغلب طبیعی است، احتمالا تعادل جیره به خودی خود عامل عمده در این بیماری نیست.

وقوع و نشانه های عمومی سندرم پرنده چرب:

همانطور که از نام این عارضه پیداست، پرندگان مبتلا به سندرم پرنده چرب دارای پوستی هستند که در ملامسه چرب و روغنی بودن آن احساس می شود. گارت(۱۹۷۵) اولین کسی بود که در توضیح علایم آن، چربی زیر پوستی به خصوص در ناحیه پشت را بیان داشت. درآن زمان گارت بیان داشت که این سندرم بیشتر در جوجه های گوشتی مسن تر و به خصوص آنهایی که در ماه های گرم تابستان با جیره های پر انرژی تغذیه شده بودند، مشاهده شد.این مشکل در مراکز کشتارگاهی خاص، یعنی جاهایی که فشار و استرس بیشتری در مراحل کشتار و به خصوص عمل پرکنی وارد می شود، مطرح است. بسیار جالب است که این وضعیت در پرندگانی که با دست پرکنی شده اند، به ندرت دیده می شود. گارت همچنین مشاهده کرد که این حالت با افزایش جذب و ذخیره آب در لاشه، به ویژه با قسمتهایی از پوست که خاصیت ارتجاعی آن تحت تاثیر قرار گرفته باشد، ارتباط دارد. ضمن اینکه این تجمع آب اغلب در پرندگان ماده دیده می شود. جن سن و همکاران(۱۹۸۰) در تشریح پوست چرب لاشه ها بیان داشتند که این مشکل اغلب در کیسه های پوست در ناحیه پشت جدا شدند، قابل توجه است. از آنجایی که پوست در این حالت بیشتر در معرض پارگی است، قسمتهای آب آورده پوست پاره شده وسطح پوست اطراف آن را روغنی می کند.

پاتولوژی و تغییرات متابولیک در سندرم پرنده چرب:

یک نشانه عمومی در پرندگان مبتلا، تغییراتی است که در ساختمان پوست پیدا می شود، به طوری که لایه های پوست برای جا دادن روغن و آب سرد در خود از یکدیگر جدا شده و همینطور آسانتر پاره می شوند. ظاهرا اشباع بودن چربی ها در ایجاد این بیماری تاثیری ندارد، اما تغییراتی در استحکام لایه های مختلف پوست به وجود می آید. رام شاو و همکاران(۱۹۸۶) مشاهده کردند که پوست لاشه های مبتلا به آسانی از همدیگر و از ماهیچه های زیر ان جدا می شوند. فشردگی پنج لایه کلاژنی زیر لایه خارجی پوست به نظر کمتر از حالت عادی است و در پایین ترین لایه، از سلولهای چربی بیشتری برخوردار است.

رام شاو وهمکاران بیان داشتند که در اغلب پستانداران حداقل استحکام پوست تحت تاثیر لایه های میانی آن می باشد. در حالی که این محققان مشاهده کردند تغییرات چندانی در ضخامت پوست پرندگان مبتلا دیده نمی شود،اما به نظر می رسد که استحکام آن در مقابل پاره شدن کاهش می یابد. نقطه ذوب چربی در این پرندگان در ۶۱.۵ با پرندگان شاهد تفاوت نداشت، از طرفی در پروفیل اسید چرب نیز تغییر محسوسی دیده تایید نشد. کافری و همکاران(۱۹۸۶) بیان داشتند که اگر چه پرندگان نر به طور معمول دارای پوست نازکتری از ماده ها هستند، اما استحکام پوست آنها به علت داشتن چربی کمتر در زیر پوست، بیشتر است. مقاومت کمتر پوست ضخیم پرندگان ماده مبتلا به OBS ممکن است با بافت چربی هیپودرمی آنها در ارتباط باشد. گرانوت و همکاران(۱۹۹۱) بیان داشتند که میزان پارگی پوست در ماده ها با کاهش محتوی کلاژن پوست در ارتباط بوده است. اسمیت و همکاران همچنین نشان دادند که کلاژن غیر محلول در پوست نرها بیشتر است که این ممکن در کاهش مشکلات محلولیت وجذب آب که اغلب در مورد لاشه های مبتلا به OBS در مخازن آب سرد رخ می دهد، اهمیت زیادی داشته باشد.

عوامل موثر 

الف)روند حالت کشتار

به نظر می رسد دمای آب گرم و مجموعه برجستگی های موجود بر روی پوست در شدت OBS موثر باشد. فلتچروتوماسون (۱۹۸۰) استنتاج کردند که آب گرم ۶۰ درجه به مدت ۲۵ ثانیه یا ۵۳ درجه در ۶۰ ثانیه تاثیر کمی در افزایش رطوبتی که متعاقب سرد شدن به وجود می آید،داشته است،لیکن روی پوست موثر است. بنابر این افزایش دمای آب گرم موجب افزایش قطعی در چربی ظاهری و شدت آن در پوست می شود. همچنین با افزایش زمان،بازده رطوبت و چربی افزایش یافته و پوست شلتر و استحکام آن کمتر شده بود. فلتچروتوماسون استنتاج کردند که دمای آب گرم بالاتر در مدت زمان کوتاه تر می تواند موجب کاهش آب سرد زیر جلدی گردد و استحکام پوست بیشتر شود. اگر چه ممکن است هزینه در این حالت برای پوست چرب اندکی بیشتر شود. در حالی که روند این حالات بدون شکستگی قبلی در اتصالات عرضی کلاژن پوست ایجاد شده باشد، اندک است.

ب)جیره

با توجه به اینکه تاثیر مستقیم روغن طبیعی لاشه،اجزا طبیعی جیره و به خصوص چربی در این ناهنجاری مورد تردید است، لیکن مدرک خوبی دررابطه با سطوح چربی در جیره یا چربی اشباع جیره نیست. جن سن و همکاران نشان دادند که رابطه ای بین OBS و چربی غیر اشباع جیره وجود دارد. گارت و جن سن و همکاران در واقع بیان کردند که OBS معمولا در پرندگان تغذیه شده باپیه بیشتر از آنهایی که با روغن غیر اشباع تغذیه شده اند، اتفاق می افتد. قابلیت دسترسی به انرژی جیره به خودی خود و یا تعادل انرژی نسب به پروتیین ممکن است از جمله عوامل موثر در OBS باشد. کافری و همکاران استنتاج کردند نه انرژی بالاتر جیره نسبت به پروتیین موجب ایجاد پوست ضعیف تر و پر چرب تر می شود بر خلاف این یافته، وینبرگ مشاهده کرد که رابطه ای بین انرژی و پروتیین جیره و محتوی چربی پوست یا توانایی انبساط پذیری پوست وجود ندارد. در خصوص نقش افزودنی ها به خوراک و تاثیر آن در OBS نیز مطالعات زیادی انجام شد برای مثال گرانوت و همکاران بیان کردند که ممکن است آنتی کوکسیدیال هالوفاژینون مانع سنتز کلاژن پوست شده در نتیجه پوست کم چرب تر و به آسانی پاره می شود . هالوفاژینون باعث می شود فیبروبلاست پوست پرولین کمتری به سمت کلاژن بفرستد. از آنجایی که تاثیر سایر آنتی کوکسیدال ها روی توسعه پوست گزارش نشده است، لیکن باید فرض شود که هالوژینون مستقیما با OBS مرتبط نمی باشد. سطوح مس و ویتامین A جیره مورد بررسی قرار گرفت. کمبود مس می تواند اتصال عرضی کلاژن و الاستین را کاهش دهد. (ایر ۱۹۸۴، رام شاو و همکاران ۱۹۸۶). به هر حال تاثیر کمبود تنها مس یا کمبودی که در اثر سطوح بالای روی ایجاد می شود در OBS مورد تردید است چرا که تحت چنین شرایط عدم تعادل مواد مغذی، روند رشد و نمو طبیعی نمی باشد. گارت نشان داد که ویتامین A اضافه موجب کاهش کراتینه شدن طبیعی پوست می شود.

ج) دمای محیطی

OBS تنها در جوجه های گوشتی پرورش یافته در آب و هوای گرم بروز می کند. گارت اشاره کرد که دمای محیطی یک عامل مستعد کننده مهم است در حالی که جن سن و همکاران با استفاده از وضعیت های دمایی بالا در رشد، توانستند این وضعیت را دو برابر کنند. با افزایش دمای محیطی، پرندگان چربی بیشتری به همراه ذخایر مواد معدنی به زیر پوست منتقل می شود.

درمان اولیه و پیشگیری:

اگر OBS رخ دهد، تنها راه حل سریع عملی تغییر شرایط مراحل کشتار و آماده سازی، به خصوص درجه حرارت آب و زمان خارج کردن از آن می باشد.از آنجایی که دلیل واقعی غیر عادی شدن اتصالات عرضی کلاژن ناشناخته است، به نظر می رسد چربی جیره تنها عامل باشد، اما نشانه هایی از مشکلات بیشتر با استفاده از چربی های اشباع مانند پیه وجود دارد. جیره غذایی باید دارای مقادیر کافی مس و فاقد مقادیر اضافی ویتامین A و یا روی باشد.

علل واکنش های تنفسی در برابر واکسیناسیون در طیور

علل واکنش های تنفسی در برابر واکسیناسیون در طیور

واکنش های پس از واکسیناسیون که شامل علایم تنفسی شدید می باشد به عوامل زیر بستگی دارد:

۱- سطح آنتی بادی مادری

۲- سویه واکسن

۳- سن ( در سنین پایین درگیری شدید تر است )

۴- دز واکسن

۵- طریقه تجویز واکسن

۶- عفونت های همزمان با MG و Ecoli 

۷- رطوبت پایین سالن

۸- نژاد های سبک تر حساس ترند.

۹- عدم واکسیناسیون دقیق کل گله

۱۰- رعایت فاصله مناسب بین واکسن ها

آشنایی با دستگاه گوارش طیور

دستگاه گوارش طیور

شامل قسمتهای زیر می باشد:

1) دهان(حفره دهانی-حلقی)

دهان در طیور فاقد لب و دندان است وکام نرم در طیور وجود ندارد.حفره دهانی در این حیوانات به وسیله منقارها از محیط بیرون جدا می شود.منقارها به صورت دو منقار سخت و شاخی هستند که برروی هم قرا گرفته و از عقب به هم متصلند.منقار پایین به استخوان دندانی پایین (آرواره پایین)و منقار بالا که کوتاهتر و باریک تر از منقار پایین بوده.انتهای نوک آن مقداری به طرف پایین خمیده است به استخوان فک بالا متصل می باشد.سوراخ بینی در طیور در سطح پشتی منقار بالا قرار دارد.بنابر این حفره دهانی در طیور از بالا به وسیله کام سخت و از طرفین به وسیله گونه ها و در جلو به وسیله منقارها محدود می شود.کام سخت در سقف حفره دهان دارای سوراخی در وسط است که به حفره ها و مجاری بینی ارتباط دارد.

زبان و نقش آن در طیور:زبان در طیور دارای تیغه هایی در طرفین می باشد.این تیغه ها در حرکت غذا به طرف حلق و مری نقش مهمی دارد.با توجه به اینکه طیور فاقد قدرت مکش در دهان هستند لذا این حالت زبان در تغذیه آنها بسیار موثر است.

2) مری:لوله ای است قابل انعطاف و عظلانی که از حلق تا پیش معده ادامه دارد.این لوله در اواسط مهره های گردن (مجاور مهره های پنجم گردن)گشاد شده.کیسه ای به نام (چینه دان) را به وجود می آورد.سپس لوله مری به حالت اولیه خود برگشته تا پیش معده ادامه می یابد.

3) چینه دان: وظیفه اصلی چینه دان ذخیره غذاست.هرچند ممکن است که عمل هضم روی غذا به مقدار جزیی در چینه دان انجام شود.به علت عدم جویدن و توقف غذا در دهان طیور تاثیر بزاق حیوان در هضم غذا در چینه دان صورت می گیرد.مرغابی فاقد چینه دان است.بنابر این لازم است که غذای مرغابی به صورت خمیر آبکی و یا حداقل خیسانده به حیوان داده شود.دیواره مری و چینه دان از سه لایه تشکیل شده است که به ترتیب از خارج به داخل عبارتند از:لایه سروزی لایه عضلانی(طولی و حلقوی) و لایه مخاطی لایه ماهیچه ای دیواره چینه دان با چین خوردگیهای خود سطح داخلی چینه دان را به صورت چین خورده در آورده است.سطح این چین خوردگی از سلوهای مخاطی پوشیده شده است.این سلوها دارای ترشحات مخاطی می باشد.

4) معده:معده در طیور شامل دو قسمت است:الف:پیش معده(معده غده ای) ب)معده ماهیچه ای یا معده اصلی (سنگدان)پیش معده(معده غده ای) و و ظیفه آن در طیور:عضوی است دوکی شکل که در قسمت چپ حفره بدن قرار دارد.کار اصلی معده حیوانات را در طیور پیش معده انجام می دهد.محل اتصال پیش معده با مری مشخص نیست.ولی در اتصال معده ماهیچه ای بین پیش معده و معده ماهیچه ای بخشی یه نام (ایستموس)قرار دارد.در سطح داخلی پیش معده طیور برجستگیهایی (پاپیلا)وجود دارند.این برجستگیها حاوی غدد ترشحی هستند که از طریق مجرایی ترشحات خود را به داخل پیش معده می ریزند.این ترشحات شامل اسید معدی و آنزیمهای هضم کننده پروتئین (پروتئولتیک)می باشند.در حالی که سطح داخلی ایستموس هیچگونه برجستگی و یا چین خوردگی ندارد.

5) سنگدان(معده ماهیجه ای یا حقیقی)اندامی سفت و به شکل عدسی محدب الطرفین می باشد. دیواره معده ماهیچه ای بسیار ضخیم است ولی ضخامت آن در سطح پشتی بیشتر از سطح شکمی آنست.محل قرار گرفتن آن در حفره شکمی در زیر استخوان خاجی می باشد.دیواره داخلی آن را لایه ضخیمی از بافت مخاطی دارای چین خوردگیهای زیادی است و محکم به لایه زیرین خود لایه عضلانی)چسبیده است.لایه خارجی این عضو از یک لایه سروزی تشکیل شده است.

6) روده باریک:بعد از سنگدان قرار گرفته است و مانند روده باریک حیوانات پستاندار از سه قسمت دئودنوم (دوازدهه) ژژنوم و ایلئوم تشکیل شده است.ولی مرز بین این قسمت دقیقا مشخص نیست وکل آنها را روده باریک در نظر میگیرند.

7) روده بزرگ:روده بزرگ در طیور شامل یک جفت زایده به نام روده کور (سکوم) و یک بخش کوتاه و مستقیم به نام راست روده(رکتوم)است که به کلواک ختم می شود.

8) روده کور:روده کور به صورت دو زایده به طول ۱۴ تا ۲۳ سانتیمتر در دو طرف راست روده قرار دارد.این دو زایده در محل اتصال روده باریک به روده بزرگ به آنها متصل می شوند.روده کور دارای میکروارگانیسمهای زیادی می باشد. به طوری که این میکروبها سلولز موجود در مواد غذایی را در این قسمت هضم می کنند که نتیجه آن تولید گلوکز و همچنین ویتامینهای گروه ب و ویتامین ک می باشد. مواد حاصل از تخمیر به وسیله میکروارگانیسمها به ندرت مورد استفاده بدن طیور قرار میگیرند.زیرا از محل اصلی جذب (روده باریک) دور مانده اند. اندازه و فعالیت روده کور در پرندگانی که علفخوار هستند بیشتر از پرندگان دانه خوار و یا حشره خوار می باشند.

9) کلواک:آخرین قسمت دستگاه گوارش طیور می باشد.کلواک به عنوان حفره مشترک بین دستگاه تولید مثل و دفع ادرار و مدفوع می باشد. کلواک شیپوری شکل است و دارای دو ناحیه گوارشی و ادراری -تناسلی می باشد.ناحیه گوارشی آن به راست روده متصل است و محل تجمع مدفوع می باشد. در انتهای این ناحیه اسفنگتری وجود دارد که باعث نگهداری و تجمع مدفوع شده و در موقع دفع باز می شود.ناحیه ادراری-تناسلی کلواک بعد از اسفنگتر ناحیه گوارشی قرار دارد.در طیور نر مجرای ادراری و و مجرای خروجی منی در این ناحیه باز می شود. در انتهای ناحیه ادراری تناسلی(جفت گیری) جنس نر به نام (اجسام فالیک) وجود دارد. در طیور ماده مجاری خروج منی و آلت جفتگیری طیور نر در ناحیه ادراری تناسلی وارد می شود. در انتهای کلواک اسفنگتر مقعد قرار دارد که در تمام حالات بجز در موقع دفع مدفوع جفت گیری و تخمگذاری بسته می باشد.

نشانه های بالینی مهمی ک میتواند هشداری بر وجود یک بیماری ویروسی خطرناک در گربه باشند

لوکمی گربه سانان

 لوکمی در گربه‌ها (Feline Leukemia Virus):

عامل بیماری لوکمی گربه‌ها یک ویروس RNA است. در مناطقی که حیوانات با ریسک بالا وجود دارند شانس ابتلا به این بیماری نیز بیشتر خواهد بود. معمولا در سنین زیر ۴ سال بیشتر این بیماری گریبان حیوانات را می‌گیرد اما ممکن است که حیوانات بالغ را نیز درگیر کند. 

یک بیماری ویروسی با عامل رتروویروس (Retrovirus) می‌باشد که دارای ژنوم RNA و انکوژن است. انتقال عمودی (جفت و شیر) و افقی (Cat to Cat) دارد. 

🔸ساختار ویروس: 

هسته ویروس RNA و دارای آنزیم Reversetranscriptase می‌باشد. یک پروتئین به نام P27 دارد که یک آنتی‌ژن بوده و Core Protein می‌باشد (تمام خانوادهٔ FELV این پروتئین هسته‌ای را دارند) و توسط ایمیونوکروماتوگرافی (IC) و Elisa قابل ردیابی می‌باشد. گلیکوپروتئین غشا با نام Gp70 دارد که زیرگروه‌های آنتی‌ژنی A، B، C را شناسایی می‌کند و A از همه بیماری‌زا‌تر می‌باشد. پروتئین غشا، آنتی‌ژن P15E می‌باشد که واسطهٔ ایمیونودفیشنسی این ویروس است. شیوع در نقاط مختلف دنیا متفاوت است ولی طبق بررسی‌ها در جاهایی که حیوانات High Risk وجود دارند شانس ابتلا بیشتر است. همچنین با افزایش سن، مقاومت نیز افزایش می‌یابد و در سنین زیر ۴ سال بیشتر رخ می‌دهد، اگرچه گربه سالم و بالغ هم ممکن است بیمار شود. 

🔸برنامه‌های بهداشتی

آن‌هایی که واکسینه نشوند و با نمونه‌های FELV+ ارتباط دارند High Risk می‌باشند. تغذیه نامناسب و عفونت انگلی نیز ریسک را افزایش می‌دهد. به طور کلی شیوع در مکان‌های پرورش نژادهای اصیل زیر ۰/۱%، در گربه‌های خانگی که به شکل منفرد نگهداری می‌شوند کمتر از ۱%، در گربه‌های ولگرد بین ۴-۱% و در مکان‌های اندمیک و در کلنی‌های افرادی که به نگهداری تعداد زیادی گربه علاقه دارند ۷۰-۳۰% آلودگی وجود دارد. 

🔸انتقال بیماری

متعاقب ارتباط مداوم و طولانی مدت گربه سالم با بزاق و با احتمال کمتر مدفوع، ادرار و سایر ترشحات، گربه مبتلا می‌شود. مثلا استفاده از یک ظرف آب و غذا، انتقال از طریق کک (Flea) هم ممکن است. همینطور زخم‌های ناشی از گاز گرفتگی (مبتلا، سالم را گاز بگیرد)، انتقال از طریق جفت و بویژه شیر وجود دارد. رفتار لیس زدن (Grooming) نیز در انتقال موثر است. به طور کلی، تماس مستقیم Oronasal با بزاق آلوده و یا ظرف آب و غذای مشترک، زخم‌های گازگرفتگی، از طریق جفت، شیر، عوامل ایاتروژنیک منتقل می‌شود. ویروس حساس می‌باشد و در دمای اتاق در مدت ۴۸ ساعت از بین می‌رود و به خشکی و مواد شوینده (دترجنت) بسیار حساس می‌باشد. پس از ورود آلودگی از طریق Oronasal و یا پوست، ویروس وارد گره‌های لنفاوی ناحیه شده و تکثیر را شروع می‌کند. در این مرحله در حیواناتی که ایمنی دارند و یا سن بالایی دارند و آنتی‌بادی می‌سازند و یا وراثتی مقاوم اند، بدن بیماری را محدود کرده و از پیشرفت آن جلوگیری می‌کند ولی اگر پاسخ سیستم ایمنی بدن مناسب نباشد بیماری پیشرفت می‌کند و طحال و تیموس را فرا می‌گیرد. به این مرحله که ویروس اولیه می‌باشد Antigenamia گویند و بهترین شیوهٔ تشخیص Elisa و IC می‌باشد. 

بعد از آنکه ویروس پیشرفت کرد، وارد لکوسیت‌ها و پلاکت‌ها می‌شود و بوسیله آن وارد جریان خون می‌گردد (Cell Associated Viremia) . در این مرحله بهترین روش تشخیص IFA است. با پیشرفت بیشتر، بافت‌های غده‌ای مثل اشک و بزاق درگیر می‌شوند و ویروس وارد اشک، شیر، غدد مخاطی و … می‌شود. 

🔸پاتوژنز

این بیماری ۴ نوع عفونت دارد: 

۱- مقاوم: علائم بالینی ندارد، بدن ویروس را مهار می‌کند و بهبود کامل حاصل می‌شود و ویروسی دفع نمی‌شود. 

۲- عفونت گذرا (Transient): ابتدا ویرمی اولیه اتفاق می‌افتد و متعاقب آن ۴ تا ۶ هفته بعد Antigenamia رخ می‌دهد و بیمارهای مقاوم و یا واکسن زده و … ممکن است کاملا بهبود یابند و یا وارد فاز بعد شوند.

۳. عفونت خفته (Latent): متعاقب عفونت گذرا رخ می‌دهد. ویروس در سلول‌های مغزاستخوان و بافت‌های لنفوئیدی باقی می‌ماند و حدود ۹ تا ۱۰ ماه این باقی ماندن ویروس ادامه خواهد داشت که ۲ سرنوشت دارد:

اول: بعد از ۱۰ ماه بدن ویروس را حذف می‌کند و بهبودی حاصل می‌شود. 

دوم: متعاقب عفونت ثانویه، کورتون تراپی نابجا و یا ضعف سیستم دفاعی، ویرمی رخ می‌دهد و ویروس توسط Elisa و Ifa قابل شناسایی نیست و تنها راه شناسایی Pcri می‌باشد. بیمار دفع ویروس ندارد ولی ممکن است عود داشته باشد. 

۴. پایدار یا پیشرونده (Persistent Infection): مغز استخوان، بافت لنفاوی و بافت غده‌ای گرفتار می‌شوند. ۳۰% بیماران در ۶ ماه اول از بین می‌روند، ۶۰% ظرف ۲سال و ۹۰% در ۴ سال آینده خواهند مرد! انجام واکسیناسیون جهت جلوگیری از بوجود آمدن شکل پایدار می‌باشد یعنی گربه‌ای که واکسن خورده باشد ممکن است علائم شکل گذرا را نشان دهد. 

🔸ویروسFELV سه خصوصیت دارد: 

۱- انکوژنیک است و ایجاد نئوپلازی می‌کند (لنفوئیدی و میلوئیدی) 

۲- سیتوتوکسیک است و ایجاد آنمی، ترومبوسیتوپنی، نوتروپنی، سقط و مرده زایی می‌کند.

۳- ایمونوساپرسیو است و برای عفونت‌های فرصت طلب شرایط را فراهم می‌آورد. 

🔸علائم بالینی لوکمی:

آنمی و کم‌رنگی مخاطات، مشاهده پتشی و اکیموز، تب، ضعف، کاهش وزن، لنف آدنوپاتی ملایم و هپاتواسپلنومگالی. FELV به تنهایی زئونوز نیست ولی اشخاصی که ضعف سیستم ایمنی دارند به دلیل عفونت ثانویه بهتر است از گربه‌هایFELV مثبت دوری کنند. 

🔸تشخیص:

بهترین راه تشخیص Elisa وIC می‌باشد. اهمیت Elisa در این است که False – ندارد ولی ممکن است False+ داشته باشد که باید روی IFA بررسی کنیم و اگر IFA+ شود حتما FELV+ است زیرا IFA ،False+ ندارد. 

🔸درمان:

هیچ درمان مؤثری که بیماری را پاک کند وجود ندارد. در این موارد تصمیم با صاحب بیمار است که درمان یا اتونازیا! و در صورت انتخاب درمان، حداکثر ۴ سال دوام می‌آورد. گربهٔ FELV+ باید از سایرین جدا شود تا سرایت کاهش یابد و حتما باید عقیم شود، نباید از خانه خارج شود، ظروف آب و غذا جدا باشد، اگر در کلنی استFELV-‌ها هر ماه تست شوند. بچه گربه‌ها حتما واکسینه شوند، بالانس تغذیه با جیره غذایی گربه، پرهیز از مصرف گوشت خام (به دلیل توکسوپلاسموز)، تخم مرغ خام (به دلیل سالمونلا) و شیر غیر پاستوریزه. 

واکسن به موقع، درمان اتگلی، مراقبت دندان ها، معاینه ۶ ماه یکبار، آزمایش CBC، U/A و FECAL سالیانه. 

-درمان ضد ویروسی

🔸واکسیناسیون:

ریسک ابتلا را کم می‌کند ولی ایمنی ۱۰۰% نمی‌دهد. بهترین راه پیشگیری برای بچه گربه‌ها این است که تا ۶ ماهگی از کلنی دور باشند. واکسیناسیون برای FELV- که داخل منزل نگهداری می‌شوند و عقیم شده‌اند لزومی ندارد و حتی عواقب نیز دارد. واکسن فقط برای گربه‌های High Risk است و جاهایی که حیوانات بی‌سرپرست را نگهداری می‌کنند. واکسن به شکل کشته (Inactive) به دو صورت اجوانت دار و بدون اجوانت می‌باشد. ۲ دوز واکسن در ۲ و ۳ ماهگی و بعد از یکسال تکرار شود. قبل از تزریق واکسن باید بررسی کرد که گربه Felv+ نباشد. واکسن حتما باید در منتهی الیه Distal پای چپ و به شکل SC تزریق شود زیرا احتمال بروز لنفوسارکوم در موضع تزریق وجود دارد.

منبع: http://vetpars.com

بیماری های انگلی در سگ

بیماری های انگلی در سگ

انگل های داخلی

کرمهای گرد :

کرمهای گرد به خصوص آسکاریس ها درتوله ها بسیارشایع هستند . اکثرتوله های آلوده نشانه بالینی را نشان نمی دهند . اما میلیونها تخم آلوده کننده به وسیله آنها در محیط پراکنده می شود که می تواند برای سایر سگها و اطفال خطرناک باشد .این کرمها شبیه به یک رشته ماکارونی سفید رنگ صاف یا فرخورده هستند و طولی درحدود 2 الی 8 سانتی متردارند . دامپزشک با تجویز داروهای ضد کرم گرد به دفع این انگل ها اقدام خواهد نمود .

کرمهای پهن :

قطعاتی از کرمهای پهن ممکن است که در موهای اطراف مخرج در آشیانه یا درمدفوع قابل مشاهده باشند . بندهای زنده این انگل سفید و یا سفید مایل به کرم بوده پهن هستند و انقباضاتی را نشان می دهند . بندهای مرده زرد رنگ بوده وکدرمی شوند و ازلحاظ ظاهری شبیه به دانه های برنج هستند .سگ های آلوده اغلب نشانه ای ندارند ولی ممکن است کاهش وزن داشته و یا به صورت اتفاقی به اسهال مبتلا شوند . یکی ازکرم های پهن به نام اکینوکوکوس گرانولوزورس انگل بسیار کوچکی است که تخم آن می تواند در پستانداران و از جمله انسان به بیماری خطرناکی منجرشود که به نام کیست هیداتید مشهوراست .انگل کوچکی است که تخم آن می تواند در پستانداران و ازجمله انسان به بیماری خطرناکی منجرشود که به نام کیست هیداتیک مشهوراست . انگل بالغ در روده سگها زندگی می کند . تخم این انگل به وسیله مدفوع به محیط خارج راه می یابد . خورده شدن تخم این انگل به طوراتفاقی و به وسیله سایرپستانداران باعث می گردد که در اعضاء مختلف بدن آنها از جمله کبد ، طحال و ریه ها این کیست به وجود آید .از آنجائی که سگها با خوردن این کیست ها به شکل بالغ کرم مبتلا می گردند (و این چرخه تکرار می گردد) توصیه می شود که از مصرف ضایعات کشتارگاهی آلوده به خصوص ریه ها (جگرسفید) و کبدهای مبتلا در تغذیه سگها به هیچ عنوان استفاده نشود . ایجاد بیماری کیست هیداتیک در انسان بسیارخطرناک بوده و درمان آن به دشواری و با عمل جراحی صورت می گیرد .با تجویز داروهای ضد انگل خاص که بر علیه این کرم موثرهستند می توان از بروز انگل در سگ و به دنبال آن وقوع کیست هیداتیک در انسان و سایرپستانداران پیشگیری نمود .

انگل های خارجی

کک :

ککها انگل های خونخوار هستند بنابراین گزش و تغذیه آنها از خون باعث خارش و عفونت پوست و کم خونی می گردد . به علاوه می توانند ناقل برخی ازکرمهای پهن باشند . سگهای مبتلا به کک ممکن است دچارموریزی شوند . بخصوص نواحی پشت و گردن و داخل رانها بیشترمبتلا می گردند .ککها می توانند به بدن انسان نیز حمله نموده و اقدام به خونخواری نمایند . به علاوه واکنش های ازدیاد حساسیتی که نسبت به کک ایجاد می گردد در سگها شایع می باشد . این بیماری باعث خارش شدید و عفونت پوست می گردد . اگرچه ککها فاقد بال هستند ولی می توانند که به خوبی جهش نمایند . ککها را می توان با جستجوی موها مشاهده کرد که به سرعت راه می روند .نشانه دیگری که حاکی از وجود ککها است مشاهده ذرات سفید و سیاه رنگ کوچکی است که در واقع تخم یا مدفوع ککها هستند . این تخم ها به پوست چسبندگی ندارند و به سادگی در آشیانه و هرجائی که سگ رفت وآمد می کند پخش می شوند و درمدت 8 الی 10 روز به لارو کک تبدیل می شوند .همین مسئله است که ریشه کنی کک را از منزل و محیط با دشواری روبرو می سازد . زیرا تخم ککها در همه جا پخش می گردند . کک هایی را که بر روی بدن حیوان باشند به راحتی می توان با مصرف داروهای حشره کش و سموم مخصوص شستشوی حیوانات نابود کرد . اما چنانچه محیط دام سمپاشی نگردد به زودی تخم های انگل بازشده و ککهای جدید باعث آلودگی مجدد دام خواهند شد .با استفاده از جاروبرقی می توان کف منزل و قالی ها را به خوبی پاکسازی کرد . شستن یا سوزاندن کف بستر نیز اثرات مثبتی دارد . برای مناطق بزرگ یا آلودگی های جدی تر نیز می توان با مواد حشره کش متعارف اقدام به سمپاشی نمود .

کنه :

کنه ها باعث کم خونی ، فلجی ناشی ازکنه و بیماریهای خطرناک دیگری می شوند . در صورتی که در شرایط جغرافیائی مرطوب زندگی می کنید یا سگ خود را در مسافرت به آنجا می برید ، می بایست که بدن دام به صورت روزانه بازبینی گشته و کنه های موجود را از سطح بدن جدا نمود .بهترین راه برای نابود کردن کنه ها این است که چنانچه تعداد آنها کم می باشد درابتدا سطح آنها را به وسیله الکل آغشته نمائید . سپس کنه را محکم به وسیله یک موچین یا پنس گرفته و به طور عمودی به سمت خارج بکشید . پس از خارج کردن کنه آن را به وسیله آتش یک کبریت بسوزانید . هیچگاه سعی نکنید که کنه متصل به بدن را بسوزانید !در صورتی که تعداد کنه ها زیاد باشد می توانید که از داروهای حشره کش و سموم مخصوص استفاده نمائید . دراستفاده از این داروها حتما به بروشور و دستورالعمل آن توجه نمائید .

شپش :

شپش باعث خارش شدید و پوسته پوسته شدن پوست می گردد . این موجودات با تماس مستقیم منتقل می شوند . تخم های شپش به موهای بدن می چسبد و لاروهای آن نیز در همان جا از تخم خارج می گردند . برخی از شپش ها خونخوار بوده و باعث کم خونی می شوند . شپش ها را نیز می توان با سموم حشره کش مناسب نابود کرد .

جرب :

جربها نوعی از انگل های بندپا می باشند که با چشم غیرمسلح دیده نمی شوند . انواع مختلفی از این بندپایان در سگ وجود دارند که در نواحی مختلف بدن ایجاد بیماری می نمایند . این بیماریها را درلفظ معمول گال می نامند .

جرب گوش :

در داخل مجرای شنوائی سگها زندگی می کند . چنین سگی مرتبا سر خود را تکان می دهد و گوش خود را مرتبا می خاراند و شما می توانید که ترشحات مومی سیاه رنگی را در داخل گوش مشاهده کنید .بیماری های ادراریسیستم ادراری شامل کلیه ها ، حالبها ، مثانه و مجرای ادرار است . عضو اصلی در این مجموعه کلیه ها هستند که میزان آب و مواد معدنی بدن را در حال تعادل نگه می دارند و با دفع مواد زائد در برقراری تعادل محیط داخلی بدن کمک می نماید .

نشانه هایی که دلالت برمشکلات ادراری دارند به شرح زیرمی باشد :

- عطش زیاد و افزایش ادرار وجود خون یا چرک در ادرار

- تلاش برای ادرارکردن استفراغ

- دفع ادرار به صورت مکرر و حجم کم وضعیت غیر طبیعی بدن

- ناتوانی در دفع ادرار کاهش اشتها

- عدم کنترل بر دفع ادرار کاهش وزن

عارضه قره قوش یا splints در اسب

عارضه قره قوش یا splints در اسب

مهمترین علل ایجاد این عارضه که در اسبهای جوان که تازه شروع به کار کرده اند اتفاق می افتد عبارتست از ، کار و تمرین زیاد و ناگهانی ، حرکت سریع در زمینهای ناهموار ، ارث ، نعل بندی نادرست ، ضربه های ناگهانی ناشی از لیز خوردن ، وضعیت نامناسب اندام حرکتی و شکستگی طولی و عرضی استخوان قلم جانبی که می تواند باعث تحریک قسمت زایای استخوان گردد و تولید غده و یا زائده در استخوان کند. 

نشانه ها：

بیشتر در اسبهای جوان 4-2 سال اتفاق می افتد. التهاب و تورم شدید وسفت در ناحیه ، گرم شدن ناحیه ، عکس العمل شدید در برابر لمس یا فشار ، لنگش شدید هنگام کار ( در هنگام قدم زدن لنگش زیاد مشخص نیست ) از جمله نشانه های این بیماری می باشند.

مراحل تشخیص：

لنگش، درد شدید ، تورم و گرم شدن ناحیه ، استفاده از رادیوگرافی. 

درمان：

استفاده از کمپرس و بانداژ مرطوب آب سرد ، وجود بستر نرم ، استراحت تقریباً 30 روز ، استفاده از داروهای ضد التهاب (موضعی و تزریقی) استفاده از داروهای سوزاننده موجود در بازار و در موارد خیلی گسترده و شدید با جراحی و تراشیدن موضع و زائده به ترتیب با توجه به وخامت بیماری از جمله درمانهای توصیه شده برای این عارضه می باشند.

بیماری پر و منقار طوطی سانان

بیماری پر و منقار طوطی سانان

وحشتناک ترین بیماری که ممکن است طوطی به آن دچار شود ، بیماری « پر و منقار طوطی سانان » ،با نام اختصاری PBFD که معمولا از آن با عنوان ایدز پرنده یا BIRDS AIDS یاد میشود . این ویروس بشدت واگیر دار است و از آن دسته از ویروس هایی است که از طریق هوا براحتی جا به جا میشوند ( Airborne Virus ) . این ویروس از طریق ترشحات چشم و اشک طوطی ، محتویات چینه دان ،مدفوع ، گرد پر منتقل میشود . گرد بدن و پر طوطی آلوده حتی از طریق بدن و لباس انسان براحتی از مغازه های پرنده فروشی به منازل و یا سالن های تکثیر منتقل میشود . احتمال انتقال ویروس از طریق پرنده ماده به تخم نیز وجود دارد . 

دوره نهفتگی ویروس ممکن است از 3 هفته تا چندین سال بطول انجامد . مدت زمان نهفتگی ویروس بستگی به حجم ویروس منتقل شده ، سن پرنده ، قدرت و ضعف سیستم ایمنی پرنده و سلامت پرها دارد . در این مدت پرنده آلوده ناقل ویروس خواهد بود . 3 فرم مزمن ، حاد و فوق حاد از این بیماری وجود دارد

علائم بیماری در فرم فوق حاد:

فرم فوق حاد ویروس PBFD معمولا در طوطی های جوجه و خیلی جوان مشاهده میشود و ممکن است

علائمی گمراه کننده و پیچیده و ظاهرا غیر مرتبط با بیماری داشته باشد ، از جمله :

1 ) افسردگی 

2 ) استفراغ بدلیل عدم تحرک غذا در چینه دان و بوجود آمدن حالت سکون در چینه دان 

3 ) اسهال

4 ) بیماری تنقسی و بوجود آمدن حالتی شبیه به ذات الریه

5 ) در نهایت مرگ طوطی بدون علائم ظاهری بیماری ( حالت غیر طبیعی در منقار و پرهای طوطی )

علائم بیماری در فرم حاد :

فرم حاد ویروس PBFD معمولا در طوطی های جوان ( نه جوجه ) مشاهده میشود و معمولا علائم بیماری در پرهای ریز و کرکی طوطی ظاهر میشود . دراین حالت پرهای ریز و کرکی و پرهای در حال رشد همگی خراب و ناقص میشوند . دور پرهای جدید خط های مدوری ایجاد خواهد شد که پر را از پایه و قبل از رشد

کامل فشرده و له میکنند . 

1 ) کم شدن اشتها و وزن پرنده

2 ) کنده شدن و ریختن پرها 

3 ) شکستن پرها 

4 ) خونریزی در محل شکستگی و کنده شدن پر

5 ) درد شدید در محل شکستگی و کنده شدن پر 

6 ) غیر طبیعی و دفرمه شدن پرها

7 ) نهایتا مرگ طوطی

علائم بیماری در فرم مزمن:

فرم مزمن ویروس PBFD معمولا در طوطی های پیر مشاهده میشود . اولین علامت حلت مزمن ،کم شدن و درنهایت قطع تولید گرد در پرهای طوطی است . پرهای طوطی در فرم مزمن نرم و سست و نازک میشوند و به راحتی میشکنند . با آسیب دیدن ریشه ، پرهای بدن پرنده قادر به ساختن پرهای جدید نخواهند بود . پرهای دم وشانه یا تاج ( کاکاتو ها ) طوطی از این قائده مستثنی

نیست . در این زمان پوست لخت بدن پرنده بصورت زشتی نمایان میشود و روی پوست و منقار طوطی

اثری از گرد طبیعی بدن طوطی وجود نخواهد داشت . پرهای جدیدی که بعد از ریختن جایگزین میشوند 

پلاسیده هستند و تغییر رنگ در پرهای جدید کاملا مشهود است . 

1 ) متوقف شدن تولید گرد در پرهای طوطی 

2 ) سست و نازک شدن پرها

3 ) شکستن پرها 

4 ) خونریزی در محل شکستگی و کنده شدن پرها

5 ) تغییر رنگ پرها

6 ) تغییر حالت و فر خوردن پرها

7 ) پلاسیده شدن پرها 

8 ) بوجود آمدن نقاط فرو رفته و خالی در نوک پرنده

9 ) بوجود آمدن قسمتهای قهوه ای و مرده داخل قسمت بالایی منقار 

10 ) از حالت خارج شدن و دراز شدن منقار طوطی

11 ) شکستن نوک طوطی

12 ) عفونت منقار و دهان در طوطی 

13 ) دراز شدن ناخن طوطی

14 ) زخم شدن ناخن طوطی

15 ) ترشحات لزج و سبز رنگ در اشک طوطی

16 ) درگیر شدن و از کار افتادن جگر و کبد طوطی ( در نهایت مرگ ) 

17 ) کم شدن اشتها و وزن پرنده

18 ) عفونت های ثانویه ( قارچی ، باکتریایی و ویروسی ) و نهایتا مرگ طوطی

پرنده آلوده به فرم مزمن بین چند ماه تا چند سال زنده خواهد ماند و در این مدت هرروز ضفیفتر و افسرده تر میشود که شرایط بسیار سختی را برای صاحب پرنده ایجاد خواهد کرد . در نهایت طوطی در اثر ابتلا به یک بیماری یا عفونت ثانویه از بین خواهد رفت . 

تشخیص：

کیت های تست ویروس PBFD از طریق گرد بدن طوطی و آزمایش خون ، کمک زیادی به تشخیص بیماری قبل از نمایان شدن علائم ظاهری و جلوگیری از گسترش آن میکنند . متاسفانه هیچ درمان قطعی برای این ویروس وجود ندارد . در اغلب موارد طوطی آلوده بین چندماه تا دوسال زنده خواهد ماند . در موارد نادر و استثنایی سیستم ایمنی علیه ویروس پادتن میسازد و علائم بیماری بطورکامل ازبین میرود .بارها پیش آمده که علائم ویروس در فرم مزمن و حاد با علائم پرکنی اشتباه گرفته شده است .

علل قطع تخم گذاری در مرغ

علل قطع تخمگذاری درمرغ

تولید تخم یک پدیده جالب توجهی است. پولت مرغ تخمگذار در 20-18 هفتگی تخمگذاری را شروع می کند و در حدود 35 هفتگی به اوج تخمگذاری می رسد که در این هنگام میزان تخمگذاری بیش از 90 درصد می باشد(9 تخم در 10 روز به ازای هر مرغ یا 9 تخم در یک روز به ازای 10 مرغ). پیک تخمگذاری در حدود 10 هفته طول می کشد و پس از آن تولید تخم به تدریج کاهش می یابد. 

یک مرغ پر تولید در هر سال حدود 10 برابر وزن بدنش تخم می گذارد متوسط تعداد تخم در مرغ نژاد لگهورن سفید تجاری حدود 265 عدد در هر سال است ولی نژادهای دیگر در مقایسه با آن تخم کمتری می گذارند و در اکثر مواقع مرغهای بومی پرورشی از لحاظ تولید تخم پتانسیل پایین تری دارند. 

در یک مرغ تخمگذاری به دلایل متعددی قطع می گردد محرکهای خارجی و داخلی سطوح هورمونی بدن مرغ را تحت تاثیر قرار می دهند که باعث تغییر شرایط حاکم بر اندامهای تخمگذاری (تخمدان و اویدوکت ) می شود که این تغییرات باعث کاهش و یا توقف تولید تخم می گردند. کاهش طول روز ، بیماری، کرچی ، تغذیه نا مناسب و استرس از جمله عمده ترین عواملی هستند که بر تولید تخم اثر می گذارند. اما در شرایط ایده آل هم تولید تخم هر مرغ به تدریج کاهش یافته و نهایتاً متوقف میگردد. 

کاهش طول روز 

از اوایل تیرماه هر سال روزها شروع به کوتاه شدن می کنند و مجددا از اوایل دی ماه هر سال بلندتر می شوند. طول روز از حدود 16 ساعت در اوایل تابستان به حدود 8 ساعت در اوایل زمستان میرسد این تغییر در طول روز باعث تولک رفتن و قطع تخمگذاری می گردد که ممکن است چندین ماه طول بکشد. برای جلوگیری از کاهش تولید در اثر تغییر در طول روز به نوردهی مصنوعی نیاز است. برای حفظ تولید، طول روز باید افزایش یابد و یا اینکه بیش از 12 ساعت به ازای هر روز ثابت بماند(مثلا 14 تا 16 ساعت در روز). نور مورد نیاز باید طوری باشد که بتوان روزنامه خواند ولی نوع منبع نوردهی مهم نیست. باید توجه داشت که اگر یک برنامه نوردهی شروع گردد باید ادامه یابد و قطع نور حتی به مدت یک روز هم میتواند اثر منفی بر تولید داشته باشد و بهتر است که از یک تایمر ارزان قیمت برای کنترل برنامه نوری استفاده گردد. 

تولک 

تولک رفتن یک مرحله فیزیولوژیکی طبیعی است که به مرغ اجازه می دهد تا پرهای کهنه و قدیمی خود را جایگزین کند و اویدوکت را که اندام تولید تخم است بازسازی کرده و مجددا جوان کند. وقتی که تولک روی می دهد مرغ اکثر انرژی خود را صرف رشد پرها کرده و تنها مقدار اندکی از آن را برای تولید تخم مصرف می کند. 

تولک طبیعی یک پدیده فصلی است که با تغییر در طول روز ارتباط دارد. پرریزی در پرندگان اهلی در هر زمانی می تواند روی دهد(بخصوص اگر مرغ در معرض برخی استرسها قرار گیرد). پرریزی سریع در تمام گله معمولا نتیجه حوادث استرس زای جدی مثل فقدان آب و غذا و یا مشکلات ناشی از برنامه های نوردهی است. گاهی با یک برنامه نوری خاص تولک اتفاق می افتد در هنگامی که تولک در دوران روزهای بلند اتفاق می افتد پرریزی غالبا ناتمام می ماند در این حالت ممکن است که مرغ هرگز به تولید ایده آل خود بر نگردد برای رفع این مشکل بهتر است که اجازه دهیم تا مرغ در طول دومین زمستان به تولک برود. که با خاموش کردن نور به مدت 6 هفته در زمستان این عمل اتفاق می افتد. که مرغ کاملاً پرریزی می کند و سپس با قرار دادن در شرایطی با طول روز بلند مجدداً تولید را از سر می گیرد. 

تذکر: در تولک رفتن پرها بصورت ناحیه ای یا تکه تکه نمی ریزد و اگر چنین حالتی مشاهده شود به احتمال زیاد نتیجه نوک زدن طیور می باشد. 

کرچی 

کرچی یک استعداد طبیعی است که مرغ روی تخم ها نشسته و جوجه ها را تفریخ می کند. اکثر مرغ ها بالاخره کرچ می شوند برخی نژادها بیشتر از دیگر نژادها کرچ می شوند و در برخی نژادها این عمل به ندرت اتفاق می افتد (کوشین و سیلکی رکورددار کرچی هستند ولی لگهورن به ندرت کرچ می شود). وقتی که یک مرغ کرچ میشود تغییرات هورمنی موجب قطع تخمگذاری میگردد. کی از عوامل اصلی مؤثر بر کرچی معمولا جمع شدن تخم در لانه است، ولی برخی مرغ ها بدون وجود تخم در لانه هم کرچ میگردند. برای کاهش کرچی، باید تخم ها هر روزه از لانه جمع شده و محل آنها صاف شود. اگر یک مرغ مایل باشد که زمان طولانی در لانه بماند باید بمدت چند روز از لانه رانده شود در این صورت پس از یک دوره زمانی، رفتار کرچی پایان یافته و مرغ به حالت تولید تخم برمیگردد. 

سلامتی گله 

مشکلات بیماری هر از گاهی در تمام گله ها بروز می کند. در برخی مواقع، کاهش تولید تخم از اولین نشانه های بروز مشکل است. سایر علایم شامل کسلی ، عدم فعالیت ، لنگش ، سرفه ، بیحالی و در نهایت مرگ می باشد. برخی مرگ و میرها، طبیعی است ولی اگر چندین پرنده علایم مشابهی را نشان دهند باید جهت اطمینان از نوع بیماری از متخصصین طیور و یا آزمایشگاهای تشخیصی کمک گرفت . 

سن 

تمام مرغها سرانجام تولید تخم را قطع می کنند. معمولاً مرغها تا 3-2 سالگی به تولید ادامه میدهند تا اینکه شروع به کاهش تولید نموده و نهایتاً تولید تخم را قطع می کنند. تولک رفتن مکرر و طولانی می شود و برخی مشکلات فیزیکی در تخمدان و اویدوکت روی می دهد. گذشته از این مسائل وقتی یک مرغ پر تولید به مدت 3 سال تخمگذاری می کند ممکن است که بیش از 30 برابر وزن بدنش تخم بگذارد. در برخی شرایط اویدکت توانایی خود را در عبور تخم از دست میدهد و یک یا چند تخم در اویدوکت به تله می افتد که این حالت از تخم افتادن نامیده می شود. در موارد دیگر مرغ تولید زرده ای می کند که توسط اویدکت جمع آوری نمی شودو در محوطه بطنی بدن باقی می ماند. که بروز این حالت برای درصد پایینی از زرده ها، طبیعی است و مرغ می تواند به سادگی آنها را مجدداً جذب بدن کند ولی هنگامی که این عارضه هر روز اتفاق بیافتد مرغ به تخمگذار بطنی معروف میگردد.

گاهاً مرغ های مسن تر تخمهای بزرگتر و یا تخمهای دو زرده می گذارند در این مورد اویدوکت که فقط در هنگام گذاشتن تخم گشاد می شود ممکن است که به حالت طبیعی خود و به داخل بدن مرغ بر نگردد و اویدوکت گشاد شده در بیرون از بدن نمایان باشد که این حالت بنام پرولاپس مجاری تخم شناخته می شود و یک موضوع جالبی برای مرغهای گله جهت نوک زدن خواهد بود. چنین مرغی باید فوراً از گله حذف شود. در هر یک از موارد فوق الذکر تخمگذاری قطع شده و سلامت مرغ به خطر می افتد. بنابراین بهتر است این مرغها از گله حذف شوند. 

تغذیه نامناسب 

نوع و مقدار جیره غذایی جهت حفظ حداکثر تولید تخم اهمیت زیادی دارد. جیره غذایی جوجه ها باید بر حسب احتیاجاتشان بالانس گردد. هر گونه مکمل سازی با ضایعات غذایی یا پسمانده های باغات و... ممکن است موجب بهم خوردن تعادل جیره غذایی می گردد. برای کسب حداکثر تولید تخم، مرغهای تخمگذار باید تخمگذاری را بصورت مصرف اختیاری تغذیه کنند و علاوه بر آن باید به اندازه کافی پوسته صدف در ظروف جداگانه ای در اختیار آنها قرار داده شود.

تذکر: هرگز نباید از جیره های آغازین و یا رشدی برای مرغهای تخمگذار استفاده شود چون مواد مغذی این جیره ها متفاوت است که باعث کاهش تولید می گردد. استفاده از جیره های آغازین باعث بهم خوردن ترکیبات داخل تخم مرغ خواهد شد. 

استرس

تولید تخم در مرغها در حقیقت فعالیت تولیدمثلی آنهاست وقتی که یک مرغ در معرض استرس قرار می گیرد با قطع تخمگذاری به این حالت پاسخ می دهد. حمل و نقل، دستکاری، حرارت بیش از حد، ایجاد وحشت و قطع خوراک وآب استرسهایی هستند که در نهایت تولید تخم را تحت تاثیر قرار می دهند. حفاظت از عوامل خارجی و شکارچیان، تمیز و خوب نگهداری کردن سالنهای پرورشی، تهویه کافی در سالنهای بسته، دسترسی دایم به خوراک و آب و... موجب کاهش استرس شده و به حفظ تولید بالای تخم کمک می کند. نگهداری طیور در وضعیت مناسب بهداشتی و مدیریت خوب در گله موجب افزایش تولید تخم شده و تخمهایی با کیفیت بالا و بازارپسندی مناسب را برای افراد خانواده و مشتری به ارمغان خواهد آورد.

بیماریهای مهم مرغ عشق

بیماریهای مهم مرغ عشق

 

                                      

رشد بیش‌ از حد ناخن‌ها و منقار:

 در صورت‌ بروز این‌ پدیده‌ باید از محلی‌ که‌ فاقد عروق‌ خونی‌ هستند کوتاه‌ شوند.

سرماخوردگی‌:

نشانه‌های‌ این‌ بیماری‌ تب‌، کاهش‌ اشتها و حرکات‌ مداوم‌ دم‌ است‌. بیماری‌ در صورت‌ پیشرفت‌ به‌ذات‌الریه‌ منتهی‌ می‌شود. علاوه‌ بر درمان‌ دارویی‌ باید دمای‌ اتاق‌ را تا 27 درجه‌ سانتیگراد بالا برده‌ و ثابت‌ نگه‌ داشت‌. به‌اشتها آمدن‌ پرنده‌ تأثیر زیادی‌ در بهبودی‌ دارد بنابراین‌ باید غذاهای‌ مورد علاقه‌ پرنده‌ به‌ همراه‌ ویتامین‌ B به‌ آن‌ داده‌ شود. 

بیماری‌ پسیتاکوز: 

اهمیت‌ این‌ بیماری‌ در قابلیت‌ انتقال‌ آن‌ از مرغ‌ عشق‌ (و سایر طوطی‌ها) به‌ انسان‌ می‌باشد. برای‌جلوگیری‌ از این‌ امر، مرغ‌ عشق‌ را از جاهای‌ کاملا مطمئن‌ خریداری‌ کرده‌ و در صورت‌ مشاهده‌ علائمی‌ چون‌ لاغری‌،کسالت‌، آب ریزش‌ از بینی‌ و اسهال‌ سبز ضمن‌ قطع‌ تماس‌ با پرنده‌ به‌ دامپزشک‌ مراجعه‌ کنید.

درمان بیماری سرماخوردگی مرغ عشق:

لازم نیست حتما هوای سرد باشد یکی از عواملی که باعث سرماخوردگی مرغ عشق میشود ، جریان تند هواست. پس باید سعی کنید چه در تابستان و چه در زمستان پرنده را در دمای متوسط و جایی قرار بدهید که جریان هوا شدید نباشد.

نکته :

 سعی کنید از همان اول که پرنده را خریداری میکنید ، قفسش را در یک محل ثابت بگذارید و جابجا نکنید. پس جایی را در نظر بگیرید که شرایط فوق را داشته باشد.درمان سرما خوردگی :وقتی پرنده سرما خورد در کمتر مواقعی بهبود میابد بنابراین پیش گیری بهتر ازدرمان است .ولی اگه سرما خورد :

1_ پرنده مریض را سریعا از قفس بیرون آورده و در یک قفس دیگر قرار دهید (تنها).

2_ قفس را به یک جای گرم ببرید. این مکان نباید شلوغ و پر سر و صدا باشد.

3_در این زمان به هیچ عنوان سبزی و میوه به پرنده ندهید.

4_در ظرف آب پرنده بیمار، روزی نصف قرص جوشان مولتی ویتامین ( یا 12 قطره ) و نصفی هم کلسیم جوشان بریزید.

5_ آنتی بیوتیک ضروریست؛ از داروخانه های دامپزشکی شربت آنتی بیوتیک تهیه کنید اگر امکانش نبود از شربتهای خوراکی آنتی بیوتیک انسانی ، 10-12 قطره در ظرف آب بریزید. ولی هر روز این کار را تجدید کنید. در صورت نبود شربت ، قرص اریترومایسین را کوبیده و با آب ولرم مخلوط کنید ( برای هر روز نصف قرص کافی می باشد ) ، وقتی خوب رقیق شد ، با قطره چکان ، 4-5 قطره در دهان پرنده مریض بچکانید.

زخم و عفونت آن :

1_اولا قفس پرنده زخمی را حتما عوض کنید.

2_از داروخانه یک شربت آموکسی سیلین یا یک شربت آنتی بیوتیک دیگر تهیه کنید و در ظرف آب بریزید و هر روز آب درون ظرف را عوض کنید.

3_ویتامین را فراموش نکنید؛ سبزی (جعفری و شوید و هویج) و میوه (سیب) حتما درون قفس بگذارید.

4_پماد تتراسیکلین چشمی را هر 6 ساعت به آرامی ( خیلی آرام و با احتیاط ) به محل زخم بمالید ، طوری که کاملا جذب شود.

5_نگذارید در این مدت ( تا بهبودی کامل ) به او استرس وارد شود.

علائم گیر کردن تخم و راه درمان آن :

محل اتصال دم به بدن پرنده از پشت برجسته میشود زیر شکمش هم باد می کند ، دم هم آویزان میشود و پرنده آنقدر بی حال میشود که نخواهد توانست روی میله بنشیند و در کف قفس مینشیند میاد کف قفس برای کمکهای اولیه ، کمی محل بیرون آمدن تخم را با روغن مایع چرب کنید؛ کمی روغن را با انگشت به موضع بزنید و خیلی آرام و با ملایمت ماساژ دهید.پرنده را گرم نگه داشته و سریعا به دامپزشک متخصص پرندگان مراجعه کنید.

نکته:

کمبود کلسیم و مواد معدنی دلیل گیر کردن تخم در بدن مرغ عشق و سایر پرندگان میباشد ، چون پوسته آهکی تخم نرم می ماند و به همین سبب پرنده نمی تواند با فشار معمول زایمان، تخمگذاری کند.

پیشگیری : 

رژیم سرشار از کلسیم (کف دریا) و ویتامین + سبزیجات و میوه جات تازه

اسهال :

نشانه بارز سرماخوردگی یا خوردن غذای فاسد است پس توصیه می شود که ( پرنده های سالم را از مریض جدا کنید)

یبوست:

به علت هضم نشدن غذا ( ناشی از یبوست) حالت تهوع در پرنده ایجاد شده و استفراغ می کند. یبوست می تواند به دلیل کمبود سبزی و میوه در غذای پرنده باشد. درمان یبوست اگر به این دلیل باشد اکثرا به این صورت انجام میگردد : 2-1 قطره روغن زیتون را با قطره چکان روی زبان پرنده بریزید. اگر بعد از یک تا دو ساعت، دفع مدفوع راحتتر نگردید، دوباره کار را تکرار کنید . اما بیش از دوبار در یک روز این کار را انجام ندهید.

عطسه مرغ عشق :

اگر علائمی مثل بی حالی ، لرزش و چشمهای بی حال و مدفوع آبکی نداشته باشد عطسه مشکل ساز نیست.